Αρχική Ρύθμιση της Αγοράς ΠαιγνίωνΆρθρο 6 – Τεχνικά ψυχαγωγικά παιχνίδιαΣχόλιο του χρήστη Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης | 27 Αυγούστου 2010, 14:48
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης' | 27 Αυγούστου 2010, 14:48

    Πλαίσιο Νομοθετικής Πρωτοβουλίας για Δημόσια Διαβούλευση: «Ρύθμιση της αγοράς παιγνίων» Σχόλια και παρατηρήσεις σχετικά με το άρθρο 6 (Τεχνικά ψυχαγωγικά παιχνίδια) Η χορήγηση αδειών κτήσης, λειτουργίας και το κόστος των μηχανημάτων διεξαγωγής ψυχαγωγικών τεχνικών παιχνιδιών κατά την εκτίμησή μου πρέπει να γίνουν με τα εξής κριτήρια: (Κατανομή μηχανημάτων): • Σχέση ζήτησης – προσφοράς. Υπάρχει η πιθανότητα σε περιοχές με μεγάλο πληθυσμό να μην υπάρχει έντονη διάθεση συμμετοχής σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Μία κατανομή με βάση μόνον την αναλογία τερματικών ανά πλήθος κατοίκων σε μία τέτοια περίπτωση ουσιαστικά θα ισοδυναμούσε με προσπάθεια «επιβολής» αυτών των παιχνιδιών στην καθημερινότητα του πολίτη. Αντίθετα, ενδέχεται σε κάποιες περιοχές (σενάριο που κατά πάσα πιθανότητα ανταποκρίνεται στην σημερινή πραγματικότητα) να υπάρχει αυξημένη ζήτηση ώστε δεν βλέπω τον λόγο γιατί εκεί να υφίσταται περιορισμός τερματικών ανά κάτοικο. Άλλωστε έχω την αίσθηση πως ο Νόμος έρχεται για να ρυθμίσει και να επιβάλλει κανόνες σε μία ελεύθερη αγορά όπου ο νόμος προσφοράς – ζήτησης αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της. Για να επιτευχθεί βεβαίως η σωστή κατανομή των μηχανημάτων με βάση το συγκεκριμένο κριτήριο θα πρέπει να έχει προηγηθεί «έρευνα αγοράς», είτε με την μορφή της επιτόπιας καταγραφής των ιδιαίτερων συνθηκών κάθε περιοχής ή επωφελούμενοι των στατιστικών στοιχείων που διαθέτουν όσοι Οργανισμοί/πάροχοι διεξαγωγής τυχερών παιχνιδιών δραστηριοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα. • Ειδικά πληθυσμιακά χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής. Τρανό παράδειγμα τα νησιά μας, όπου ο πληθυσμός τους εποχιακά αυξομειώνεται τόσο έντονα ώστε η κατανομή μηχανημάτων με βάση τον πληθυσμό μάλλον ισοδυναμεί με δυσεπίλυτο γρίφο. Σε τέτοιες περιπτώσεις για αναγάγουμε το ζήτημα στο προηγούμενο κριτήριο πρέπει να ληφθεί υπόψη η ζήτηση κατά τους μήνες «αιχμής». • Συνάρτηση των προϋποθέσεων που πρέπει να πληρούν οι χώροι εγκατάστασης των τερματικών. Η τοποθέτηση μηχανημάτων για παράδειγμα σε ένα καζίνο κατά την εκτίμησή μου θα είχε ως μοναδικό περιορισμό τον χώρο που προτίθεται να διαθέσει το ίδιο το καζίνο για την εγκατάσταση των μηχανημάτων. Σε χώρους όμως όπου συναθροίζονται και ανήλικοι (πχ καφετέριες) νομίζω πως θα πρέπει να εγκατασταθούν με φειδώ, με γνώμονα την προστασία των πολιτών και ιδιαίτερα των ανηλίκων. • Στόχοι και προσδοκίες από τις εισπράξεις. Αφού έχουν προηγουμένως εξασφαλιστεί όλες οι προϋποθέσεις για την εύρυθμη και ομαλή λειτουργία των παιχνιδιών λαμβάνοντας υπόψη ως πρώτο και κύριο μέλημα την προστασία του πολίτη (πχ υπεύθυνος στοιχηματισμός) θα πρέπει να εστιάσουμε στην κατανομή των τερματικών με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η – κατά το δυνατόν – μεγαλύτερη «απόδοσή» τους και για την Πολιτεία (αυτό δεν έχει να κάνει με το ποσοστό κέρδους αλλά αποκλειστικά με την ζήτηση). Αποτελεί μία επέκταση της πρώτης πρότασης. (Κόστος μηχανημάτων): • Αναλογικότητα κόστους μηχανημάτων. Το κόστος ανά μηχάνημα κατά βάση εξαρτάται από το προσδοκώμενα οφέλη που θα αποφέρει. Ως εκ τούτου, μία πρόταση για το κόστος θα ήταν η αναλογικότητα του κόστους ανά μηχανή και με βάση την απόδοσή τους. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να οριστεί κάποιο ελάχιστο (ενιαίο) αντίτιμο καταβολής για την κτήση και λειτουργία τερματικών μηχανημάτων και μετά την πάροδο ικανού χρονικού διαστήματος (6 – 12 μήνες) να υπολογιστεί η «αποδοτικότητά» τους ώστε σε όσα σημεία οι μηχανές αποδίδουν περισσότερα κέρδη στους κατόχους τους να επιβαρύνονται για αυτές με επιπλέον ποσό. Εναλλακτική πρόταση αποτελεί η αναλογικότητα του κόστους ανά γεωγραφική περιοχή (λαμβάνοντας υπόψη την σχέση ζήτησης – προσφοράς, τα ειδικά πληθυσμιακά χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής και των προϋποθέσεων των χώρων εγκατάστασης των μηχανημάτων). Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης