Αρχική Ρύθμιση της Αγοράς ΠαιγνίωνΆρθρο 11 – Διαδικτυακό ΣτοίχημαΣχόλιο του χρήστη Φώτης | 27 Αυγούστου 2010, 12:38
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Το μονοπώλιο του ΟΠΑΠ δεν αποτελεί τίποτα άλλο, παρά τροχοπέδη στον εξορθολογισμό και στον έλεγχο μια σύνθετης αγοράς, όπως αυτής του διαδικτύου. Αποτελεί επίσης εμπόδιο στην μεγαλύτερη συγκέντρωση κερδών υπέρ του Ελληνικού κράτους, ενώ αντιτίθεται σε θεμελιώδεις νομολογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, οι μεγαλομέτοχοι του ΟΠΑΠ, είναι θεσμικοί επενδυτές και όχι το Ελληνικό κράτος, και κατά συνέπεια ο Έλληνας πολίτης. Συνεπώς, μέσω του ΟΠΑΠ, δεν επωφελείται ο Ελληνικός λαός, αλλά ιδιώτες. Γνωρίζουμε επίσης ότι παρά την τεράστια (και κατευθυνόμενη) διαφημιστική καμπάνια, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει έλεγχος των διαφημιστικών καναλιών, και ειδικότερα του Internet. Ο λόγος απλός. Ο ΟΠΑΠ δεν έχει διαδικτυακή έκδοση για να προωθήσει, με συνέπεια οποιαδήποτε διαδικτυακή διαφημιστική καμπάνια να είναι χωρίς αντίκρυσμα, ενώ αντιθέτα, οι διαδικτυακές εταιρείες Στοιχηματισμού, στοχοποιούν κυρίως το κανάλι του διαδικτύου, καθώς εκεί μπορούν πετύχουν σαφώς υψηλότερα ποσοστά ROI (return on Investment) σε αναλογά με τα άλλα διαφημιστικά μέσα. Οι λύσεις Α και Γ, μπορεί να ακούγονται λογικές, αλλά θα πρότεινα την λύση Β: "Β. Δημιουργία ανταγωνιστικής αγοράς με διεξαγωγή δημοπρασίας για εκχώρηση περιορισμένου αριθμού αδειών. Η Ε.Ε.Π. καθορίζει τις προϋποθέσεις και τις απαιτήσεις για τον φάκελο υποβολής υποψηφιότητας." Κατά πρώτον, δημιουργείται ελεγχόμενη αγορά με περιορισμό των αδειών και άμεση ανάκληση τους, σε περίπτωση παράβασης των κανόνων που θα καθορίσει η Ε.Ε.Π.. Η ανακλημένη άδεια δύναται να δημοπρατηθεί άμεσα. Κατά δεύτερον, θα πρότεινα ο αριθμός των αδειών που θα δωθεί, να είναι κατά μια ή δυο άδειες λιγότερες , στο σύνολο των εταιρειών που δραστηριοποιούνται έντονα στην Ελλάδα (μια απλή και εύκολη έρευνα είναι), ώστε να υπάρχει από τους ενδιαφερόμενους πραγματικός λόγος να ασχοληθούν με την δημοπράτηση. Το να δημοπρατηθούν 5 άδειες θα ανεβάσει την τιμή, αλλά δεν παύει να είναι ολογοπώλιο που μπορεί να εξελιχθεί εύκολα ως καρτέλ, ενώ η δημοπράτηση 15 αδειών, δεν θα επέφερε σοβαρά οικονομικά αποτελέσματα στις δημοπρασίες. Τρίτον, μικρής διάρκειας άδειες, ούτως ώστε οι δημοπρασίες (και κατά συνέπεια τα κεφάλαια υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου) να είναι συχνότερα. Τέταρτον, φορολόγηση στα μικτά κέρδη και όχι στον τζίρο (όπως κάθε εταιρεία), με απαραίτητη την αυστηρή δημοσίευση αποτελεσμάτων κάθε τρίμηνο, και εκτενή λογιστικό έλεγχο κάθε εξάμηνο. Η λύση Α (απεριόριστες άδειες) θα δημιουργήσει μια απόλυτη αναρχία στην αγορά, και θα επιτρέπει σε πολλούς παράνομους (με έχοντες άδεια) να δραστηριοποιούνται, μέχρι να εντοπιστούν. Με την λύση Β, κανένας παράνομος δεν μπορεί να δραστηριοιποιηθεί, γιατί πέραν της Ε.Ε.Π, οι ίδιες οι νόμιμες εταιρείες θα προφυλάσουν τον χώρο τους. Η λύση Γ απαντάται στην αρχή.