Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΤ' | 26 Ιανουαρίου 2011, 00:39

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1. Μέχρι το 1996, άνοιγαν οι φαρμακοποιοί φαρμακείο, όπου ήθελαν χωρίς πληθυσμιακούς περιορισμούς... 2. Το 1996, εφαρμόζεται ο νόμος 1963/91 που εν ολίγοις λέει πως α. Τα ιδρυόμενα στο εξής φαρμακεία πρέπει να απέχουν μεταξύ τους και από τα ήδη λειτουργούντα τουλάχιστον εκατό (100) μέτρα β. Τα φαρμακεία που λειτουργούν συνεχώς στον ίδιο δήμο ή κοινότητα, με τον ίδιο φαρμακοποιό, μεταφερόμενα σε άλλη θέση, πρέπει να απέχουν, κατά το χρόνο της μεταφοράς τους από τα λειτουργούντα φαρμακεία. Ι. τουλάχιστον σαράντα (40) μέτρα εφ' όσον συμπλήρωσαν πέντε (5) χρόνια λειτουργίας και ΙΙ. τουλάχιστον είκοσι (20) μέτρα εφ' όσον συμπλήρωσαν δέκα (10) χρόνια λειτουργίας γ. Για τον αριθμό των χορηγουμένων για κάθε δήμο ή κοινότητα της Χώρας, αδειών ιδρύσεως φαρμακείων από 1-1-1997 τίθενται τα εξής πληθυσμιακά όρια: Ι. Για δήμους ή κοινότητες με πληθυσμό μέχρι 3.000 κατοίκους εφ' όσον δεν λειτουργεί φαρμακείο, επιτρέπεται η χορήγηση μίας μόνο άδειας ιδρύσεως φαρμακείου ΙΙ. Για δήμους ή κοινότητες με πληθυσμό από 3.001 μέχρι 10.000 κατοίκους απαιτείται αναλογία 3.000 κατοίκων για κάθε φαρμακείο ΙΙΙ. Για δήμους με πληθυσμό από 10.001 μέχρι 100.000 κατοίκους απαιτείται αναλογία 2.500 κατοίκων για κάθε φαρμακείο. ΙV. Για δήμους με πληθυσμό άνω των 100.001 κατοίκων απαιτείται αναλογία 2.000 κατοίκων για κάθε φαρμακείο, αλλά V. τα πληθυσμιακά όρια της προηγούμενης παραγράφου δεν ισχύουν για τους φαρμακοποιούς που κατέχουν ή πρόκειται να αποκτήσουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στην Ελλάδα μέχρι 31/12/1996. 3. Πρώτη προσφυγή στο ΣΤΕ από φαρμακοποιό με άδεια άσκησης επαγγέλματος μετά το 1996, που δεν της έγινε δεκτή η αίτηση αδείας ίδρυσης φαρμακείου. 4. Ξεκινά η αγοραπωλησία αδειών και φαρμακείων με τον εξής τρόπο: Α Για «ορφανή» άδεια, άδεια δηλαδή που δεν συνοδεύεται από φαρμακείο. Στο σημείο αυτό να διευκρινίσω του όρους : Άδεια φαρμακοποιού, μπορεί να είναι 1. η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος (αποκτάται μετά τη λήψη του πτυχίου με τη διαδικασία εξετάσεων, απαραίτητο πιστοποιητικό για εξάσκηση του φαρμακευτικού επαγγέλματος, εντός και εκτός φαρμακείου) 2. Άδεια ιδρύσεως φαρμακείου (αποκτάται από την κατά τόπους νομαρχία, εφόσον πληρούνται κάποιοι κανόνες, πτυχίο, άδεια άσκησης επαγγέλματος, ιθαγένεια, πλέον και πληθυσμιακοί και γεωγραφικοί περιορισμοί κ.α) 3. Άδεια λειτουργίας φαρμακείου (δίδεται από τη νομαρχία με σύμφωνη γνώμη του φαρμακευτικού συλλόγου, εάν το φαρμακείο που έχει πάρει άδεια λειτουργίας τηρεί τους κανόνες υγιεινής, έχει αρκετό αριθμό φαρμάκων κ.α). Συστεγασμένα φαρμακεία. Είναι 2 διαφορετικά μαγαζιά φαρμακεία, με δικές τους άδειες από 2 διαφορετικούς φαρμακοποιούς που αποφασίζουν να στεγαστούν στο ίδιο κατάστημα, μα συνεχίζουν να λειτουργούν σαν δύο (διπλές εφημερίες, 2 υπεύθυνοι φαρμακοποιοί, ισάξιοι και ίσοι μέτοχοι, μεγαλύτερα τετραγωνικά κ.α). Έχοντας λοιπόν αναφέρει τα παραπάνω, εξηγώ την διαδικασία «αγοράς αδείας» ίδρυσης φαρμακείου, μιας και αυτή είναι που υπόκειται σε περιορισμούς. Εάν πρόκειται για άδεια που προκύπτει από συστεγασμένο φαρμακείο: Βήμα 1. Ο υπό συνταξιοδότηση φαρμακοποιός (ο ένας από τους 2 ή 3 δηλαδή του συστεγασμένου φαρμακείου, που υπενθυμίζω είχε εκδώσει άδεια ιδρύσεως), αποσυστεγάζεται (λύει δηλαδή την επιχείρηση). Διατηρεί όμως την άδεια ίδρυσης του φαρμακείου που είχε λάβει από τη νομαρχία. Βήμα 2. Βρίσκει έναν νέο φαρμακοποιό που πλέον λόγω των περιορισμών που ισχύουν (πληθυσμιακών κυρίως) δεν μπορεί να εκδώσει δική του άδεια ίδρυσης, και «τα βρίσκουν» οικονομικά συντάσσοντας αμφότεροι ιδιωτικό συμφωνητικό που περιγράφει την αμοιβή του αποχωρούντος και την διαδικασία βήμα- βήμα . Βήμα 3. Ο παλιός φαρμακοποιός κάνει ίδρυση νέου φαρμακείου(αγνοώντας τους πληθυσμιακούς περιορισμούς αφού η άδεια ίδρυσης υπάρχει μα και τους γεωγραφικούς αφού του δίδεται το δικαίωμα να ανοίξει μακριά από άλλο φαρμακείο στα 20μ πλέον /νόμος 1963/91 βΙΙ) , με την ήδη υπάρχουσα άδεια του, όπου θέλει εντός του δήμου που του είχε εκδοθεί η πρώτη άδεια. Προφανώς ανοίγει σε μαγαζί που του έχει υποδειχθεί και ενοικιαστεί από τον νέο αγοραστή φαρμακοποιό. Βήμα 4. Καταθέτει ο παλιός φαρμακοποιός χαρτιά στη νομαρχία για να πάρει άδεια λειτουργίας φαρμακείου. (Αγοράζει έπιπλα, ταμπέλες, φάρμακα, σε τιμολόγια του νέου φαρμακοποιού – πλην των φαρμάκων / μικρή πρώτη παραγγελία/ που πρέπει να φαίνεται το όνομα του παλιού φαρμακοποιού.) Βήμα 5. Αφού παρθεί η άδεια λειτουργίας, γίνεται συστέγαση με συμβαιολογραφική πράξη, του νέου φαρμακοποιού με τον παλιό. Εδώ ξεκινά να φαίνεται ο νέος φαρμακοποιός. Στο σημείο αυτό να εξηγήσω την συστέγαση αυτού του τύπου, δηλαδή συστέγαση με έναν φαρμακοποιό με άδεια ιδρύσεως και έναν χωρίς. Ο νόμος δίδει το δικαίωμα συστέγασης τέτοιου τύπου μόνο όταν ο φαρμακοποιός με άδεια ίδρυσης καταθέτει χαρτιά για σύνταξη εντός 6 μηνών είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω ασθενείας. Βήμα 6. Αποσυστέγαση (λύση της εταιρίας) μεταξύ αποχωρούντα και νέου φαρμακοποιού(Η συστέγαση πρέπει να διαρκέσει έστω 1 μέρα). Ο προς σύνταξη φαρμακοποιός υποχρεούται να καταθέσει χαρτιά σύνταξης και την άδεια ίδρυσης φαρμακείου που του χορηγήθηκε από το κράτος. Βήμα 7. Η νομαρχία εκδίδει νέα άδεια ίδρυσης φαρμακείου στον νέο φαρμακοποιό, αγνοώντας τους περιορισμούς του νόμου (πληθυσμιακούς / γεωγραφικούς) για το φαρμακείο που προέκυψε. Βήμα 8. Ο νέος φαρμακοποιός παίρνει μια τυπική άδεια λειτουργίας από τη νομαρχία και κάνει τη νέα μεγάλη παραγγελία φαρμάκων στο όνομα του. Εάν πρόκειται για άδεια ιδρύσεως που προκύπτει από φαρμακοποιό με άδεια άσκησης μέχρι το 1996(νόμος 1963/91 γV): Πρόκειται για φαρμακοποιούς που είτε δούλευαν σε νοσοκομεία και θα έπαιρναν σύνταξη, είτε για άλλους φαρμακοποιούς που δούλευαν οπουδήποτε και θα έβγαιναν σε σύνταξη. Ακολουθούνται τα προηγούμενα βήματα από 3-8. Όπως προκύπτει από τα παραπάνω ο όρος πώληση άδειας δεν είναι ιδιαίτερα δόκιμος, αφού δεν φαίνεται πουθενά το χαρτί σαν οντότητα να αλλάζει χέρια, προκειμένω όμως να αποφεύγεται η περιγραφή της όλης παραπάνω διαδικασίας, για χάριν συντομίας, και αφού η όλη διαδικασία αποσκοπεί στην ανακύκλωση μιας άδειας ιδρύσεως φαρμακείου παρακάμπτοντας το νόμο περί περιορισμών στην ίδρυση και λειτουργία νέων φαρμακείων επί αμοιβή, έχει επικρατήσει ο όρος πώληση άδειας ίδρυσης φαρμακείου. Β. Για άδεια συνοδευόμενη από επιχείρηση φαρμακείου. Εδώ τα πράγματα είναι ευκολότερα και ακριβότερα, ως επί το πλείστον. Παρακάμπτονται για ευνόητους λόγους τα βήματα 1-4, αφού η επιχείρηση υπάρχει και ουσιαστικά και ξεκινούν τα παζάρια του λεγόμενου «αέρα» του φαρμακείου. Διότι για να μην κρυβόμαστε, κανένα φαρμακείο που είναι στο ναδίρ του, δεν επενδύει, ούτε σε στόκ φαρμάκων, ούτε σε νέα έπιπλα, ούτε σε παραφάρμακα (καλλυντικά και άλλα) και φυσικά ούτε σε νέες τεχνολογίες. Αυτό που πωλείται τώρα (πέραν της αυτονόητης αδείας), είναι το που βρίσκεται το φαρμακείο. Φαντάζεστε πως φαρμακεία απέναντι από παραγωγή συνταγών (ΙΚΑ. Νοσοκομεία) ανεβάζουν και το κασέ. 5. Εκδικάζεται η προσφυγή στο ΣΤΕ /ΣτΕ 2110/2003 (Τμ. Δ΄)/, όπου αποφασίζει να παραπέμψει την δίκη στην ολομέλεια. 6. Συνεχίζεται η αγοραπωλησία των αδειών φαρμακείου και των φαρμακείων. 7. Εκδικάζεται η προσφυγή στο ΣΤΕ / Στε ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ 3665/2005. Με λίγα λόγια το κείμενο της απόφασης καταλήγει : «H θέσπιση πληθυσμιακών κριτηρίων τονίζει το ΣτE για τη χορήγηση άδειας φαρμακείου, δηλαδή για την πρόσβαση στο επάγγελμα του φαρμακοποιού, που αποσκοπεί (κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου 1963/91) στην εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων και περαιτέρω στην προστασία της δημόσιας υγείας, δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα». Επί της βάσεως αυτής, θεμελιώνεται το δικαίωμα ίδρυσης φαρμακείου από τους "νέους" φαρμακοποιούς οι οποίοι έλαβαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος μετά την 1-1-1997, αφού ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη διαδικασία, που θα επιτρέψει στην αρμόδια Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να τους χορηγήσει την άδεια αυτή, δίχως περαιτέρω γεωγραφικούς ή πληθυσμιακούς περιορισμούς στην επιλεγμένη τοποθεσία του φαρμακείου τους. Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα και τους διοικητικούς νόμους η απόφαση αυτή ισχύει έναντι παντός και η οικεία Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση υποχρεούται να συμμορφωθεί με την Απόφαση 3665/2005» 8. Το επάγγελμα ανοίγει. Σταματούν οι αγοραπωλησίες και ανοίγουν περί τα 800 νέα φαρμακεία, με μόνο κριτήριο την απόσταση των 100μ, ανά την επικράτεια. 9. Μετά από περίπου 4 μήνες, η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ με υπουργό υγείας τον κ. Κακακλαμάνη και αργότερα τον κ. Αβραμόπουλο, ψηφίζει τον νόμο 3457/2006 (ΦΕΚ 93 Α) που διαφοροποιείται από τον αντισυνταγματικό του 1963/91 στα εξής : 1. Στους δήμους και τα δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό μέχρι χίλιους πεντακόσιους (1.500) κατοίκους, επιτρέπεται η χορήγηση μίας μόνον άδειας φαρμακείου, β) Στους δήμους και τα δημοτικά ή τα κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό χίλιους πεντακόσιους έναν (1.501) και άνω κατοίκους, απαιτείται αναλογία χιλίων πεντακοσίων (1.500) κατοίκων για κάθε φαρμακείο. 2. A. Τα ιδρυόμενα στο εξής φαρμακεία πρέπει να απέχουν μεταξύ τους και από τα ήδη λειτουργούντα, συστεγασμένα ή μη, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα, που αναφέρονται αποκλειστικά στις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 2539/1997 (ΦΕΚ 244 Α΄) : α. Εκατό μέτρα τουλάχιστον, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό μέχρι πέντε χιλιάδες (5.000) κατοίκους. β. Εκατόν ογδόντα μέτρα τουλάχιστον, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό από πέντε χιλιάδες έναν (5.001) μέχρι εκατό χιλιάδες (100.000) κατοίκους. γ. Διακόσια μέτρα τουλάχιστον, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό από εκατό χιλιάδες έναν (100.001) μέχρι διακόσιες χιλιάδες (200.000) κατοίκους. δ. Διακόσια πενήντα μέτρα τουλάχιστον, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό άνω των διακοσίων χιλιάδων (200.001) κατοίκων. 10. Το επάγγελμα ξανακλείνει, και οι αγοραπωλησίες ξεκινούν ξανά. 11. Γίνεται δεύτερη προσφυγή στο ΣΤΕ περί μη συνταγματικότητας του νέου νόμου 3457/2006. 12. Εκδικάζεται προσφυγή στο δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1η Ιουνίου 2010) -Υπόθεση Jose Manuel Blanco Perez (C-570/07 και C-570/07), όπου η απόφαση δικαιολογεί τα κράτη μέλη, που έχουν περιορισμούς στην ίδρυση νέων φαρμακείων ως έννομα, μα δε τα υποχρεώνει να θεσπίζουν τέτοιους όσα δεν έχουν. 13. Το ΣΤΕ αποφασίζει την ανάκληση αδειών ιδρύσεως; λειτουργίας λόγω συμπληρώσεως του 70ου έτους του αδειούχου φαρμακοποιού 14. Η απόφαση δεν εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα και οι αγοροπωλησίες συνεχίζουν. 15. Εκδικάζεται η δεύτερη προσφυγή στο ΣΤΕ 26-10-2010 και αναμένεται η απόφαση του. 16. Το υπουργείο υγείας, επικαλούμενο την τρόικα, θέτει θέμα ανοίγματος του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, και συναινεί με τους συλλόγους στα εξής : 1. Επιστροφή χρημάτων στα ταμεία 2. Περισσότερα φαρμακεία ανοιχτά τα Σάββατα 3. Επιτρέπει τις συστεγάσεις φαρμακοποιών άνευ αδείας ιδρύσεως, ως μετόχους (πράγμα που ισχύει και σήμερα). Παρατηρήσεις: *Οι σύλλογοι και το υπουργείο, επικαλούνται την αύξηση των δαπανών υγείας ως τροχοπέδη στην μη πραγματική απελευθέρωση του επαγγέλματος, αγνοώντας τη γενική αλήθεια πως μόνος και αποκλειστικά υπεύθυνος για την συνταγογράφηση είναι ο θεράποντας ιατρός, εγκύκλιος Φ7/2249/25-2-2002, και πως η αύξηση των φαρμακειών δεν αυξάνει την δαπάνη για την υγεία. Η αύξηση της δαπάνης από μέρους του φαρμακοποιού μπορεί και μόνο να επιτελεστεί σε συνεννόηση και συνεργασία με τον ίδιο τον ιατρό, φαινόμενο παθογένειας που πρέπει να καταπολεμηθεί από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ίδιου του υπουργείου και όχι από την στέρηση του δικαιώματος μιας επιστημονικής μερίδας να ασκεί το επάγγελμα που επέλεξε. **Η κληρονομικότητα, σε συνδυασμό με τους περιορισμούς της απόκτησης άδειας ιδρύσεως νέων φαρμακείων καθιστούν άνιση την μεταχείριση από το κράτος ,της μερίδας των φαρμακοποιών που δεν έχουν γονείς στο επάγγελμα, καθώς και άνιση μεταχείριση νέων φαρμακοποιών έναντι παλαιότερων που είχαν την τύχη να γεννηθούν και να αιτηθούν φαρμακείο προ 96 και κατά τη διάρκεια του 2006. ***Η αγοραπωλησία των φαρμακείων και των αδειών αποτελεί διακίνηση «μαύρου χρήματος» ποινικά κολάσιμου. ****Η απόδειξη του παραπάνω, προς όλους τους έχοντες άλλη άποψη είναι απλή για το κράτος με άνοιγμα των λογαριασμών συνταξιοδοτημένων φαρμακοποιών άνευ τέκνων φαρμακοποιών και ερώτηση πόθεν έσχες. *****Γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος στις νέες άδειες που εκδίδονται σε νέους φαρμακοποιούς για συγκεκριμένο φαρμακείο αποχωρούντα φαρμακοποιού (βήμα 7 μεταβίβασης αδείας), παρά παρακάμπτονται οι περιορισμοί που εφαρμόζονται μόνο σε νέους φαρμακοποιούς που θέλουν να κάνουν ίδρυση νεότατου φαρμακείου, γιατί εδώ να υπάρχει άνιση μεταχείριση, εφόσον το σκεπτικό είναι πως υπάρχουν πολλά φαρμακεία που αυξάνουν την δημόσια δαπάνη?