• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης' | 27 Ιανουαρίου 2011, 02:00

    Γιατί θα πρέπει αυτός που εισπράττει με μετρητά το φόρο να έχει τη δυνατότητα να παρακρατά χρήματα του Δημοσίου για χρονικό διάστημα πέραν των 25 έως 55 ημερών αν τηρεί βιβλία Γ κατηγορίας, και πέραν των 25 έως 85 ημερών αν τηρεί βιβλία Β κατηγορίας; Δεν νομίζω ότι θα φοβίσει κανέναν η προσαύξηση του 1 ή 1,5% το μήνα. Αυτοί που μπορούν μα δανειστούν από τις τράπεζες με μικρότερο επιτόκιο είναι λίγοι και όλοι θα προτιμήσουν τις δόσεις. Αντίθετα αυτός που από τους νόμους της αγοράς εισπράττει το φόρο μετά από 5,6,8 ή και 10 μήνες, γιατί να υποχρεούται να τον καταβάλει σε 25 έως 55 ημέρες ή στην καλύτερη περίπτωση 25 έως 85 ημέρες; Συμβάλλει βέβαια και αυτός στη δημιουργία των νόμων της αγοράς, αλλά τι θα μπορούσε να κάνει κάθε ένας μεμονωμένα; Είναι γνωστό ότι υπάρχουν τρόποι να προσδιοριστούν τα χρονικά όρια που εισπράττονται οι πωλήσεις, και ανάλογα να καταβάλλονται οι φόροι. (Λιανική πώληση, βιβλία Γ’ κατηγορίας κ.λ.π). Αν αποδεσμευόταν η καταβολή του φόρου από την υποβολή της δήλωσης, και η υποβολή γινόταν υποχρέωση του πιστοποιημένου λογιστή, με αυστηρές κυρώσεις, (με προϋπόθεση τη σχετική τροποποίηση της παρ. 2 του άρθρου 38 του Ν. 2873/2000), το Δημόσιο δεν θα γνώριζε ανά πάσα στιγμή τις απαιτήσεις του, τουλάχιστον για όσα παραστατικά εκδίδονται; Στη συνέχεια η πληρωμή θα μπορούσε να γίνεται από τον επιχειρηματία με τον παραπάνω τρόπο προσδιορισμού των εισπράξεων.