Αρχική Ανοιγμα Κλειστών ΕπαγγελμάτωνΆρθρο 2 Κατάργηση αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και την άσκηση επαγγελμάτωνΣχόλιο του χρήστη Σκέψεις 4 m | 25 Ιανουαρίου 2011, 15:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σκέψεις 4 m' | 25 Ιανουαρίου 2011, 15:15

    Από μικρός, εδώ και περίπου 50 χρόνια ακούω για άνοιγμα των Επαγγελμάτων. Ανήκω στον κλάδο των εμπόρων και εισαγωγέων μεταχειρισμένων οχημάτων. Ένας κλάδος ΕΝΤΕΛΩΣ απροστάτευτος, κάτι που πρόσφατα τεκμηριώθηκε απόλυτα μια και με μια σειρά μέτρων "προστασίας του περιβάλλοντος" επαναλήφθηκε η δυνατότητα να εξασκήσουμε το επάγγελμά μας με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσουμε κυριολεκτικά. Η "Απελευθέρωση" είναι ένα αναγκαίο βήμα αλλά πρέπει να υποστηρίζεται και από μελετημένες διατάξεις που θα προστατεύουν όλα τα επαγγέλματα. Κακά τα ψέματα, όλη η διαδικασία που είναι απαραίτητη για να ανοίξεις οποιοδήποτε επάγγελμα στην Ελλάδα το καθιστά σχεδόν "κλειστό". Κανένα επάγγελμα δεν απαλλάσσεται από την μη καταβολή φόρου και ΦΠΑ αν το τιμολόγιο είναι ανεξόφλητο. Γιατί ορισμένοι επαγγελματίες απολαμβάνουν χρόνια τώρα προστασία των αμοιβών τους; Γιατί να υπάρχουν γεωγραφικοί περιορισμοί; Οι καταναλωτές δεν παίζουν κανένα ρόλο; Όταν είναι υπεράριθμοι επαγγελματίες της ίδιας δραστηριότητας μόνη της η κοινωνία έχει την δύναμη να τους περιορίσει. Υποτίθεται ότι ανήκουμε στο καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, στο οποίο δεν χωράνε νόμοι περιορισμού ή δέσμευσης εξάσκησης οποιουδήποτε επιτηδεύματος. Πρέπει να εξαφανιστεί κάθε μορφή επαφής με το κράτος για την έναρξη επαγγέλματος αλλά να αυξηθούν στο έπακρο οι ελεγκτικοί μηχανισμοί για την καταβολή ασφαλιστικών και φορολογικών εισφορών και προστασίας του καταναλωτή. Να δοθεί έμφαση στην εξαφάνιση της "μαύρης εργασίας" και της φοροαποφυγής. Αυτό θα γίνει μόνο αν πάψει να έχει δύναμη η υπογραφή του εκάστοτε δημοσίου υπαλλήλου για την έναρξη επαγγέλματος. Μόνο να δηλώνεται η έναρξη επιτηδεύματος και ο ρόλος του υπαλλήλου να είναι αποκλειστικά και μόνο ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΣ. Κράτος, μαγαζάτορας και δημόσιος υπάλληλος, αφεντικό μας έφεραν στο αδιέξοδο της έλλειψης ανάπτυξης. Πρέπει να υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο σύμφωνα με το οποίο η ιδέα και το όνειρο να μπορεί να γίνει επιτήδευμα. έτσι και αλλιώς ο επιτηδευματίας, αν αποτύχει θα χάσει τα λεφτά του και έχει όλο το ρίσκο. Που υπεισέρχεται το κράτος; Μόνο τότε θα έχουμε πραγματική ανάπτυξη.