Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Πριν συμμετάσχω στη διαβούλευση διάβασα πολλές από τις υποβληθείσες προτάσεις και σχόλια και θα ήθελα να επικεντρωθώ σε ένα θέμα που αναδεικνύεται πολύ έντονα και από άλλους και όπου υπάρχουν πολλές αδικίες: Το θέμα των παλαιών ή και παμπάλαιων ακινήτων που εμφανίζονται να έχουν μεγάλη αντικειμενική αξία. Να σημειωθεί ότι επειδή το θέμα αφορά τον υπολογισμό της αντικειμενικής αξίας, αφορά κατ’ επέκταση και όλους τους νόμους, διατάξεις και πράξεις που έχουν να κάνουν με αντικειμενικές αξίες, όπως φορολογία κεφαλαίου (κληρονομιές, γονικές, μεταβιβάσεις κτλ.) καθώς και τα ΕΤΑΚ, ΦΜΑΠ κτλ. ή ότι άλλο ακολουθήσει. Δεν θέλω να χρονοτριβήσω σε αναλύσεις, άλλωστε είναι γνωστό το πρόβλημα, και δεδομένου ότι το ερώτημα αυτό της διαβούλευσης αφορά και άδικες διατάξεις, περνάω κατευθείαν σε συγκεκριμένες επισημάνσεις. Θεωρώ ότι θα πρέπει να διορθωθούν άμεσα οι ακόλουθες διατάξεις: 1) Ο μειωτικός συντελεστής παλαιότητας σταματάει στα 26 χρόνια για κατοικίες και επαγγελματικές στέγες. Αυτό σημαίνει ότι δύο ακίνητα που βρίσκονται στην ίδια περιοχή και κατασκευάστηκαν το ένα το 1984 (26 χρονών) και το άλλο το 1920 (90 χρονών), και έχουν όλα τα άλλα χαρακτηριστικά ίδια, έχουν την ίδια αντικειμενική αξία (!) και φορολογούνται το ίδιο!. Πρέπει να επεκταθεί και να καλύπτει δίκαια όλες τις περιπτώσεις, και στα πολύ παλαιά ακίνητα να προκύπτει πολύ χαμηλή αντικειμενική. 2) Ιδιαίτερα σε παλαιά ακίνητα που έχουν χαρακτηριστεί και ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ θα πρέπει να προκύπτει μια συμβολική και μόνο αξία, δεδομένου της αδυναμίας άξιοποίησής τους και του μεγάλου κόστους συντήρησης τους. 3) Θα πρέπει να καταργηθεί η εξωφρενική διάταξη που απαιτεί ως απαραίτητη προϋπόθεση για την χρήση των ειδικών εντύπων Κ1-Κ9 για τον προσδιορισμό της αντικειμενικής αξίας ειδικών κτιρίων, την ύπαρξη οικοδομικής άδειας που να αναφέρει οπωσδήποτε τη συγκεκριμένη ειδική χρήση καθώς και την άδεια λειτουργίας για τη χρήση αυτή, αθροιστικά. Η διάταξη αυτή είναι η ΠΟΛ 1099/2005 καθώς και τα σχετικά εδάφια των προγενέστερων ΠΟΛ 1310/96 και 1311/96, η οποία δυστυχώς επαναλαμβάνεται σε ή επηρεάζει κάθε φόρο που συνδέεται με αντικειμενικές αξίες, όπως φορολογία κεφαλαίου (κληρονομιές, γονικές, μεταβιβάσεις κτλ.) καθώς και τα ΕΤΑΚ, ΦΜΑΠ ή ότι άλλο ακολουθήσει. Θα πρέπει δηλαδή να εξαλειφθεί και από όλους τους νόμους και διατάξεις που διέπουν τους μεταγενέστερους αυτούς νόμους. Η ένστασή μου και ο χαρακτηρισμός ως «εξωφρενική» δεν έχει φυσικά να κάνει με την ύπαρξη άδειας λειτουργίας για τη χρήση, αλλά με την ύπαρξη οικοδομικής άδειας για τα παμπάλαια κτίρια, που τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει ή αν υπάρχει δεν αναφέρει χρήση. Στις περιπτώσεις αυτές σύμφωνα με τη διάταξη/ξεις όλα αυτά τα ειδικά κτίρια θεωρούνται ως επαγγελματικές στέγες, η αξία τους υπολογίζεται με το έντυπο 2 και δεδομένου ότι ο συντελεστής παλαιότητας σταματά στα 26 χρόνια όπως προανέφερα, προκύπτουν εξωφρενικές αντικειμενικές αξίες. Κλείνω, παραθέτοντας ένα παράδειγμα προς επίρρωση των παραπάνω. 3όροφο διατηρητέο ακίνητο μικρής επιφάνειας κατ’ όροφο σε πόλη της Μακεδονίας που χτίστηκε τη δεκαετία του 1920 (!) και από την αποπεράτωσή του μέχρι και σήμερα χρησιμοποιείται ως ξενοδοχείο (Ε΄κατηγορίας). Υπάρχει η νόμιμη άδεια λειτουργίας από τον ΕΟΤ και σώζεται και η οικοδομική άδεια (αξιοπερίεργο!). Να θυμίσω ότι στη Μακεδονία λίγα μόλις χρόνια πιο πρίν από την έκδοση της άδειας δεν υπήρχε Ελληνικό Κράτος αλλά Οθωμανική αυτοκρατορία(!). Οι οικοδομικές άδειες που εκδίδονταν τότε από το Ελληνικό κράτος δεν ανέφεραν καθόλου χρήση (άρα και το ότι πρόκειται για ξενοδοχείο). Και δεν πρόκειται για παράληψη, γιατί δεν υπήρχε στο έντυπο σχετική πρόβλεψη. Να σημειωθεί ότι τότε δεν ανέφεραν ούτε τετραγωνικά (!) παρά μόνο οδό, μήκος πρόσοψης και αριθμό ορόφων. Και φυσικά η οικοδομική άδεια είναι το «πιστοποιητικό γέννησης» ενός κτιρίου, το ακολουθεί πάντα και δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ (είναι και διατηρητέο). Κατέχω μόνο ένα ποσοστό 20% του ακινήτου. Υπολόγισα την αντικειμενική αξία και με το ειδικό Έντυπο Κ6 (που τουλάχιστον η παλαιότητα φτάνει στα 40 χρόνια και όχι στα 26) και με το έντυπο 2 της Επαγγελματικής στέγης (σύμφωνα με την 1099/05) για το ποσοστό μου. Στο Κ6 βγήκε ένα λογικό ποσό. Στο έντυπο 2 ένιωσα σαν συνιδιοκτήτης πτέρυγας του Χίλτον, δεδομένου ότι η αξία του βγήκε 4πλάσια(!). Και φυσικά χρίζομαι υποψήφιος μεγαλοϊδιοκτήτης για τον ΦΜΑΠ τον οποίο πολυ φοβάμαι δεν θα μπορώ να καλύψω αν όχι τον πρώτο χρόνο, τα επόμενα (είμαι μισθωτός). Νομίζω ότι δεν χρειάζονται άλλα σχόλια για να αποδείξουν πόσο άδικη είναι αυτή η διάταξη/ξεις, και γιατί θα πρέπει να καταργηθεί/θούν. Ευχαριστώ πολύ για το Βήμα και ελπίζω η προσπαθεια που γίνεται με τη δημόσια διαβούλευση να αποδώσει και να διορθωθούν τέτοιου είδους στρεβλώσεις της φορολογίας.