Αρχική Ανοιγμα Κλειστών ΕπαγγελμάτωνΆρθρο 1 Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίαςΣχόλιο του χρήστη Σ.Λ. | 24 Ιανουαρίου 2011, 00:13
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
7 Δεκεμβρίου 2005 Στε ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ 3665/2005.Επάγγελμα φαρμακοποιού. Ολόκληρη η Απόφαση του ΣτΕ H πρόσφατη απόφαση 3665/2005 της Ολομελείας του ΣτΕ, οδηγεί, μετά την κατάργηση της διατάξεως του άρθρου 2 ν. 1963/91 για την ίδρυση φαρμακείων με πληθυσμιακά κριτήρια, στην «απελευθέρωση» του συστήματος αδειοδότησης για τη λειτουργία φαρμακείων, αφού κρίνει ότι τα νομοθετικά κριτήρια που έχουν τεθεί την τελευταία 15ετία για την πρόσβαση στο επάγγελμα του φαρμακοποιού παραβιάζουν τις συνταγματικές διατάξεις που κατοχυρώνουν την προσωπική, οικονομική και επαγγελματική ελευθερία. «H θέσπιση πληθυσμιακών κριτηρίων τονίζει το ΣτE για τη χορήγηση άδειας φαρμακείου, δηλαδή για την πρόσβαση στο επάγγελμα του φαρμακοποιού, που αποσκοπεί (κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου 1963/91) στην εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων και περαιτέρω στην προστασία της δημόσιας υγείας, δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα». Επί της βάσεως αυτής, θεμελιώνεται το δικαίωμα ίδρυσης φαρμακείου από τους "νέους" φαρμακοποιούς οι οποίοι έλαβαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος μετά την 1-1-1997, αφού ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη διαδικασία, που θα επιτρέψει στην αρμόδια Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να τους χορηγήσει την άδεια αυτή, δίχως περεταίρω γεωγραφικούς ή πληθυσμιακούς περιορισμούς στην επιλεγμένη τοποθεσία του φαρμακείου τους. Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα και τους διοικητικούς νόμους η απόφαση αυτή ισχύει έναντι παντός και η οικεία Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση υποχρεούται να συμμορφωθεί με την Απόφαση 3665/2005 ################################ Δημοσιεύουμε ολόκληρη την απόφαση 3665/2005 της Ολομέλειας του ΣτΕ Αριθμός 3665/2005 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ - ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 17 Σεπτεμβρίου 2004 με την εξής σύνθεση : Χ. Γεραρής Πρόεδρος....... (Εισηγήτρια Ε. Δανδουλάκη Σύμβουλος.......) Δικηγόροι : Δ. Πανταρώτας, Χ. Χρυσανθάκη, Ι. Καχριμάνης, Α. Μπάνος πάρεδρος ΝΣΚ Για να δικάσει την από 15 Ιουλίου 1998 αίτηση της Α.Τ. φαρμακοποιού, κατοίκου Αθηνών.....κατά της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθηνών-Πειραιώς, η οποία δεν παρέστει και κατά του παρεμβαίνοντος Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου, που εδρεύει στην Αθήνα.... Στη δίκη παρέστει ο Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας.... Η πιο πάνω αίτηση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, κατόπιν της υπ΄ αριθμ. 2110/2003 παραπεμπτικής αποφάσεως του Δ΄Τμήματος του ΣτΕ, προκειμένου να επιλύσει η Ολομέλεια το ζήτημα που αναφέρεται στην απόφαση. Με την αίτηση αυτή η αιτούσα επιδιώκει να ακυρωθεί η 9290/11-5-1998 πράξη του Διευθυντή της Διεύθυνσης Υγείας και Δημοσίας Υγιεινής της Νομαρχίας Αθηνών, καθώς και κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως. .......................... Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα. Σκέφθηκε κατά το Νόμο 1. Επειδή ..... 2. Επειδή η αιτούσα φαρμακοποιός, που έλαβε πανεπιστημιακό πτυχίο φαρμακοποιού τον Ιούλιο του 1997, με την από 9-4-98 αίτηση της προς την....της Νομαρχίας Αθηνών, ζήτησε να της χορηγηθεί άδεια ιδρύσεως φαρμακείου στα όρια του Νομαρχιακού Διαμερίσματος της Αθήνας. Το αίτημα αυτό της αιτούσας απερρίφθη .... για τον λόγο ότι δεν πληρούται η κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του ν. 1963/1991 πληθυσμιακή προϋπόθεση, δεδομένου ότι χορήγηση της ζητηθείσης αδείας συνεπάγεται υπέρβαση της καθορισμένης αναλογίας μεταξύ πληθυσμού και αριθμού φαρμακείων στην πόλη της Αθήνας.... 3. Επειδή στη δίκη παρεμβαίνει παραδεκτώς, προς διατήρηση της ισχύος της προσβαλλομένης πράξεως, ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος, ο οποίος εκ του νόμου (άρθ. 51 και 52 ν. 3601/28) έχει την μέριμνα για την πιστή εφαρμογή της φαρμακευτικής νομοθεσίας 4. Επειδή ο ν. 5607/32 ....όριζε ότι η άδεια ιδρύσεως φαρμακείου χορηγείται σε φαρμακοποιούς που έχουν τα νόμιμα προσόντα... Ακολούθησε ο α.ν. 751/37...ο οποίος επέφερε τροποποιήσεις στις πληθυσμιακές αναλογίες που λαμβάνονται υπ΄ όψη για την ίδρυση φαρμακείων. Μεταγενεστέρως ο α.ν. 517/1968... προέβη στην "απελευθέρωση" του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, με την κατάργηση όλων των περιορισμών για τη χορήγηση άδειας ιδρύσεως φαρμακείων και με την επιφύλαξη μόνο της συνδρομής προϋποθέσεων που αφορούσαν στο πρόσωπο του ζητούντος τη χορήγηση της αδείας αυτής. Επακολούθησε ο νόμος 328/76, ο οποίος δεν έθεσε για την ίδρυση φαρμακείου πληθυσμιακά κριτήρια, αλλά καθόρισε για τα ιδρυόμενα φαρμακεία ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ αυτών και των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων. Οι αποστάσεις αυτές τροποποιήθηκαν στη συνέχεια με τον ν. 928/79. Τέλος στο άρθρο 1 του ν. 1963/91... ορίζεται ότι : ...... Στη μακροσκελή εισηγητική έκθεση του νόμου παρατίθενται στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των λειτουργούντων φαρμακείων και την αναλογία προς τους κατοίκους της Χώρας, η οποία κατά το έτος 1960 ήταν ένα φαρμακείο ανά 6.105 κατοίκους και για το έτος 1990 ανήλθε σε ένα φαρμακείο ανά 1.388 κατοίκους, επισημαίνεται η ιδιοτυπία του φαρμακείου, που συνδυάζει εμπορική, επιστημονική και κοινωνική δραστηριότητα και διαπιστώνεται η ανάγκη να θεσπισθούν πληθυσμιακά κριτήρια για την εξασφάλιση λειτουργικής και οικονομικής βιιωσιμότητας του φαρμακείου και κατ΄ επέκταση για την αποτροπή κινδύνων της δημόσιας υγείας. 5. Επειδή με το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος κατοχυρώνεται η προσωπική και οινομική ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα. Ειδικότερη εκδήλωση αυτής της ελευθερίας αποτελεί η επαγγελματική ελευθερία, δηλαδή η ελευθερία επιλογής και σκήσεως ορισμένου επαγγέλματος, ως αναγκαίου στοιχείου της προσωπικότητας του ατόμου. Στην ελευθερία αυτή μπορεί ο νόμος να επιβάλει περιορισμούς, αναφερόμενους στην άσκηση ή και την επιλογή ορισμένου επαγγέλματος. Οι τασσσόμενοι όμως από το νόμο όροι και προϋποθέσεις επιλογής και ασκήσεως του επαγγέλματος είναι συνταγματικώς επιτρεπτοί, εφόσον ορίζονται γενικώς κατά τρόπο αντικειμενικό και δικαιολογούνται από αποχρώντες λόγους δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση πρέπει να τελούν σε συνάφεια προς το αντικείμενο και τον χαρακτήρα της ρυθμιζόμενης επαγγελματικης δραστηριότητος. Η νομοθετική ρύθμιση που περιορίζει την ελευθερία αυτή, δεν μπορεί να έχει ως μοναδικό σκοπό την προστασία του οικονομικού συμφέροντος των ήδη ασκούντων συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα προς βλάβη εκείνων που ενδιαφέρονται να επιλέξουν ορισμένο επάγγελμα. Εξάλλου σύμφωνα με τη συνταγματικήα ρχή της αναλογικότητας, οι επιβαλλόμενοι από το νόμο περιορισμοί πρέπει να είναι πρόσφοροι και αναγκαίοι για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από τον νομοθέτη σκοπού δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος και να μην είναι δυσανάλογοι σε σχέση προς αυτόν. Ειδικότερα, όταν ο θεσπιζόμενος περιορισμός αφορά, όχι απλώς την άσκηση, αλλά την πρόσβαση στο επάγγελμα προσώπων που συγκεντρώνουν τα νόμιμα προσόντα, η αρχή της αναλογικότητας επιβάλλει να είναι εμφανής και σαφώς διαγνώσιμη η αναγκαιότητα επιβολής ενός τέτοιου εξαιρετικού περιορισμού για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από το νόμο σκοπού. Ενόψει των ανωτέρω, η θέσπιση με τον νόμο 1963/1991 πληθυσμιακών κριτηρίων για τη χορήγηση άδειας φαρμακείου, που αποσκοπεί, κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου, στην εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων και περαιτέρω στην προστασία της δημόσιας υγείας, δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα. ............................................. 5. Επειδή ενόψει τς γνώμης που επικράτησε, η διάταξη του άρθρου 2 του ν. 1963/91 κρίνεται ανίσχυρη ως αντισυνταγματική Κατά συνέπεια η προσβαλλόμενη πράξη, η οποία απέρριψε το αίτημα της αιτούσης, στηριζόμενη στη διάταξη αυτή πρέπει να ακυρωθεί για τον λόγο αυτόν, ο οποίος βασίμως προβάλλεται και να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση. Αντιστοίχως πρέπει να απορριφθεί η ασκηθείσα από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο παρέμβαση. .................................. Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 17 Δεκεμβρίου 2004. Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας Χρ. Γεραρής Μ. Καλαντζής και η απόφαση δημοσιεύτηκε σε δημόσια συνεδρίαση στις 4 Νοεμβρίου 2005 Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας Γ. Παναγιωτόπουλος Μ. Καλαντζής