Αρχική Ρύθμιση της Αγοράς ΠαιγνίωνΆρθρο 7 – Τυχερά παιχνίδια περιορισμένου οφέλουςΣχόλιο του χρήστη Δημήτρης Ξ | 8 Σεπτεμβρίου 2010, 12:30
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
"Ποιο πιστεύετε ότι πρέπει να είναι το ανώτατο και κατώτατο ποσό στοιχήματος ανά στοίχημα και ανά μήνα για ένα παίκτη;" Νομίζω πως η παρακολούθηση των στοιχημάτων των παιχτών και αυξάνει την πολυπλοκότητα του συστήματος, σε σχέση μάλιστα με πιο έμπειρες σε τέτοιους μηχανισμούς και διαδικασίες χώρες (π.χ. Γερμανία, Ισπανία) και δεν διασφαλίζει καθόλου. Για παράδειγμα εάν είμαι παίχτης, τι το απλούστερο από το να βγάλω 5-6 κάρτες στο όνομα συγγενών και φίλων και κατόπιν να "παίζω" με όρια πολλαπλάσια των προβλεπομένων; Εάν πρέπει να ελεγχθεί και αυτό το ενδεχόμενο, η πολυπλοκότητα αυξάνει ακόμα περισσότερο. Πόσες εργατοώρες ελεγκτών θα χρειάζονταν για να περιφρουρηθεί αυτός ο κανονισμός; Τι κόστος συνεπάγεται αυτό; Πιστεύω πως η προσοχή μας πρέπει να στραφεί σε πιο πρακτικές, εφικτές και δοκιμασμένες λύσεις, όπως ο εγγενής περιορισμός της ροής του χρήματος από και προς το μηχάνημα. Όταν αυτό δουλέψει σωστά, τότε έχοντας πλέον περισσότερη εμπειρία και γνώση, προχωρούμε και περισσότερο και ξεπερνούμε όπου χρειάζεται τους υπόλοιπους Ευρωπαίους σε υποδομές και μηχανισμούς. Τώρα είναι τουλάχιστον πρόωρο. (και φυσικά πολύ επικίνδυνο.) Δημήτρης Ξ