Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα4) Προτείνεται η κατάργηση φοροαπαλλαγών ή αυτοτελούς φορολόγησης εισοδημάτων όταν δεν επιβάλλονται από λόγους κοινωνικής ευαισθησίας ή αντικειμενικά οικονομικά αίτια.Σχόλιο του χρήστη Μιχάλης Σκυριανός | 14 Ιανουαρίου 2010, 21:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Σκυριανός' | 14 Ιανουαρίου 2010, 21:09

    Κατ΄ αρχήν θεωρώ ότι πρέπει να γίνει ένα «συμμάζεμα» των φοροαπαλλαγών και εφαρμογή αυτοτελούς φορολόγησης, αλλά με μέτρο και σύνεση και όχι με έναν σαρωτικό, άδικο και αιφνιδιαστικό τρόπο, όπως, δυστυχώς, συμβαίνει αρκετές φορές στη χώρα μας. Ειδικότερα θα ήθελα να αναφερθώ στις περιπτώσεις της αποζημίωσης λόγω απόλυσης, καθώς και στην εφ’ άπαξ αποζημίωση, που καταβάλλεται από τα ταμεία προνοίας και τους άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς, στους ασφαλισμένους λόγω συνταξιοδότησης ή λόγω εθελουσίας εξόδου από την υπηρεσία, με παραίτηση : O τρόπος φορολόγησης της αποζημίωσης λόγω απόλυσης θα πρέπει, κατά την γνώμη μου, να είναι συνάρτηση του ύψους της αποζημίωσης και της ηλικίας. Ειδικά για τους απολυμένους άνω των 50 ετών, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η εύρεση εργασίας είναι πάρα πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Το εφ’ άπαξ έχει καθαρά ανταποδοτικό χαρακτήρα και καταβάλλεται από ασφαλιστικό κεφάλαιο, που σχηματίζεται αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο από εισφορές, είτε μόνο των ασφαλισμένων είτε και του εργοδότη που τους απασχολεί. Δεν είναι λοιπόν σωστό να φορολογηθεί με τη νέα φορολογική κλίμακα μια τέτοια αποταμιευτική διαδικασία. Διότι, ακριβώς, περί αποταμίευσης πρόκειται. Αλλά, αν το δούμε και καθαρά ανθρώπινα και από τη σκοπιά ενός Κράτους δικαίου, πως είναι δυνατό να μειωθεί αισθητά το ποσό, που ένας εργαζόμενος επί 35 χρόνια εργασίας χτίζει, ονειρεύεται και περιμένει να εισπράξει, προκειμένου να τακτοποιήσει με αυτό ενδεχόμενες τρέχουσες οφειλές του (εξόφληση στεγαστικού δανείου κλπ) και να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του, βοηθώντας την σύνταξή του, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι και τεράστια. Πιστεύω ότι ο κ. Υπουργός Οικονομικών θα δει με την αρμόζουσα κοινωνική ευαισθησία τις πιο πάνω περιπτώσεις, αλλά και κάποιες άλλες συναφείς, που εμένα μου διαφεύγουν, έτσι ώστε να μην υπάρξει, για μια ακόμα φορά, το απαράδεκτο γεγονός, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να είναι, στις δύσκολες στιγμές, ο στόχος και η εύκολη λεία της Πολιτείας.