Αρχική Ρύθμιση της Αγοράς ΠαιγνίωνΆρθρο 13 – Ο.Δ.Ι.ΕΣχόλιο του χρήστη Νίκος Παπαδάκης | 1 Σεπτεμβρίου 2010, 22:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Παπαδάκης' | 1 Σεπτεμβρίου 2010, 22:28

    Εγώ δεν συμφωνώ με τον όρο "αφορολόγητα". Οι διαδικτυακές εταιρείες πληρώνουν φόρο Αγγλίας. Για φόρο στον παίκτη μιλάμε λοιπόν, ο οποίος υπήρχε και στην Αγγλία μέχρι το 2001 νομίζω (10%). Πάμε να κάνουμε κάτι ανάλογο με τους δασμούς που ίσχυαν τα παλιά χρόνια, όταν δεν είμασταν ακόμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν αγόραζες ένα ραδιομαγνητόφωνο Φίλιπς τότε, πλήρωνες 6000 δραχμές εκ των οποίων οι 1200 ήταν φόρος εισαγωγής. Επειδή όμως το στοίχημα έχει εξαιρεθεί από τις υπηρεσίες που διακινούνται ελεύθερα, θέλουμε τώρα να το υπάγουμε σ' ένα τέτοιο καθεστώς. Στην περίπτωση του ιπποδρόμου απορεί κανείς πως βγαίνουν οι ξένοι. Υπάρχει εταιρεία με γκανιότα 4% από την οποία βγάζει κέρδος, πληρώνει μισθούς υπαλλήλων αλλά και δικαιώματα στις ιπποδρομιακές αρχές και είναι και όλοι ευχαριστημένοι εκεί ! Κάποιες προστριβές για το ύψος των δικαιωμάτων πάντα υπάρχουν, στην Αγγλία, αλλά βασικά έτσι δουλεύουν. Ένα πράγμα που δεν κάνουν ποτέ αυτές οι εταιρείες είναι να βάλουν ιπποδρομίες στο στοίχημα χωρίς να πληρώσουν δικαιώματα. Γι αυτό δεν βλέπετε ποτέ το π.χ. Ελληνικό ντέρμπυ στους ξένους μπουκ, που αν το έκαναν θα σηκωνόταν μέγιστος ντόρος βέβαια. Δύο είναι οι λόγοι για τους οποίους βγαίνει αυτό το "ρυθμιστικό νομοσχέδιο". Ο ένας είναι ο ανταγωνισμός και ο άλλος οι αποδόσεις. Από πλευράς παίκτη του στοιχήματος-ιπποδρόμου όλος αυτός ο πόλεμος καλύτερα να μην υπήρχε και θα ήθελαν τις καλύτερες δυνατές αποδόσεις. Από πλευράς κράτους όμως, αφ' ενός έχει διαγνωσθεί ότι δεν μπορούμε να κινηθούμε κι εμείς ανταγωνιστικά και αφ' ετέρου θέλει τα έσοδα βέβαια, γιατί αλλοιώς αρχίζει να έχει σοβαρά προβλήματα. Υπάρχει μία δαιμονοποίηση, τύπου bible-belt της εποχής των '30s με την οποία δεν συμφωνώ και πρέπει να σταματήσει, όταν μάλιστα είναι πάρα πολλοί αυτοί που διαμαρτύρονται και έντονα μάλιστα. Αυτό που κάνουμε εμείς εδώ, οι φίλοι του ιπποδρόμου βασικά, είναι ότι πάμε να υποστηρίξουμε μία "κεντρώα λύση" που να μην θίγει ούτε τη μία πλευρά ούτε την άλλη και να εγγυάται και την κερδοφορία των κρατικών οργανισμών. Υπάρχει "midway meeting point" που να μην θίγεται υπερβολικά κανένας και θα μπορούσαν επίσης να σχεδιαστούν κάποια νέα παιχνίδια (για τους φίλους του ποδοσφαίρου βασικά) που και γκανιότα να αποδίδουν και να μην χάνει ο παίκτης τα λεφτά του τόσο εύκολα. Συνοπτικά λέμε: "ρυθμιστικός νόμος για τις ξένες εταιρείες - καλύτερες αποδόσεις στην Ελλάδα" Στις αρχές του 2006, όταν θεωρείτο βέβαιο ότι τα μονοπώλεια καταργούνται, οι "φίλοι του ιπποδρόμου" πάλι την κεντρώα λύση υποστήριζαν - είναι καταγεγραμμένο. Θα θυμόσαστε ότι το Μάρτιο του 2006 όλοι έλεγαν "τα μονοπώλεια καταργούνται" και μόνο ο τότε υπουργός Γ. Ορφανός σε μιά δήλωση που είχε κάνει είπε "όχι, θα δείτε ότι θα επικρατήσει άλλο κλίμα στην Ευρώπη, στο τέλος". Τον δε Μάϊο του 2006 μάλλον δικαιώθηκε ο Ορφανός, αφού η τότε Ευρωπαϊκή επίτροπος Έβλυν Γκέμπχαρντ εξαίρεσε τα τυχερά παιχνίδια από την οδηγία υπηρεσιών της Ε.Ε.. Η τύχη του μονοπωλείου είναι γεγονός ότι εμάς που παίζουμε δεν μας απασχολεί. Η τύχη των ξένων εταιρειών, αυτών καθ' εαυτών, επίσης δεν μας απασχολεί. Το θέμα των αποδόσεων μας απασχολεί. Εκείνο που έχει σημασία όμως και το καταλαβαίνουν όλοι είναι ότι δεν νοείται αντιπαράθεση με το ίδιο το Ελληνικό κράτος. Όταν ζητάει να φορολογήσει το κάνει μετά λόγου γνώσεως και το καταλαβαίνουν όλοι. Αλλά το μέγα θέμα είναι να γίνεται αυτό δίκαια, όχι κλεψιά. Μπορούμε να κινηθούμε λίγο έστω προς τον μέσο όρο της Ευρώπης και δεν είναι σωστό να απομακρυνθούμε κι άλλο απ' αυτόν ! Ούτε θα δουλέψει υπέρ του κράτους αν γίνει, θα διώξει όλη την πελατεία. Με υπερβολικά αυστηρούς φόρους θα πάνε όλοι προς το παράνομο. Κάτι σαν την εποχή 1994-2000 που όλοι έπαιζαν παράνομο θα κινδυνεύσει να δημιουργηθεί. Ακόμα και σήμερα υπάρχει παράνομο. Δεν καταλαβαίνω γιατί, μιά και αυτή τη στιγμή που μιλάμε και ενώ δεν έχει γίνει ακόμα ο νέος νόμος ο καθένας μπορεί να παίξει στο internet αν θέλει. Τους κυνηγάνε κιόλας τους παράνομους, περισσότερο απ' ότι το 1994-2000, όμως υπάρχουν. Για μένα είναι φανερό ότι μία συμμαχία κράτους-πολίτη χρειάζεται τώρα, όχι αντιπαράθεση.