Αρχική Καταπολέμηση ΦοροδιαφυγήςΆρθρο 1 Εθνικό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αντιμετώπισης της ΦοροδιαφυγήςΣχόλιο του χρήστη ΓΙΩΡΓΟΣ | 26 Ιανουαρίου 2011, 22:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΩΡΓΟΣ' | 26 Ιανουαρίου 2011, 22:21

    Πέραν των νομικών διατάξεων, που όπως και να διατυπωθούν, για να τύχουν εφαρμογής απαιτείται σοβαρή και επίπονη προσπάθεια εκ μέρους των ελεγκτικών μηχανισμών [άρα μεγάλος αριθμός εξειδικευμένου προσωπικού, που θεωρητικά θα δρα ανιδιοτελώς], ο νομοθέτης πρέπει και οφείλει να ρυθμίσει τα σχετικά ζητήματα με βάση τη λογική που σήμερα επικρατεί στην αγορά, που δεν είναι άλλη από το: "αν μπορώ να ωφεληθώ ή να κλέψω το Κράτος" θα το κάνω είτε μόνος μου είτε σε συνεργασία με τον εκάστοτε πάροχο υπηρεσιών. Άρα στο παιγνίδι πρέπει να μπουν οι πολίτες μαζικά, αναπτύσσοντας τη λογική ότι "εφόσον συμμετέχω, κερδίζω", παράλληλα με τη φορολογική τους συνείδηση. Παράδειγμα: Για μια νεόδμητη οικοδομή, που το πραγματικό κόστος κατασκευής ανέρχεται σε 700.000,00 €, από την αρμόδια Πολεοδομία ή την Εφορία, προσδιορίζεται Ελάχιστο Κόστος Οικοδομής [Ε.Κ.Ο.] 165.000,00 €. Το οικονομικό αποτέλεσμα για το Κράτος θα είναι η είσπραξη Φ.Π.Α. περίπου 31.000,00 € [135.000,00*23/100=31.000,00 €], καθόσον ο Φ.Π.Α. έχει προσδιορισθεί στο 23%. Αν ο καθορισμός του Ε.Κ.Ο. μεταβληθεί [τηρουμένης της νομίμου διαδικασίας] προς το πραγματικό κόστος εργασιών της οικοδομής [άρα στις 700.000,00 €], και μειωθεί ταυτόχρονα ο Φ.Π.Α. στο 6,5%, ο ιδιοκτήτης θα ήταν αναγκασμένος να συλλέξει αποδείξεις για 700.000,00 €, άρα θα πλήρωνε Φ.Π.Α. περίπου 42.500,00 € [655.000,00*6,5%=42.575,00 €]. Με τον τρόπο αυτό: 1) Το κράτος θα εισέπραττε περισσότερα χρήματα από Φ.Π.Α. 2) Θα συνελλάμβανε το σύνολο των χρημάτων που ο ιδιοκτήτης/ κατασκευαστής πληρώνει πραγματικά στους επαγγελματίες του χώρου, τους οποίους θα φορολογούσε για το σύνολο των εσόδων τους. Άρα διπλό το όφελος. 3) Θα υποχρέωνε τους ιδιοκτήτες να ζητούν και να λαμβάνουν και την πιο μικρή σχετική με την οικοδομή τους απόδειξη, ώστε να είναι σε θέση να συγκεντρώσουν την απαίτηση για το Ε.Κ.Ο. 4) Το Κράτος θα τόνωνε, με τη μείωση του Φ.Π.Α.,την αναπτυξιακή προσπάθεια στην οικοδομή. Για να επιτευχθούν όμως τα ανωτέρω, απαιτείται παράλληλα και η νομική πρόβλεψη ισχυρού κινήτρου για τους Πολίτες. Προτείνεται να θεσπισθεί ρύθμιση που θα αποδίδει στον Πολίτη που θα αποδεικνύει την άρνηση οποιοδήποτε παρόχου υπηρεσιών [ακόμη και εκτός του κατασκευαστικού κλάδου] να εκδώσει νόμιμη απόδειξη, να ανταμείβεται στο 3πλάσιο έως το 10πλάσιο της αξίας της απόδειξης, ανάλογα με το ποσό αυτής, όταν οι αρμόδιες Υπηρεσίες επιβεβαιώσουν την παράβαση και την αλήθεια της καταγγελίας. Το ποσό αυτό θα καταλογίζεται ως Πρόστιμο στον υπαίτιο, στον οποίο επίσης το Κράτος θα καταλογίζει ανάλογο ποσό προστίμου για τη φοροκλοπή. Σήμερα δυστυχώς συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οι πάροχοι υπηρεσιών κάθε είδους, με το πρόσχημα ότι αν σου κόψουν απόδειξη θα σε χρεώσουν επιπλέον το Φ.Π.Α., που το ύψος του ποσού ανέρχεται στο 1/4 του αρχικού κόστους, σε κάνουν να θεωρείς τον εαυτό σου ωφελημένο [συνένοχο] οπότε και συναινείς στη φοροκλοπή του κάθε επαγγελματία, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. π.χ. Εργολάβος μπετατζής λαμβάνει 25.000,00 € για να κτίσει μέσα σε ένα μήνα 500 m3 μπετόν σε οικοδομή. Εάν ο ιδιοκτήτης/κατασκευαστής του ζητήσει απόδειξη, του λέει ΝΑΙ, υπό την προϋπόθεση ότι θα πρέπει να πληρώσει το Φ.Π.Α., που ανέρχεται σε 5.750,00 €. Η στοιχομυθία που ακολουθεί είναι περίπου η εξής: "Θα σου κόψω απόδειξη 1.000,00 € και θα σου καλύψω εγώ το Φ.Π.Α. Έτσι θα γλυτώσεις 5.750,00 €, οπότε είσαι πολύ ωφελημένος". Προφανώς το δέλεαρ είναι μεγάλο και ο ιδιοκτήτης ενδείδει, αφού οι αποδείξεις που θα συλλέξει για την οικοδομή του τελικά θα ξεπεράσουν το προσδιορισμένο Ε.Κ.Ο., που είναι αρκετά χαμηλό. Με τον τρόπο αυτό το Κράτος χάνει τις 5.750,00 € Φ.Π.Α. και δεν μπορεί να φορολογήσει τις 25.000,00 € του εργολάβου ή των συνεργατών του κ.λπ. ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΠΛΗ ΧΑΣΟΥΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Αν υπολογισθεί ότι ο εργολάβος αυτός θα χτίσει 10 ή και περισότερες τέτοιες οικοδομές το χρόνο, τότε θα εισπράξει 250.000,00 € αφορολόγητα και θα δηλώσει 10-12.000,00 € ετήσιο έσοδο, άρα παραμένει φτωχός και αφορολόγητος Πολίτης. Φαντασθείτε τώρα τι γίνεται με τους μεγαλοεργολάβους, κτίστες πολυκατοικιών και συγκροτημάτων. Αν όμως ίσχυαν οι προαναφερόμενες προτάσεις: 1) Ο ιδιοκτήτης ή ο κατασκευαστής θα ζητούσε υποχρεωτικά κάθε απόδειξη για να συμπληρώσει το Ε.Κ.Ο. 2) Το Κράτος θα εισέπρατε Φ.Π.Α. 1.625,00 €. 3) Θα φορολογούσε τις 25.000,00 € των αμοιβών, εισπράτοντας τον αναλογούντα φόρο. 4) Ο ιδιοκτήτης θα ήταν μέρος του ελεγκτικού μηχανισμού, αφού ο εργολάβος θα είχε το φόβο της καταγγελίας. Άρα μείωση του ανθρώπινου δυναμικού του Δημόσιου Τομέα, με ταυτόχρονη ουσιαστική και λιαν αποδοτική αύξηση των ελέγχων μέσω των τρίτων ενδιαφερόμενων ιδιωτών, μη αμοιβόμενων από το Δημόσιο. Πέραν των ανωτέρω, είναι γνωστό ότι το καλύτερο αποτέλεσμα [όσον αφορά την αποκάλυψη των μεθόδων και των ιδιαίτερων τεχνασμάτων των φοροκλεπτών] μπορεί να το πάρει κάποιος από τους έμπειρους και τους καλούς επαγγελματίες κάθε χώρου. Αν λοιπόν από τους επαγγελαμτίες που αναφέρονται ως οιονεί ύποπτοι στο εν λόγω σχέδιο νόμου, προσλάβετε ως συμβούλους, με αμοιβή υπολογιζόμενη στο αποτέλεσμα του έργου που θα παρέχουν κάθε μήνα, [π.χ. αν σε ένα μήνα ο ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ αποκαλύψει φοροδιαφυγή ύψους 100.000,00 €, να λάβει ως αποζημίωση 20.000,00 €, που θα πληρώσει ως πρόστιμο ο υπαίτιος φοροκλέφτης, που θα κληθεί να δηλώσει το σύνολο της περιουσίας του, με αντίστοιχο πρόστιμο απόκρυψης], έναν πολύπειρο, άρα κοντά στη σύνταξη, συμβολαιογράφο, που θα γνωρίζει κάθε δυνατότητα είσπραξης και απόκρυψης εισοδήματος από συμβολαιογράφους, έναν όμοιο μηχανικό, έναν γιατρό, κ.λπ., στους οποίους θα δώσετε ισχυρά οικονομικά κίνητρα, ώστε να εγκαταλείψουν το επάγγελμα, να συνταξιοδοτηθούν και να γίνουν "οικονομικοί αστυνόμοι ή σύμβουλοι οικονομικών αστυνόμων" τότε θα συγκεντρώσετε απίστευτα ποσά αφορολόγητης ύλης, με ελάχιστο κόστος για το Κράτος. Δεν γνωρίζω σε ποια διάταξη του νόμου αυτού μπορούν να τεθούν τα ανωτέρω, πιστεύω όμως ότι μπορεί να βοηθηθεί σημαντικά ο μηχανισμός ελέγχων, χωρίς πρόσθετα έξοδα και προσπάθεια παρακίνησης των υφιστάμενων μηχανισμών, που θα αξιολογηθούν για το έργο τους και την παραγωγικότητά τους, σε σύγκριση με το ανέξοδο έργο των ιδιωτών και των άμισθων ¨ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ'.