Αρχική Ανοιγμα Κλειστών ΕπαγγελμάτωνΆρθρο 2 Κατάργηση αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και την άσκηση επαγγελμάτωνΣχόλιο του χρήστη ένας φαρμακοποιός με φαρμακείο | 24 Ιανουαρίου 2011, 02:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'ένας φαρμακοποιός με φαρμακείο' | 24 Ιανουαρίου 2011, 02:40

    Ονομάζομαι Δ.Λ., είμαι 28 ετών και έχω σπουδάσει Φαρμακευτική στην Πάτρα. Μέρος της πρακτικής άσκησης την έκανα σε φαρμακείο της γενέτειρας πόλης μου. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η καθημερινή προσπάθεια του ιδιοκτήτη του φαρμακείου να με οδηγήσει σε χίλιες δύο εναλλακτικές ΕΚΤΟΣ από την ίδρυση φαρμακείου. Τι για πανεπιστημιακή καριέρα μου μίλησε, τι για φαρμακοβιομηχανίες, τι για νοσοκομεία, τόσες επιλογές δεν είχε αναφέρει ούτε η καθηγήτρια του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού στο Λύκειο! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ κλαιγόταν για το φαρμακείο, αποθάρρυνε τον οποιοδήποτε τύγχανε να του αναφέρει ότι το παιδί του σκέφτεται το φαρμακευτιλίκι, και την ίδια εποχή έστελνε την κόρη του σε χώρα του εξωτερικού για να σπουδάσει φαρμακευτική. Επειδή έβλεπα ότι όλες οι προσφερόμενες εναλλακτικές ήταν ανύπαρκτες, και επειδή μου άρεσε η καθημερινή επαφή με τον κόσμο, αποφάσισα να αναζητήσω χώρο για το δικό μου φαρμακείο. Δυστυχώς δεν υπήρχε καμία απολύτως θέση για φαρμακείο μέσα στην πόλη, ούτε καν στις γειτονικές. Βλέπετε η συντεχνία των ιδιοκτητών φαρμακείων είχε φροντίσει να διπλοκλειδώσει τις πόλεις (τόσο με τους πληθυσμιακούς, όσο και με τους χωροταξικούς περιορισμούς). Όλα με έσπρωχναν σε ένα χωριό των 400 κατοίκων, το οποίο τύγχανε να είναι και το μεγαλύτερο της περιοχής. Έτσι λοιπόν άνοιξα σε αυτό.Σήμερα, 1 χρόνο μετά, βλέπω ότι όχι μόνο δεν επαρκούν τα 400 άτομα για να συντηρήσεις ένα φαρμακείο, αλλά το βασικότερο νιώθω απύθμενο μίσος για την βρώμικη συντεχνία των φαρμακοποιών που με εξανάγκασε να ανοίξω σε αυτό το μέρος. Ακόμα και αν εγώ δεν υπήρχα, ΔΕΝ θα πέθαινε κανείς από έλλειψη φαρμάκου, όπως σκόπιμα διαδίδουν ότι θα συμβεί με το άνοιγμα του επαγγέλματος, όπου κάποια φαρμακεία ίσως μεταφερθούν αλλού. Τόσα χρόνια που ΔΕΝ είχαν φαρμακείο, πέθανε κανείς τους γιατί δεν είχε φάρμακα; Ασφαλώς και ΟΧΙ!!! Ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης του δικού μου φαρμακείου; Υπηρετώ την Δημόσια Υγεία όπως προσπαθούν να μας φυτέψουν στο μυαλό σε κάθε συγκέντρωση του φαρμακευτικού συλλόγου; Αν γίνει κάτι το χοντρό, σε 20 λεπτά είναι εδώ το ΕΚΑΒ με εκπαιδευμένο ιατρικό προσωπικό. Ένας φαρμακοποιός τι μπορεί να κάνει; Να βάζει betadine στις αμυχές; Στην τελευταία συγκέντρωση του φαρμακευτικού συλλόγου είδα το παλιό μου «αφεντικό», όπου με πομπώδες ύφος ανέφερε την θεάρεστη αποστολή μας, αυτή του ιερέα της Δημόσιας Υγείας.Αυτός πώς προφυλάσσει την Δημόσια Υγεία απέναντι από το Κέντρο Υγείας, ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω. Ο αγώνας σας είναι αυτός που θα έπρεπε να είχε κάνει η δική μου γενιά χρόνια πριν. Σας συγχαίρω που δίνεται τον γνήσιο αγώνα σας για να ασκήσετε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά σας στην ελεύθερη επαγγελματική επιλογή. Την απόφαση για το ΠΟΥ θα ανοίξουμε φαρμακείο, με τον δικά μας κόπο, και τα δικά μας χρήματα, πρέπει να την παίρνουμε εμείς και ΟΧΙ να μας υπαγορεύεται από συμφέροντα κλειστών συντεχνιών. Στο τιμόνι των συλλόγων μας βρίσκονται μεγαλοφαρμακοποιοί, που ποσώς ενδιαφέρονται για τα φαρμακεία των χωριών, και η μοναδική τους έγνοια είναι να μην αλωθεί το κάστρο της πόλης. Από αυτούς, όχι μόνο θετικές προτάσεις μην περιμένετε, αλλά ΠΑΝΤΟΥ, ΠΑΝΤΑ και ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ θα εργάζονται για τα συμφέροντά τους και μόνο, εις βάρος εκατοντάδων, άνεργων, υποαπασχολούμενων και ετεροαπασχολούμενων φαρμακοποιών. Η ανεργία των φαρμακοποιών, χωρίς βαθιές τσέπες και μπαμπά φαρμακοποιό, είναι υπαρκτή και δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες. Εδώ πάνω που είμαι δεν προστατεύω καμία Δημόσια Υγεία. Το μόνο πράγμα που προστατεύω είναι τα κέρδη του παλιού «αφεντικού» μου. "