Αρχική Καταπολέμηση ΦοροδιαφυγήςΆρθρο 1 Εθνικό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αντιμετώπισης της ΦοροδιαφυγήςΣχόλιο του χρήστη Συμεών Ρωμύλος | 27 Ιανουαρίου 2011, 17:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Συμεών Ρωμύλος' | 27 Ιανουαρίου 2011, 17:20

    Το Κράτος πρέπει να κάνει ΠΟΛΛΑ βήματα για να αποκτήσουμε κάτι που να μοιάζει με σύγχρονο φορολογικό σύστημα. ΟΛΟΙ οι αυτοαπασχολούμενοι, οι ατομικές επιχειρήσεις, δηλαδή εκτός από τις μεγάλες επιχειρήσεις, που αναγκάζονται να έχουν συστήματα ελέγχου «λαθροχειριών» (άρα και φοροδιαφυγής) ΦΟΡΟΔΙΑΦΕΥΓΟΥΝ! Δύο στραβά δεν κάνουν ένα ίσιο, δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό. Ούτε ο έφορος μπορεί να αυθαιρετεί γνωρίζοντας αλλά μη αποδεικνύοντας, ούτε οι φοροφυγάδες να αυτοδικαιολογούνται, παρόλο που τα επιχειρήματα γιατί φοροδιαφεύγουν, γιατί, οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ, οδηγήθηκαν από το σύστημα να φοροδιαφεύγουν, είναι πραγματικά – και γνωστά σε όλους. Αγνοώντας τα ΑΠΕΙΡΑ τεχνικά παράλογα του «συστήματος» και τις γνωστές αυθαιρεσίες των Εφόρων, είτε προς ίδιον όφελος, είτε προς όφελος ΚΑΙ του Κράτους, παραθέτω ενδεικτικά παραδείγματα απαράδεκτης δικαιϊκής ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, που χαρακτηρίζουν το δικό μας σύστημα:  Σε όλα τα συστήματα (και στην Ελλάδα) τα πάντα επιτρέπονται εκτός από όσα ρητά απαγορεύονται. Στο Ελληνικό φορολογικό σύστημα (ΚΒΣ, πίνακας με δαπάνες που εκπίπτουν) τα πάντα απαγορεύονται εκτός από εκείνα που ρητά επιτρέπονται!!!  Σε κανένα δικαιϊκό σύστημα η βλακεία, η ανικανότητα δεν τιμωρούνται. Εκτός εάν ο Έφορος μπορεί να αποδείξει – το βάρος της απόδειξης δικό του – ότι η δαπάνη έγινε για κάποιον συγκεκριμένο, άσχετο με την επιχείρηση, σκοπό ΔΕΝ μπορεί να κρίνει το «επιχειρηματικά ορθόν» της δαπάνης και να μην την αποδεχθεί.  Το φορολογητέο εισόδημα και ο φόρος είναι λογιστικά, όχι στατιστικά, μεγέθη (έτσι ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι είναι και για το δικό μας σύστημα!) «Εισόδημα» δεν είναι αφηρημένη έννοια, δεν πιθανολογείται, δεν τεκμαίρεται αλλά υπάρχει ή δεν υπάρχει Όμως. ακόμη και το εισόδημα και ο αναλογούν φόρος «μεγάλων» επιχειρήσεων, που τηρούν «πλήρη» στοιχεία και βιβλία, τελικά, όταν γίνεται ο φορολογικός έλεγχος, καθορίζονται με στατιστική προσέγγιση, δηλαδή ανάλογα με το που θα «κλείσει» το επαίσχυντο παζάρι μεταξύ ελεγκτή, δηλαδή κράτους και επιχείρησης, σχετικά με το πόσες «λογιστικές διαφορές» θα καταλογιστούν!  Τα τεκμήρια ΔΕΝ είναι αποδείξεις. Παντού χρησιμοποιούνται για να κληθεί ο φορολογούμενος «να εξηγήσει». Τι θα πει η αγορά πρώτης κατοικίας, μετοχών κλπ ΔΕΝ είναι τεκμήρια?! Είναι αυταπόδεικτα αδιανόητο να πληρώνουν τον ίδιο φόρο (λογιστικό μέγεθος...) δύο φορολογούμενοι, που, απλά, έτυχε να έχουν το ίδιο τεκμήριο!!! Δεν υπάρχει τέλος και σταματώ. Στο management, όταν κάτι δεν επιδέχεται πλέον «βελτιώσεις» το πετάμε, σχεδιάζουμε κάτι από μηδενική βάση, και καταστρώνουμε ένα πλάνο μετάβασης από το παλαιό στο νέο. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ, ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ «ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟ», «ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟ», «ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟ» ΚΛΠ, ΚΛΠ, ΚΛΠ! ΚΑΛΕΣΤΕ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ – ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΑΜΕΡΙΚΗ. ΑΛΟΙΩΣ, ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΕΙΤΕ! ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΥΑΛΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΘΕΙ ΣΤΡΕΒΛΩΣΗ (από την πολυετή εφαρμογή των τραγελαφικών του «συστήματος») ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΥΤΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ!!!