Αρχική Καταπολέμηση ΦοροδιαφυγήςΆρθρο 3 Μέτρα για την καταστολή της φοροδιαφυγής στην άμεση και έμμεση φορολογία.Σχόλιο του χρήστη Z. | 26 Ιανουαρίου 2011, 17:41
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
πρώτον, τι σημαίνει σημαντική φοροδιαφυγή? η αοριστία της έννοιας αυτής ελλοχευει κινδύνους που εγγίζουν τα όρια αντισυνταγματικότητας του νόμου! δευτερον, τι σημαίνει κρατείται και παραπέμπεται σε δίκη? Ορίζεται δηλαδή υπό μορφή ερμηνευτικού νόμου ότι το αδίκημα φοροδιαφυγής είναι διαρκείας? Υποχρεούται η εισαγγελική αρχή να παραπέμπει με την αυτόφωρη διαδικασία τον πολίτη που καταλαμβάνεται οποτεδήποτε να μην έχει αποδώσει ληξιπρόθεσμο φόρο? Δεν είναι νόμιμο και θεμιτό να επεμβαίνει διαρκώς ο νομοθέτης και να ορίζει αποκλίσεις και εξαιρέσεις από παραδεδεγμένους κανόνες του ποινικού δικαίου, ούτε επιτρέπεται ο νομοθέτης να πράττει αυθαιρέτως και να εντάσσει ένα αδίκημα σε ορισμένη κατηγορία αδικημάτων όταν αυτό σύμφωνα με τους κανόνες ποινικού δικαίου υπάγεται σε διαφορετική κατηγορία εγκλημάτων. Σε ένα κράτος δικαίου δεν επιτρέπεται να θεσπίζονται διαρκώς αποκλίσεις και εξαιρέσεις από τον συνήθη τρόπο παραπομπής ενός ανθρώπου σε δίκη, διότι ο τρόπος παραπομπής με τη διαδικασία του αυτοφώρου δεν προσφέρει τα εχέγγυα ασφάλειας της κοινής συνήθους παραπομπής. Η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος και της δίκαιης κατανομής των βαρών ώστε να δικαιολογηθεί η αυστηρή ποινική μεταχείριση με την εφαρμογή της διαδικασίας του αυτοφώρου, αποτελεί τακτική καταστρατήγησης του νόμου( fraudem legis). Επιπλέον, η μη χορήγηση δυνατότητας αναστολής και μετατροπής της ποινής παραβιάζει την αρχή της ισότητας και τους παραδεδεγμένους κανόνες του ποινικού δικαίου. Δεν μπορεί να αγνοεί ο νομοθέτης την αρχή "ουδείς υποχρεούται στα αδύνατα" και να επιβάλει εγκλεισμό σε φυλακές στους πολίτες που στην ουσία είναι θύματα της κρατικής αδυναμίας και αδιαφορίας. Η φορολογική συνείδηση δεν εξαναγκάζεται αλλά καλλιεργείται. Τυχόν ρύθμιση που θα αποκλείει τη δυνατότητα αναστολής και μετατροπής της ποινής όπως επίσης ρύθμιση που θα ανάγει σε έγκλημα διαρκείας το αδίκημα της μη καταβολής φόρων(ΦΠΑ κ.α.) θα εγείρει το κοινό αίσθημα εναντίον των λειτουργών της δικαιοσύνης που θα υποχρεωθούν να εφαρμόσουν τις διατάξεις αυτές, όπως επίσης θα υποδαυλίσει την απορρύθμιση της κοινωνικής συνοχής.