Αρχική Σχέδιο Νόμου Ρύθμιση Αγοράς ΠαιγνίωνΆρθρο 38 Έναρξη ισχύοςΣχόλιο του χρήστη konstantina tsolaki | 28 Ιανουαρίου 2011, 23:59
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Μελετώντας τα άρθρα του νόμου προκύπτει ένα κενό που ίσως κανείς δεν θέλει να δεί και αφορά μορφές επιχειρήσεων η οποίες ήδη λειτουργούν και άν έχουν κάποια σχέση με παίγνια ειναι το 5% των υπηρεσιών τους και έχουν να κάνουν με απλά παιχνίδια διασκέδασης.(πακμαν, τετρις,ραλάκια) Στό σύνολο του προσχεδίου είναι προφανής η δαιμονοποίηση του ηλεκτρονικού υπολογιστή ο οποίος όμως, ΔΕΝ υπάρχει μόνο για παίγνια! Υπάρχουν επιχειρήσεις σε επαρχιακές πόλεις συνήθως όπου το κοινό είναι φοιτητικό ή φαντάροι, όπου η ανάγκες χρήσης της συσκευής αυτής είναι α)Εγκυκλοπαιδική για ολοκλήρωση εργασιών και εκτύπωση αυτών. ΚΑΙ πρόσβασης στο πανεπιστημιακό mail τους για ενημερωση. β)κοινωνική δικτύωση μέσω ε-μαιλ ή ιστοτόπων όπως facebook και twitter. γ)παρακολούθηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων τύπου estia απο το Καπποδιστριακό Πανεπιστήμιο. δ)ψυχαγωγίας και ενημέρωσης μέσω web site γνωστών περιοδικών και εφημερίδων. ε)άλλων απλών, απλούστατων διαδικτυακών εφαρμογών που ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχουν με παίγνια. Χώροι που παρέχουν τα παραπάνω λειτουργουν και παρέχουν με πολύ χαμηλό κόστος, σε φοιτητές, φαντάρους, μαθητές, πολύ σταθερές και γρήγορες γραμμές internet, σε συσκευές τελευταίας ποιότητας.(που δέν μπορεί να αγοράζει συνεχώς η κάθε οικογένεια, καθώς οι εξελίξεις της τεχνολογιάς ειναι ραγδαίες, και όλοι έχουμε δικαίωμα να τις απολαμβανουμε) Το κομμάτι λοιπόν αυτό επιδεικτικά αγνοείται απο το προσχέδιο νόμου, καθώς στην ουσία μία τέτοια επιχείρηση ΔΕΝ περιλαμβάνεται στις δυνατότητες των ενδιαφερόμενων. ΠΩΣ για παράδειγμα θα αδειοδοτείται κάποιος που απλά θέλει να προσφέρει σε κάποια πόλη, αυτό που οικιακά πιά, πολλοί και ΟΛΟ και περισσότεροι δέν αντέχουμε οικονομικά και το κόβουμε (το ίντερνετ), μαζί με όλα τα άλλα που έχουμε αναγκαστεί(σταθερό τηλ, συνδρομητική ΤV) Την απλή και φθηνή πρόσβαση στο ιντερνετ για λόγους εργασίας, κοινωνικούς, μορφωτικούς ή οτιδήποτε τέτοιο, ΔΕΝ είναι λογικό και κοινωνικά και οικονομοτεχνικά να την περνάμε απο συπληγάδες του τύπου ειδικών συσκευών με φορολογικό ταδε και δεινα αριθμό. Για να παρέχεται τέτοια υπηρεσία στον πολίτη δηλαδή θα απαιτεί η πολιτεία ειδικά πανάκριβα τέλη και ειδικά μηχανήματα? Γιατί? Τί θα οφελήσει αυτό τον φοιτητή που θέλει φτηνά και αξιόπιστα να ψάξει κάπου για την εργασία του και μετα να την τυπώσει? (μακάρι να το παρείχε αυτό το πανεπιστήμιο με την δωρεάν παιδεία μας) ή τί οφελεί στον φαντάρο στην Σαμοθράκη το ότι ΔΕΝ θα έχει πια την δυνατότητα να μιλά με την φίλη του μέσω διαδικτύου γιατί προφανώς το ένα κατάστημα με υπολογιστές που ίσως υπάρχει, 99,9% θα κλείσει καθώς πιά θα αντιμετωπιστεί ώς τζογομάγαζο και πολύ απλά δεν θα μπορεί να πληρώσει πανακριβες αδειες απλα για να πουλά πρόσβαση στο διαδίκτυο απο καλή συσκευή και σε καλή ταχύτητα. Το διαδίκτυο και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι ΠΑΡΑΘΥΡΑ στον κόσμο, στην γνώση, στην ενημέρωση, και ναί, δύνανται να γίνουν και συσκευές παιγνίων ενίοτε. Ας διαχωριστεί κάπως το πράγμα όμως καθώς είναι προφανές πως έτσι όπως περιγράφεται η εφαρμογή πλήττεται η ίση πρόσβαση στην διαδικτυακή δεξαμενή παραγωγικών (εκπαιδευση,κοινωνικη δικτυωση,ψυχαγωγία) πληροφοριών του παγκόσμιου ιστού. Στην ουσία αναγκάζεται ο πολίτης να εξηπηρετηθεί για της ανάγκες αυτές ΜΟΝΟ οικιακά, ενώ υπηρχε η δυνατότητα τόσο καιρό πάμφθηνης πρόσβασης μέσω των επιχειρήσεων αυτού του είδους. Μία πρόταση τίμια απο την πολιτεία θα ήταν να προσδιορίσει κάποιες απαιτήσεις για καταστηματα τέτοιου είδους όπου θα υπάρχουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και ΑΣ βγεί μια λίστα δυνατοτήτων που θα επιτρέπει ο ιδιοκτήτης του καταστηματος στους πελάτες του το τί Επιτρέπεται και τί Δεν Επιτρέπεται στους χώρους αυτους. Χωρίς αυτοί οι χώροι να είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν είδικά μηχανήματα (που δεν θα τα χρειάζονται) και άλλα κόστη τα οποία άν επιβληθούν είναι βέβαιο πως θα ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ το είδος αυτό των καταστημάτων, που ενημερώνω ΥΠΑΡΧΕΙ και εξυπηρετεί άριστα όλους τους πολίτες όλων των ηλικιών. Είναι σαν να μιλαμε για βιβλιοθήκη όπου φτιάχνουμε κανόνες ώστε καποιοι να μήν μπορούν να μπούν! Ας ορίσει ένα τίμιο νόμο η πολιτεία και ΑΣ ενσκύψει ΣΟΒΑΡΑ και στην εφαρμογή του. ΟΧΙ ας πούμε όπως το κάπνισμα και την απαγόρευση του. Ας υπάρξουν και τα καταστηματα τζόγου, αλλα να ΜΗΝ εξαφανιστουν για χάρη των εσόδων που θα παράγουν αυτά για το κράτος, οι επιχειρήσεις του είδους που περιγράφω παραπάνω. ΚΑΙ η κοιντική οδηγία αναφέρεται ΚΑΙ σε αυτά τα ζητήματα, όχι μόνο στα παιχνιδάκια. Να αναφέρω και ένα πρόβλημα που ίσως επίσης κανείς δεν θέλει να δεί. ΤΙ προβλέπει το προσχέδιο για όοολους τους χώρους (δημοσια κτίρια,καφετέριες,μουσεια,αεροδρομεια,σχολεία, και άπειρα άλλα σημεία) όπου παρέχεται δωρεάν υπηρεσία πρόσβασης στο διαδίκτυο απο προσωπικά τερματικά, του τύπου έως και κινητο τηλέφωνο smartphone? (αναφέρομαι στην διαδικτυακή πρόσβαση απο σημεία wi-fi, τα οποία πιά είναι παντού. Θα μπεί φόρος και στα κινητά? Γιατί άν θέλει κάποιος απο εκει μπορεί άνετα να παίξει στοιχήματα-τζόγο ή και παιχνίδια poker με χρήματα, ακόμα κι άν στέκεται όρθιος στην μέση του δρόμου.Επίσης η συσκευή smartphone αυτη είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής κανονικότατος. Οπου υπάρχει wifi σημείο μπορει να δράσει ΚΑΙ ως μέσω για παράνομο στοιχηματισμο. Είναι προφανές ότι χρειάζεται βαθύτερη επεξεργασία, και απομάκρυνση απο την λογική ΜΟΝΟ παραγωγής κρατικών εσόδων, το πρόβλημα που καλείται να λύσει το νομοσχέδιο.