Αρχική Ρύθμιση της Αγοράς ΠαιγνίωνΆρθρο 11 – Διαδικτυακό ΣτοίχημαΣχόλιο του χρήστη Γιάννης | 29 Αυγούστου 2010, 00:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης' | 29 Αυγούστου 2010, 00:42

    Για άλλη μια φορά κάποιοι προσπαθούν να επηρεάσουν την πολιτική της χώρας με απόλυτα προσωπικά κριτήρια. Το πώς θα νομοθετήσει η Κυβέρνηση πρέπει να οδηγείται από το δημόσιο συμφέρον και όχι των μερικών συντονισμένων πρακτόρων του ΟΠΑΠ που εκμεταλλεύονται την ελευθερία που προσφέρει το opengov. Οι πράκτορες που θησαυρίζουν χρόνια με ποσοστιαία προμήθεια που δεν έχει προηγούμενο σε προηγμένη χώρα, προμήθεια που ξεπερνά το ποσοστό μικτού κέρδους των εταιρειών στοιχήματος π.χ. στην Αγγλία που και έξοδα έχουν και φορολογούνται κανονικότατα. Υπερασπίζονται οι άνθρωποι αυτοί δικαιώματα που τους δόθηκαν όταν είχαν κοιμηθεί στη χώρα η ισονομία και η αξιοκρατία. Και έβγαζαν ανακοινώσεις με απειλές και προκλητικές για τη δημοκρατία κορώνες όταν κλήθηκαν να γίνουν, εν μέρει, όπως όλοι οι υπόλοιποι πολίτες και να φορολογηθούν με τους ίδιους όρους. Πρόκειται για τους μόνους ωφελημένους από τη σημερινή κατάσταση. Ο ίδιος ο ΟΠΑΠ είναι χρόνια ένας γίγαντας φυλακισμένος στο παλάτι του μονοπωλίου, χωρίς τη δυνατότητα να βγει με όρους ελεύθερης αγοράς να σαρώσει την Ευρωπαϊκή αγορά, όπως πρέπει και όπως μπορεί. Μέσα από την ατολμία των κυβερνώντων και των διοικήσεων ελαχιστοποίησε τα καθαρά του κέρδη και κατά συνέπεια τη φορολογία και το μέρισμα που απέδιδε στο δημόσιο. Οι κατά μεγάλη ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ μέτοχοι του ΟΠΑΠ (επιτέλους κανείς δεν μπούχτισε με την ψευδαίσθηση του "δημόσιου οργανισμού";) εισπράττουν μερίσματα πολύ χαμηλότερα από ότι τους είχαν υποσχεθεί και οι ίδιοι υπολόγιζαν όταν ξελάσπωναν με μετρητά τις κυβερνήσεις που τους πούλησαν τον ΟΠΑΠ. Οι πελάτες έπαιρναν κακές και ακριβές υπηρεσίες. Και τέλος η κοινωνία έβλεπε ένα σύστημα στημένο να βοηθά το ξέπλυμα μαύρου χρήματος με την ανωνυμία, τη φοροδιαφυγή με τη διακίνηση κερδισμένων δελτίων, έβλεπε ανήλικους να εξυπηρετούνται ελεύθερα από τους πράκτορες του οργανισμού που ακόμη και σήμερα διεκδικεί ρόλο εγγυητή που δήθεν είναι ο καταλληλότερος να προστατέψει την κοινωνία από όλα τα παραπάνω. Αλλά ακόμα και στο Γιβραλτάρ, τη Μάλτα και τα νησιά της Μάγχης την άδειά σου τη χάνεις όταν παίξει ανήλικος ή όταν υπάρχει υπόνοια για ξέπλυμα. Η εναλλακτική "Α" είναι μονόδρομος. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάται κανείς την ελεύθερη ρυθμισμένη αγορά. Για τους κακούς παρόχους, οι αρχές θα πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Οι υπόλοιποι όμως θα εξασφαλίσουν ότι η αγορά θα λειτουργεί σωστά, με τις βέλτιστες υπηρεσίες και τις καλύτερες δυνατές τιμές (αποδόσεις) με δεδομένη τη φορολογία που θα επιβληθεί. Η χορήγηση περιορισμένου αριθμού αδειών (εναλλακτική "β") θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για διαφθορά αλλά και περαιτέρω αμφισβήτηση της διαδικασίας από την κοινωνία. Είναι προφανές ότι το μονοπώλιο που θα προκύψει θα περιορίσει τα περισσότερα πλεονεκτήματα της πρωτοβουλίας αυτής. Τέλος η τρίτη λύση προφανώς κατεγράφη για να αποκλειστεί στη συνέχεια ως απλά ανεφάρμοστη. Υπάρχει όντως Ευρωπαϊκή νομολογία που περιγράφει μονοπώλια που μπορούν να διατηρηθούν υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, αλλά πουθενά δεν είδα τη δυνατότητα τα μονοπώλια αυτά να είναι κατά πλειοψηφία ιδιωτικά (δεν βλέπω τη σχέση των funds του Λονδίνου με την Πορτογαλική εκκλησία), πουθενά δεν είδα ο σκοπός τους να είναι καθαρά η μεγιστοποίηση των κερδών τους μέσω μιας επικοινωνιακής πολιτικής με στόχο να τζογάρουν όλο και περισσότεροι, όλο και περισσότερα. Ο ΟΠΑΠ ούτε καν πλησιάζει στο να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα μονοπώλιο που υφίσταται σύμφωνα με την ευρωπαϊκή συνθήκη και την ευρωπαϊκή νομολογία. Λειτουργεί πρωταρχικά για ιδιωτικά συμφέροντα (των ιδιωτών μετόχων και των πρακτόρων του) και δευτερευόντως για το δημόσιο συμφέρον. Κρύβεται κάτω από έναν ψεύτικο μανδύα κοινωνικής προσφοράς, όπου για κάθε ευρώ φιλανθρωπίας ξοδεύονται περισσότερα για τη διαφήμισή της. Και βαφτίζονται "κοινωνική συνεισφορά" καθαρά εμπορικές συμφωνίες (όπως οι χορηγίες ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιρειών) προσδοκώντας άμεση εμπορική ανταπόδοση.