Αρχική Ανοιγμα Κλειστών ΕπαγγελμάτωνΆρθρο 1 Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίαςΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος Καρράς | 21 Ιανουαρίου 2011, 16:39
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΣτE-ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ 3665/2005: Επάγγελμα Φαρμακοποιού H πρόσφατη απόφαση 3665/2005 της Ολομελείας του ΣτΕ, οδηγεί, μετά την κατάργηση της διατάξεως του άρθρου 2 του ν. 1963/91 για την ίδρυση φαρμακείων με πληθυσμιακά κριτήρια, στην « α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η » του συστήματος αδειοδότησης για τη λειτουργία φαρμακείων, αφού κρίνει ότι τα νομοθετικά κριτήρια που έχουν τεθεί την τελευταία 15ετία για την πρόσβαση στο επάγγελμα του Φαρμακοποιού παραβιάζουν τις συνταγματικές διατάξεις που κατοχυρώνουν την προσωπική, οικονομική και επαγγελματική ελευθερία. «H θέσπιση πληθυσμιακών κριτηρίων τονίζει το ΣτE για τη χορήγηση άδειας φαρμακείου, δηλαδή για την πρόσβαση στο επάγγελμα του φαρμακοποιού, που αποσκοπεί (κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου 1963/91) στην εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων και περαιτέρω στην προστασία της δημόσιας υγείας, δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα». Επί της βάσεως αυτής, θεμελιώνεται το δικαίωμα ίδρυσης φαρμακείου από τους "νέους" επιστήμονες Φαρμακοποιούς οι οποίοι έλαβαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος μετά την 1-1-1997, αφού ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη διαδικασία, που θα επιτρέψει στην αρμόδια Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να τους χορηγήσει την άδεια αυτή, δίχως περεταίρω γεωγραφικούς ή πληθυσμιακούς περιορισμούς στην επιλεγμένη τοποθεσία του φαρμακείου τους. Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα και τους διοικητικούς νόμους η απόφαση αυτή ισχύει έναντι παντός και η οικεία Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση υποχρεούται να συμμορφωθεί με την Απόφαση 3665/2005. Επειδή με το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος κατοχυρώνεται η προσωπική και οινομική ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα. Ειδικότερη εκδήλωση αυτής της ελευθερίας αποτελεί η επαγγελματική ελευθερία, δηλαδή η ελευθερία επιλογής και σκήσεως ορισμένου επαγγέλματος, ως αναγκαίου στοιχείου της προσωπικότητας του ατόμου. Στην ελευθερία αυτή μπορεί ο νόμος να επιβάλει περιορισμούς, αναφερόμενους στην άσκηση ή και την επιλογή ορισμένου επαγγέλματος. Οι τασσόμενοι όμως από το νόμο όροι και προϋποθέσεις επιλογής και ασκήσεως του επαγγέλματος είναι συνταγματικώς επιτρεπτοί, εφόσον ορίζονται γενικώς κατά τρόπο αντικειμενικό και δικαιολογούνται από αποχρώντες λόγους δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση πρέπει να τελούν σε συνάφεια προς το αντικείμενο και τον χαρακτήρα της ρυθμιζόμενης επαγγελματικης δραστηριότητος. Η νομοθετική ρύθμιση που περιορίζει την ελευθερία αυτή, δεν μπορεί να έχει ως μοναδικό σκοπό την προστασία του οικονομικού συμφέροντος των ήδη ασκούντων συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα προς βλάβη εκείνων που ενδιαφέρονται να! επιλέξουν ορισμένο επάγγελμα. Εξάλλου … σύμφωνα με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, οι επιβαλλόμενοι από το νόμο περιορισμοί πρέπει να είναι πρόσφοροι και αναγκαίοι για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από τον νομοθέτη σκοπού δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος και να μην είναι δυσανάλογοι σε σχέση προς αυτόν. Ειδικότερα, όταν ο θεσπιζόμενος περιορισμός αφορά, όχι απλώς την άσκηση, αλλά την πρόσβαση στο επάγγελμα προσώπων που συγκεντρώνουν τα νόμιμα προσόντα, η αρχή της αναλογικότητας επιβάλλει να είναι εμφανής και σαφώς διαγνώσιμη η αναγκαιότητα επιβολής ενός τέτοιου εξαιρετικού περιορισμού για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από το νόμο σκοπού. Ενόψει των ανωτέρω, η θέσπιση με το νόμο 1963/1991 πληθυσμιακών κριτηρίων για τη χορήγηση άδειας φαρμακείου, που αποσκοπεί, κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου, στην εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων και περαιτέρω στην προστασία της δημόσιας υγείας, δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα. Επειδή ενόψει τς γνώμης που επικράτησε, η διάταξη του άρθρου 2 του ν. 1963/91 κρίνεται ανίσχυρη ως α ν τ ι σ υ ν τ α γ μ α τ ι κ ή . Η διάσκεψη του ΣτΕ έγινε στην Αθήνα στις 17 Δεκεμβρίου 2004 και η απόφαση δημοσιεύτηκε σε δημόσια συνεδρίαση στις 4 Νοεμβρίου 2005. Το Συμβούλιο της Επικρατίας είναι ένα Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Με την απόφαση του, καταργεί όλα τα πληθυσμιακα και γεωγραφικά όρια για την ίδρυση και τη λειτουργία νέων Φαρμακείων από νέους επιστυήμονες πτυχιούχους Φαρμακοποιούς με άδεια ασκησης του φαρμακευτικού επαγγέλματος. Ο σημερινός Υπουργος Υγείας κύριος Ανδρέας Λοβέρδος και η συντεχνία των παλιών Φαρμακοποιών, αγνοούν προκλητικά αυτή την απόφαση και συνεχίζουν να κρατούν κλειστό το φαρμακευτικό επάγγελμα για τους ίδιους και για τα παιδιά τους και για όσους έχουν πολλά λεφτά... Αυτή τη στιγμή, οι παλιοί Φαρμακοποιοί που έχουν Φαρμακείο, είναι οι μ ό ν ο ι Έλληνες πολίτες που έχουν κλειστο το επάγγελμα τους και έχουν το φασιστικό δικαίωμα της κληρονομικης μεταβιβασης της κρατικής άδειας ίδρυσης Φαρμακείου στα παιδιά τους. Η κληρονομική εργασία υπάρχει παγκοσμιως μόνο στην Ελλάδα και μόνο για τους Έλληνες Φαρμακοποιούς με Φαρμακείο! Από τα περίπου 170 κλειστά επαγγέλματα, μόνο το φαρμακευτικό επάγγελμα δεν άνοιξε! Όλα ανοίγουν εκτός από το φαρμακευτικό επάγγελμα, αυτό σημαίνει ισονομία...