Αρχική Ανοιγμα Κλειστών ΕπαγγελμάτωνΆρθρο 1 Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίαςΣχόλιο του χρήστη Πέτροs Ασημακόπουλοs | 22 Ιανουαρίου 2011, 19:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'Πέτροs Ασημακόπουλοs' | 22 Ιανουαρίου 2011, 19:04

    Τώρα που οι μεταφορείς, το μακροβιότερο κλειστό επάγγελμα στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αποτελεί πλέον παρελθόν, η προσοχή όλων στρέφεται στα υπόλοιπα κλειστά επαγγέλματα και ιδιαίτερα στην αγκύλωση της "αναχρονιστικής τακτικής ανταλλαγής των αδειών" (δήλωση Κυβερνητικού εκπροσώπου, 22/09/2010). Το είδος της απελευθέρωσης διαφέρει από... επάγγελμα σε επάγγελμα αφού διαφορετικοί είναι και οι περιορισμοί σε καθένα από αυτά. Ο κλάδος των φαρμακοποιών, που αποτελεί και το ζήτημά μας, διέπεται από πολλούς και σύνθετους περιορισμούς. Πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια στην ίδρυση νέων φαρμακείων, σταθερή λιανική τιμή στα φαρμακευτικά σκευάσματα, σταθερό κέρδος του φαρμακοποιού, συγκεκριμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς, περιορισμός στις κτιριακές εγκαταστάσεις απ΄ τον ισχύοντα υγειονομικό και πολεοδομικό κανονισμό (αναφερόμαστε πάντα στην ίδρυση νέου φαρμακείου γιατί υπάρχουν και κάτι τρύπες που ιδρύθηκαν στο μακρινό παρελθόν, σκέτα περίπτερα) καθώς και άλλοι περιορισμοί που συνολικά αναφέρονται στον νόμο 3457 του 2006. Αν θέλετε να δείτε τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες φαρμακείων, όλους εμάς τους μη έχοντες, αλλά και την κοινή λογική, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο. Ο πρόεδρος του ΠΦΣ (Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος) προτρέπει τα μέλη του να ΜΗΝ εκτελούν συνταγές με νοσοκομειακά φάρμακα, που τόσο έχουν ανάγκη οι ασθενείς. Μιλούν ξεκάθαρα για ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Χρησιμοποιούν ορολογία που μόνο φεουδάρχης του σκοτεινού Μεσαίωνα θα μεταχειριζόταν... Εμείς οι Φαρμακοποιοί χωρίς Φαρμακείο, αποτελέσαμε μιας εξαρχής μια πολυσυνθετική ομάδα από άνεργους, ετεροαπασχολούμενους ή εργαζόμενους φαρμακοποιούς που διακαής τους πόθος είναι ή έγινε στην πορεία, η ίδρυση του δικού τους φαρμακείου. Ενός φαρμακείου όμως, εκεί που οι ίδιοι το επιθυμούμε, είτε πρόκειται για κωμόπολη της επαρχίας, είτε για το κέντρο της Αθήνας, είτε για νησί του Ιονίου ή του Αιγαίου. Αρνηθήκαμε πεισματικά, να υποθηκεύσουμε τις περιουσίες των οικογενειών μας για οποιαδήποτε άδεια μας πλάσαραν, σαν γη της επαγγελίας, ενώ παράλληλα δεν δεχτήκαμε την προοπτική της αυτοεξορίας. Είχαμε αυτό το δικαίωμα και στις δύο περιπτώσεις. Οι επιλογές μας, ωστόσο, αυτές δεν ήταν άνευ τιμήματος. Απασχοληθήκαμε σαν ιατρικοί επισκέπτες, δουλέψαμε σε φαρμακεία ως βοηθοί, σε ταβέρνες & καφετέριες σαν γκαρσόνια, μέχρι και φορτηγά οδηγήσαμε...Και τώρα τι; Έρχεται η στιγμή που τόσο περιμέναμε όλο αυτόν τον καιρό που βολοδέρναμε δεξιά και αριστερά. Η ομάδα των Φαρμακοποιών χωρίς Φαρμακείο κατηγορήθηκε από συστάσεως, σαν προβοκάτορας. Στην αρχή μας είπαν ρουφιάνους του Lidl και του Aldi. Μετά τσάτσους του Λαυρεντιάδη και του Λαβίδα. Κάποιοι άλλοι ανέπτυξαν σενάρια υποκίνησής μας γενικά από οικονομικά μεγαλο-συμφέροντα που κοιτάν να καπηλευτούν το χώρο του Ελληνικού φαρμακείου σε μια συνομωσιολογική πλατφόρμα που ούτε ο Στάλιν για τον Τρότσκι δεν είχε εφεύρει. Εμείς αποδείξαμε και αποδεικνύουμε καθημερινά πόσο λάθος είχαν όλοι αυτοί οι κοινοί δημαγωγοί απόγονοι του Γκέμπελς. Στόχος δικός μας είναι μόνον ένας. Μια νομοθεσία που θα επιτρέπει την χωρίς περιορισμούς ίδρυση νέου φαρμακείου, οπουδήποτε επιθυμεί κάποιος πτυχιούχος φαρμακοποιός χωρίς να καταβάλλει σε κανέναν νταβατζή, οποιοδήποτε ποσό. Αυτό και μόνο αυτό. Η μοναδική διέξοδος για απόκτηση φαρμακείου σε αστικό κέντρο, είναι η αγορά της άδειας από κάποιον που αποσύρεται. Η τιμή έχει διαμορφωθεί απ' την «πιάτσα» από 250.000 ευρώ και βλέπουμε. Το ποσό αυτό αναφέρεται στην άυλη αξία της άδειας και δεν αντιπροσωπεύει τίποτα το υλικό. Ως εκ τούτου οποιαδήποτε προσπάθεια αιτιολόγησης της συγκεκριμένης τιμής μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει. Για τους τύπους να αναφέρουμε ότι ολοκαίνουργιος εξοπλισμός φαρμακείου 50 τ.μ κοστίζει περί τις 26.000 ευρώ (προ ΦΠΑ) ενώ το εμπόρευμα που αυτό χρειάζεται και ειδικά τώρα που οι τιμές έχουν πέσει, κοστίζει από 20 ως 30.000 ευρώ. Ωστόσο, η απρόσκοπτη είσοδος των νέων φαρμακοποιών στο επάγγελμα μήπως μπορεί να επιτευχθεί με άρση του ελάχιστου περιθωρίου κέρδους; ΟΧΙ. Μήπως με άρση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος; ΟΥΤΕ. Με άρση του υγειονομικού και του πολεοδομικού κανονισμού που διέπει την ίδρυση νέων φαρμακείων; Και πάλι ΟΧΙ. Μόνο η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ κινείται προς την κατεύθυνση στην οποία στοχεύουμε και μόνο αυτό θα διεκδικούμε μέχρι τελικής δικαίωσής μας. Θεωρούμε άκρως επικίνδυνη την παράδοση του επαγγέλματός μας σε μεγαλοεπενδυτές-καρχαρίες, ανθρώπους άσχετους προς την φαρμακευτική επιστήμη οι οποίοι όμως, είναι εξαιρετικά σχετικοί με την μεγιστοποίηση των κερδών τους. Θεωρούμε απειλή την απελευθέρωση της τιμής του φαρμακευτικού είδους και την παράδοσή του στον νόμο της αγοράς και της ζήτησης. Οποιαδήποτε άρση σε περιορισμούς, που εξασφαλίζουν ότι τα δύο παραπάνω δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν, θα μας βρει πολέμιους με το ίδιο πάθος που αυτή τη στιγμή αξιώνουμε κατάργηση των πληθυσμιακών και γεωγραφικών περιορισμών. Όσοι αναρωτιούνται ακόμη αν το φαρμακευτικό επάγγελμα είναι κλειστό έχουμε να τους απαντήσουμε ότι το επάγγελμα παραμένει κλειστό, όσο εμποδίζει έστω και ΕΝΑΝ να αποφασίσει που θα εργαστεί. Η επαγγελματική ελευθερία αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων.