Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Καρακατσιώτης' | 23 Ιανουαρίου 2011, 23:33

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Όλα τα επαγγέλματα πρέπει να «ανοίξουν», αλλά να υπάρχει η ασφαλιστική δικλίδα της κοινωνικής και οικονομικής προστασίας του πολίτη. Πχ, ο κρεοπώλης, πρέπει να ξέρει να τεμαχίσει το κρέας, ο οινοποιός να φτιάξει το κρασί και τα παράγωγά του, ο τυροκόμος να παράγει υγιεινό τυρί, κλπ Και, επειδή, πολύ συζήτηση, έχει γίνει για τους φαρμακοποιούς, είναι παράλογο, όλα τα επαγγέλματα να ανοίξουν, και αυτοί να μείνουν «κλειστή κλίκα». Εξ άλλου, στα μαγαζιά τους, όπως λένε, τα 2/3 του κέρδους τους είναι από άλλα πράγματα, που δεν είναι φάρμακα, όπως συμπληρώματα διατροφής, πάνες, μωρουδιακά, κλπ. Το φάρμακο, είναι ο «κράκτης». Είναι παράλογο να εκμεταλλεύονται μια άδεια, για πολλές άλλες δουλειές, και να αποκομίζουν τεράστια κέρδη, λές και η άδεια φαρμακείου είναι «οικόπεδο», που μεταβιβάζεται-πουλιέται στους απογόνους ή άλλους. Η επιχείρηση μεταβιβάζεται και όχι η άδεια. Το κράτος, θα έπρεπε να καταργήσει τις άδειες, και να έχει προσωπικές άδειες ασκήσεως επαγγέλματος, όπως και σε όλους όσοι ασκούν επάγγελμα. Με πρόσχημα την αναγκαιότητα του φαρμάκου, έχουν τόσα χρόνια κρατήσει κλειστό το επάγγελμα. Έτσι κι αλλιώς, οι ίδιοι μετέτρεψαν τα φαρμακεία σε εμπορικά καταστήματα, που μπορείς να βρεις τα πάντα. Να μπορεί ο κάθε ένας να ανοίγει μαγαζί-φαρμακείο, έχοντας υπάλληλο κάποιον φαρμακοποιό όπως και τα μαγαζιά που πωλούν φυτοφάρμακα, πρέπει να έχουν Γεωπόνο των ΑΕΙ ή των ΤΕΙ. Και να μην υπάρχουν γεωγραφικά όρια, να δουλέψει ο μηχανισμός της προσφοράς και ζήτησης επιτέλους, αλλά το κράτος να ελέγχει για την μέγιστη τιμή και να πληρώνει τις υποχρεώσεις του μέσα σε 45 ημέρες, αλλιώς να επιβαρύνεται, με νομοθετική πράξη, με τόκους υπερημερίας, όπως συμβαίνει σε όλες τις συναλλαγές του ιδιωτικού τομέα. Μόνον έτσι θα έχουν χρήματα οι ιδιώτες να ανταγωνιστούν τις πολυεθνικές, που θα ανοίξουν φαρμακεία. Αλλιώς, θα είναι καλύτερο, να παραμείνει «κλειστό» το επάγγελμα του φαρμακοποιού. Μην ξεχνάμε ότι το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό, και έτσι πρέπει να παραμείνει. Και θα παραμείνει, μόνον όταν η οικονομική του «διαχείριση» θα είναι η σωστή.