Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΩΛΙΔΗΣ | 23 Δεκεμβρίου 2009, 19:26
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Εδώ και 30 χρόνια, καταργήθηκε το πρόσθετο αφορολόγητο για μή εργαζόμενη(εργαζόμενο) ή μή έχουσα(έχοντα) εισοδήματα σύζυγο. Αποψή μου είναι ότι αυτό αποτελεί μεγάλη αδικία για τις μονόμισθες οικογένειες. Το αφορολόγητο προφανώς δίδεται για τήν κάλυψη των βασικών αναγκών μιας οικογένειας ή ενός εργένη εργαζομένου. Από που προκύπτει λοιπόν ότι η οικογένεια με 2 εργαζόμενους έχει περισσότερες ανάγκες από τήν οικογένεια με 1 εργαζόμενο; Γιατί μια οικογένεια με δύο εργαζόμενους καί συνολικές αποδοχές 24.000 (θεωρητικά από 12.000 έκαστος) να παραμένει αφορολόγητη, ενώ μιά μονόμισθη οικογένεια με εισοδήματα 24.000, να πληρώνει για φόρο 3.000 ευρώ; Από που προκύπτει η μεγαλύτερη φοροδοτική ικανότητα της οικογένειας του μονόμισθου, ώστε να είναι σύμφωνη με το σύνταγμα η φορολόγησή της; Καί για να μήν μου αναφέρεται μεγαλύτερα έξοδα της πρώτης οικογένειας λόγω εργασίας της συζύγου, θα σας αναφέρω ότι, η πρώτη οικογένεια δικαιούται δωρεάν εγγραφή του μικρού της παιδιού σε δημοτικό παιδικό σταθμό, ενώ η δέυτερη θα πρέπει να πληρώσει σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Πιστεύω πώς θα ήταν πιό δίκαιο εάν: 1)Καθιερώνατε το αφορολόγητο εισόδημα ως οικογενειακό. Ο επιμερισμός του αφορολογήτου στούς δύο συζύγους θα γίνεται σύμφωνα με την συμβολή τους στο συνολικό οικογενειακό εισόδημα. Σ'αυτή την περίπτωση, θα μπορούσε να ορισθεί υψηλότερο αφορολόγητο (π.χ. 15 ή 18 χιλιάδες) καί να υπάρχει καί ωφέλεια στον προϋπολογισμό. 2)Εαν αυτό θεωρείτε ότι θάχε υψηλό πολιτικό κόστος λόγω μεγάλου ποσοστού των οικογενειών που εργάζονται καί οι δύο σύζυγοι, θα μπορούσε να καθιερωθεί ένα αφορολόγητο ποσό, ανάλογο με το αφορολόγητο των παιδιών (π.χ. 5.000 ευρώ). Ετσι το φορολογικό νομοσχέδιο θα καταστεί δικαιότερο καί σύμφωνο με την συνταγματική επιταγή της φοροδοτικής ικανότητας. Εις αντιστάθμισμα, θα μπορούσε να μειωθεί το αφορολόγητο ενός εργένη, γιατί καί πάλι είναι άδικο, να εκπίπτεται από ένα εργένη, αφορολόγητο ίσο με ενός οικογενειάρχη. Δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες, ούτε την ίδια φοροδοτική ικανότητα. Οσον αφορά την κλίμακα των μή μισθωτών, που κατά κανόνα φοροδιαφεύγουν ή είναι δύσκολη η εξακρίβωση της ειλικρίνειας των δηλούμενων εισοδημάτων, πιστέυω πώς ίσως θάπρεπε το αφορολόγητό τους να περιοριστεί ακόμη περισσότερο καί να εξαλειφθεί το κλιμάκιο των 1500 ευρώ. Είναι απαράδεκτο σε κλάδους που ελάχιστα συνεισφέρουν στα φορολογικά βάρη, ενώ διαβοιούν πολυτελώς, να παρέχονται καί αφορολόγητα όρια, όταν, τα εισοδήματα πού αποκρύβουν είναι πολλαπλάσια του αφορολογήτου.