Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημαΓενικότερα ποιες προτάσεις ή σχόλια πέραν των ανωτέρω θα θέλατε να υποβάλλετε ώστε να ληφθούν υπόψη κατά τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος;Σχόλιο του χρήστη ΘΑΝΑΣΗΣ Τ. | 13 Ιανουαρίου 2010, 11:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΘΑΝΑΣΗΣ Τ.' | 13 Ιανουαρίου 2010, 11:30

    Διατηρώ εδώ και 18 χρόνια ένα μικρομάγαζο στο κέντρο της Αθήνας. Τα τελευταία 3 χρόνια εκτός του ότι ο τζίρος του είναι καταποντισμένος κατά μέσο όρο 55% (ειδικά το 2009 κατά 80%), έχω δεχθεί απανωτά κτυπήματα από φέσια πελατών. Για να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου κατέφυγα στη "λύση" των προσωπικών δανείων και αναλήψεων μέσω πιστωτικών καρτών. Ηλθε όμως η ώρα της αποπληρωμής και κάτι οι τόκοι, κάτι ο μηδενικός μου τζίρος με γονάτισαν. Το ύψος των οφειλών μου σε προσωπικά δάνεια ξεπέρασε το 2009 και αυτό τον τζίρο μου. και φυσικά τα έξοδα (νοίκι, ΔΕΗ, ΟΤΕ) τρέχουν. Αυτή τη στιγμή έχω απλήρωτη τη ΔΕΗ για 9 μήνες και αναμένω τη διακοπή του ρεύματος. Επίσης είναι αδύνατο να πληρώσω τις οφειλές μου στο ΤΕΒΕ, την εφορία. Ακόμα και αυτόν τον ΦΠΑ αναγκάζομαι να τον "παρακρατώ", οφείλοντας εν τέλει ΦΠΑ 14 μηνών. Και η κατάσταση χειροτερεύει μιας και κάθε ώρα μπαίνω μέσα. Κάθε μέρα βιώνω ένα μαρτύριο. Με κατεβασμένα τα στόρια της βιτρίνας, κλείνομαι μέσα στο μαγαζί μου και περιμένω το τηλέφωνο από τον κάθε πιστωτή μου, τον έλεγχο της εφορίας, τη ΔΕΗ. Ξέρω πελάτης σπάνια θα μπεί στο απογυμνωμένο πια από εμπόρευμα μαγαζί μου. Σε κάθε κτύπο του τηλεφώνου κάνω το σταυρό μου να μην είναι στην άλλη άκρη ο πιστωτής, η εφορία, οι τράπεζες. Αυτό τον γολγοθά τον ανεβαίνω εδώ και ένα χρόνο. Κάθε μέρα, κάθε ώρα βιώνω ένα μαρτύριο. Πόσες φορές δεν έχει περάσει από το νού μου η αυτοκτονία. Το προσωπικό μου δράμα λήγει όταν κλείνω το μαγαζί μου και πρέπει να πάω σπίτι και να αντικρύσω τη γυναίκα μου με διάθεση χαρούμενη, με διάθεση που να μην προδίδει το μαρτυριό μου. Γιατί επέλεξα η γυναίκα μου να μη βιώσει και αυτή το γολγοθά μου. Kατέφυγα σε ψυχιάτρους για να καταστείλλω τις αϋπνίες μου και τους νυχτερινούς μου εφιάλτες. Διέγνωσαν βαριά κατάθλιψη και μου σύστησαν φαρμακευτική αγωγή. Εδώ και πέντε μήνες ζώ με τα φάρμακα, πότε σε λήθαργο και πότε σε πλήρη απραξία. Η φαρμακευτική αγωγή πλέον αρχίζει να γίνεται για μένα είδος πολυτελείας και προσπαθώ με νύχια και με δόντια να κρατηθώ στη ζωή, δίνοντας καθημερινά ένα θλιβερό "παρόν" στο κουφάρι των φιλοδοξιών μου. Θέλω να κλείσω την επιχείρηση και αδυνατώ. Διότι ακόμα και να την κλείσω χρειάζομαι λογιστή, χρήματα για την εφορία.. Αξιότιμοι κύριοι του υπουργείου Οικονομικών έχετε να μου προτείνετε κάποια λύση ?? Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που με ακούσατε. ΘΤ.