Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα6) Προτείνεται η φορολόγηση της υπεραξίας από βραχυχρόνιες χρηματιστηριακές συναλλαγές με συμψηφισμό των ζημιών.Σχόλιο του χρήστη Cristos Akritidis | 23 Δεκεμβρίου 2009, 18:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'Cristos Akritidis' | 23 Δεκεμβρίου 2009, 18:25

    Συμφωνώ αλλά έχω και ιδέες. Κάθε σέντ που μπαίνει, εισπράττει, στην τσέπη του κάθε πολίτη, είναι εισόδημα και πρέπει να φορολογείται. Είναι νόμος και αρχή κάθε κράτους για να εξασφαλίζει τα δικαιώματα των πολιτών αυτού του κράτους. Η κάθε παράκληση είναι παρανομία. Ο ορισμός επίδομα παραπέμπει σε μια ορισμένη περίπτωση, ενα ορισμένο είδος ενίσχυσης, είναι μεν εισόδημα αλλά εξαιρείται της φορολόγησης για προφανείς λόγους. Κριτήρια είναι η εξασφάλιση διαβίωσης του πολίτη. Κριτήρια όπως, κατοικία, υγεία, οικογενειακή κατάσταση (μέλη οικογένειας κ.α.) Αυτή η πρωτοφανή Ελληνική πατέντα '13ος και 14ος' μισθός, είναι ακατανόητο όταν ο 'μισθός' προσδιορίζει τον μισθό ενός μήνα, όλοι ξέρουμε ότι ένα έτος έχει 12 μήνες, πως εμείς έχουμε 14 μήνες??? Αν ο 13ος και 14ος ονομαστεί επίδομα τότε παραπέμπει στον ορισμό επίδομα με τα ειδικά κριτήρια όπως πόροι διαβίωσης κ.α. Ήδη είναι γνωστό ότι 2,5 εκ πολίτες έλαβαν αυτό το επίδομα γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, πόροι διαβίωσης, αφού λοιπόν έχει καθοριστεί αυτό, εννοώ το ύψος του επιδόματος, ποσόν, γιατί να υπάρχουν για κάποιους προνόμια και οι πόροι διαβίωσης που είναι διαφορετικοί από τους άλλους πολίτες. Τι είδους πολίτες είναι αυτοί που καρπώνονται περισσότερα??? Ανήκουν σε μια άλλη κοινωνία ανθρώπων με τρία μάτια, τέσσερα αυτιά η πέντε στομάχια??? Ποιος όρος παρέχει τα προνόμια αυτά γι αυτούς μόνον και όχι για τους άλλους πολίτες??? Εάν το όριο διαβίωσης έχει καθοριστεί π.χ. στα χίλια ευρώ να Συμφωνώ αλλά έχω και ιδέες. Κάθε σέντ που μπαίνει, εισπράττει, στην τσέπη του κάθε πολίτη, είναι εισόδημα και πρέπει να φορολογείται. Είναι νόμος και αρχή κάθε κράτους για να εξασφαλίζει τα δικαιώματα των πολιτών αυτού του κράτους. Η κάθε παράκληση είναι παρανομία. Ο ορισμός επίδομα παραπέμπει σε μια ορισμένη περίπτωση, ενα ορισμένο είδος ενίσχυσης, είναι μεν εισόδημα αλλά εξαιρείται της φορολόγησης για προφανείς λόγους. Κριτήρια είναι η εξασφάλιση διαβίωσης του πολίτη. Κριτήρια όπως, κατοικία, υγεία, οικογενειακή κατάσταση (μέλη οικογένειας κ.α.) Αυτή η πρωτοφανή Ελληνική πατέντα '13ος και 14ος' μισθός, είναι ακατανόητο όταν ο 'μισθός' προσδιορίζει τον μισθό ενός μήνα, όλοι ξέρουμε ότι ένα έτος έχει 12 μήνες, πως εμείς έχουμε 14 μήνες??? Αν ο 13ος και 14ος ονομαστεί επίδομα τότε παραπέμπει στον ορισμό επίδομα με τα ειδικά κριτήρια όπως πόροι διαβίωσης κ.α. Ήδη είναι γνωστό ότι 2,5 εκ πολίτες έλαβαν αυτό το επίδομα γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, πόροι διαβίωσης, αφού λοιπόν έχει καθοριστεί αυτό, εννοώ το ύψος του επιδόματος, ποσόν, γιατί να υπάρχουν για κάποιους προνόμια και οι πόροι διαβίωσης που είναι διαφορετικοί από τους άλλους πολίτες. Τι είδους πολίτες είναι αυτοί που καρπώνονται περισσότερα??? Ανήκουν σε μια άλλη κοινωνία ανθρώπων με τρία μάτια, τέσσερα αυτιά η πέντε στομάχια??? Ποιος όρος παρέχει τα προνόμια αυτά γι αυτούς μόνον και όχι για τους άλλους πολίτες??? Εάν το όριο διαβίωσης έχει καθοριστεί π.χ. στα χίλια ευρώ να απολαμβάνουν τον 13ο-14ο μισθό ως επίδομα αυτοί που δικαιούνται, τα κριτήρια είναι γνωστά. Η άποψη μου είναι 30% φορολογία για όλους ως βάση, όλα τα εισοδήματα φορολογητέα, εκπίπτουν προσδιορισμένα έξοδα, 40% για τα εισοδήματα από 70 έως 100 χιλ ευρώ, 75% για άνω 100 των χιλ ευρώ. Συναλλαγές επιχειρήσεων μόνον μέσω τραπεζών Αποδείξεις αποδείξεις αποδείξεις που εκπίπτουν της φορολόγησης για όλους, Διεθνείς όροι απόσβησης για τις επιχειρήσεις Απαλλαγή φορολογίας για επενδύσεις όντος της επιχείρησης που προσφέρουν πόρους, θέσεις εργασίας κ.α. Πλαφόν στα έξοδα διαφημίσεων, έτσι ενισχύεται ο υγιής ανταγωνισμός, υπάρχουν επιχειρήσεις που είναι εκτός διότι δεν μπορούν να διαθέσουν αυτά τα χρήματα, κωδικούς. Δεν μπορεί οι τράπεζες, τηλεφωνία και άλλοι όμιλοι με ευχέρεια χρημάτων να αποκλείουν άλλους απο την δυνατότητα να πληροφορήσουν και να διαδώσουν το εμπόρευμα τους. Προδιορισμός οδοιπορικών εξόδων, είναι πολύ εύκολο, δεν μπορεί κάποιος που μένει σε πόλη με δημόσια μέσα μεταφοράς να δικαιούται επίδομα για οδοιπορικά επειδή επιθυμεί να κινηθεί με το ιδιωτικό του αυτοκίνητο για να πάει στον τόπο εργασίας, αυτό το σημείο θέλει επεξεργασία δεν είναι όμως οι λεπτομέρειες αλλά οι σκέψεις μου που εκθέτω. Έτσι προστατεύουμε και το περιβάλλον.