• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης Π.' | 18 Μαΐου 2010, 21:06

    Τα πράγματα είναι απλά για όποιον θέλει να απλοποιήσει πραγματικά το σύστημα: 1. Η συντριπτική πλειοψηφία έχει ένα καταθετικό λογαριασμό 2. Όλες οι τράπεζες εκδίδουν πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες. (Και όσες δεν εκδίδουν μπορούν να το κάνουν) ο οποίος μπορεί να συνδεθεί με τον παραπάνω λογαριασμό. 3. Οι χρεωστικές κάρτες δεν επιβαρύνονται με τόκους και λοιπά έξοδα. 4. Ο καταναλωτής, με βάση τον ισχύοντα φορολογικό νόμο, έχει συμφέρον να ζητά απόδειξη. Με βάση τα παραπάνω η συλλογή αποδείξεων θα μπορούσε να αντικατασταθεί με το να γίνει υποχρεωτικά δεκτή από τους επιτηδευματίες η πληρωμή μέσω πιστωτικών ή, πράγμα που είναι πιο συμφέρον για τον καταναλωτή , χρεωστικών καρτών. Τα σχετικά στοιχεία θα μπορούσαν στο τέλος του μήνα ή τριμήνου ή έτους να διαβιβάζονται στην ΓΓΠΣ μέσω του συστήματος ΔΙΑΣ, μόνο ΑΦΜ και συνολικό ποσό και ίσως μια ένδειξη είδους δαπάνης (βλέπε 7 παρακάτω), από τις τράπεζες οι οποίες έτσι και αλλιώς γνωρίζουν κάθε λογαριασμός σε ποιο ΑΦΜ αντιστοιχεί και έχουν και την υποδομή για μια τέτοια επεξεργασία. Τα παραπάνω εξασφαλίζουν: 1. Ότι δεν θα εκδίδονται «μαϊμού» αποδείξεις από την καταστρατήγηση του όποιου άλλου μέτρου (μου χάλασε το μηχανάκι, ξέχασα να τα στείλω κλπ.) αφού αν δεν ολοκληρωθεί η συναλλαγή μέσω τράπεζας δεν θα γίνεται η πληρωμή. 2. Ο επιτηδευματίας είναι σίγουρο ότι θα πληρωθεί αφού ειδικά στις χρεωστικές γίνεται αυτόματη δέσμευση του ποσού μέχρι την τελική εκκαθάριση (2-3 μέρες). 3. Δεν μεταβιβάζονται στοιχεία που έχουν σχέση με καταναλωτικές συνήθειες (ποιος αγόρασε τι ή ποια προϊόντα προτιμά κλπ.) αλλά μόνο ένα συνολικό ποσό που χρεώνει ένα λογαριασμό. 4. Χρησιμοποιείται ήδη υπάρχουσα υποδομή και τεχνογνωσία και δεν υπάρχει καμία ανάγκη για νέα υποδομή , bar codes κλπ. 5. Μπορούν να εκδοθούν χρεωστικές κάρτες με πολύ χαμηλό όριο αναλήψεων για τα ανήλικα μέλη μιας οικογένειας (π.χ. ίσο με το εβδομαδιαίο ή μηνιαίο χαρτζηλίκι τους) και αποφεύγεται έτσι η πολυπλοκότητα διασύνδεσης των αγορών μιας οικογένειας με τον ΑΦΜ του φορολογούμενου πράγμα που απαιτείται σε κάθε άλλη περίπτωση. 6. Δεν χρειάζεται να πληκτρολογήσει κανείς τίποτα ούτε να συγκεντρώνει χαρτάκια αφού η πίστωση κάθε ΑΦΜ θα γίνεται αυτόματα με βάση τα στοιχεία που στέλνουν οι τράπεζες. 7. Ειδική ένδειξη θα μπορούσε να συνοδεύει την δαπάνη και με βάση αυτή να γίνεται καταχώριση στους αντίστοιχους κωδικούς (π.χ. ενοίκιο, ιατρικά έξοδα κλπ.). Μέσω της χρεοπίστωσης των λογαριασμών θα μπορούσαν έτσι να αποκαλυφθούν αδήλωτα έσοδα από γιατρούς, ιδιοκτήτες, δικηγόρους κλπ.) 8. Ο καταναλωτής δεν χρειάζεται να κουβαλά μεγάλο ποσόν χρημάτων μαζί του για τις αγορές του αποφεύγοντας έτσι τον κίνδυνο απώλειας ή κλοπής. Επίσης: 1. Δεν χρειάζεται να εκδοθούν άλλοι κωδικοί, bar codes κλπ. 2. Ο όγκος της επεξεργασίας περιορίζεται σημαντικά και επιμερίζεται στις τράπεζες που ούτως ή άλλως έχουν ισχυρά συστήματα. 3. Είναι πιο εύκολο για τους «πληροφοριακά αναλφάβητους» να μάθουν ή να συνηθίσουν να χρησιμοποιούν μια χρεωστική κάρτα από το να μάθουν να χειρίζονται scanners, κινητά τηλέφωνα, web based προγράμματα καταχώρησης κ.α. Για όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν την παραπάνω λύση και αναφέρομαι μόνο στους καταναλωτές, να υπάρχει πάντα η δυνατότητα της συλλογής αποδείξεων και η υποβολή τους χειρόγραφα.