Αρχική Ρύθμιση της Αγοράς ΠαιγνίωνΆρθρο 11 – Διαδικτυακό ΣτοίχημαΣχόλιο του χρήστη Γιώργος Α. | 3 Σεπτεμβρίου 2010, 04:48
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Α.' | 3 Σεπτεμβρίου 2010, 04:48

    Για την ΟΠΑΠ ΑΕ: Είναι η ΟΠΑΠ ΑΕ ένας από τους εντονότερα διαφημιζόμενους τις τελευταίες δεκαετίες? Διαφημίζεται σε ώρες/μέσα και με τρόπο που έχει απαγορευθεί η διαφήμιση άλλων προϊόντων που απευθύνονται σε ενήλικες? Αναπτύσει νέα προϊόντα με σκοπό την μεγιστοποίηση του κέρδους της? Δίνει λόγο για τα αποτελέσματα και μέρισμα στους ιδιώτες μετόχους της? Δραστηριοποιείται εκτός Ελλάδος χρησιμοποιώντας διακρατικές και ΕΕ συμφωνίες? Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι ναι. Και αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους που η ίδια η ΟΠΑΠ ΑΕ έχει επιλέξει να μην φτάσει ποτέ η υπόθεση του μονοπωλείου στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο. Για το ίντερνετ: Όσο προχωραέι η τεχνολογία, η εξοικείωση, και η προσβασιμότητα στο διαδίκτυο, τόσο θα αυξάνεται η ζήτηση για διαδικτυακό τρόπο συμμετοχής στα διάφορα παιχνίδια. Η δραστηριοποίηση της ΟΠΑΠ ΑΕ στο διαδίκτυο θα είναι (αργά ή γρήγορα) η φυσική εξέλιξη των υπηρεσιών της. Μάλιστα η επιτροπή ανταγωνισμού θα μπορούσε να ζητήσει να χωριστεί από την αρχή η συγκεκριμένη δραστηριότητα από την παραδοσιακή λειτουργία. (και όχι καθυστερημένα όπως έγινε με ΟΤΕ, cosmote, otenet) Το πρόβλημα είναι ότι η αγορά του διαδικτυακού στοιχηματισμού είναι ήδη οργανωμένη και ανταγωνιστική σε επίπεδο ΕΕ. Η ΟΠΑΠ ΑΕ έχει δρόμο για να φτάσει να γίνει ανταγωνιστική, και ο χρόνος δεν δουλεύει για εκείνη. Όμως δεν θα σταθεί νόμος απέναντι στην ΕΕ που να προστατεύει την αδυναμία της αυτή, ειδικά όταν αφορά σε ανώνυμη εταιρεία με τα χαρακτηριστικά που ανέφερα στο πρώτο μέρος. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να αφήσουμε την ΟΠΑΠ ΑΕ να χαράξει τον δρόμο της, να αναγνωρίσουμε (και φορολογήσουμε) την de facto απελευθερωμένη αγορά, και να νομοθετήσουμε με γνώμωνα το συμφέρον και την προστασία του πολίτη. Για το πως πρέπει να φορολογηθεί η συγκεκριμένη δραστηριότητα υπάρχουν παραδείγματα σε επίπεδο ΕΕ. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Ίσως επανέλθω με σχόλιο για τα διάφορα μοντέλα φορολόγησης. Μερικά σχόλια: Όλες οι εταιρείες διαδικτυακού στοιχηματισμού πληρώνουν φόρους, απλά όχι στην χώρα που μένει ο πελάτης, αλλά εκεί που είναι η εγκατάστασή τους. Αν η ΟΠΑΠ ΑΕ είχε μπει στο διαδικτυακό στοίχημα νωρίτερα θα μπορούσε να πουλάει ήδη τις υπηρεσίες της σε άλλες χώρες, και τότε θα είμασταν πολύ χαρούμενοι που οι φόροι θα έρχονταν στην χώρα μας. Ποιός φταίει που δεν έγινε αυτό? Γιατί δεν μπορεί να κάνει κάτι αντίστοιχο μία άλλη Ελληνική εταιρεία? Γιατί δεν βλέπουμε αυτό το νομοσχέδιο ως μία ευκαιρία για την χώρα? Και δεν είναι μόνο η ευκαιρία να εισπράξουμε φόρους που χάνεται: πχ ένα μεγάλο ποσοστό της οικονομίας της Μάλτας στηρίζεται από τα διαδικτυακά παιχνίδια. Θέσεις εργασίας για λογιστές, εφοριακούς, αναλυτές, bookmakers, τηλεφωνικά κέντρα, υπηρεσίες τηλεπικοινωνιών, προγραμματιστές, διαφημιστές, γραφίστες, και άλλες πολλές ειδικότητες. Γιατί να μην είναι όλοι αυτοί εργαζόμενοι στην Ελλάδα? Γιατί δεν βλέπουμε αυτό το νομοσχέδιο ως μία ευκαιρία για ανάπτυξη? Υπάρχουν τεχνολογικές λύσεις και διαδικασίες (κάποιες εφαρμόζονται ήδη στο διαδίκτυο) που μπορούν να προστατέψουν τους ανήλικους, να εντοπίσουν ανθρώπους με προβληματική συμεριφορά, και να σταματήσουν το πλύσιμο μαύρου χρήματος, πολύ καλύτερα από ότι μέχρι στιγμής έχει καταφέρει η ΟΠΑΠ ΑΕ. Η “κοινωνική ευθύνη” δεν πρέπει να είναι μόνο μερικά τηλεοπτικά σποτς κάθε χρόνο. Γιώργος Α.