Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
(συντομη αναλυση και ακολουθουν προτασεις) Πριν προταθουν λυσεις επιβαλεται η αναλυση της παρουσας καταστασης. Οχι των πεπραγμενων και μη, που μας εφεραν μεχρις εδω αλλα αναλυση των αδυναμιων που χαρακτηριζουν το πολιτικο συστημα και την κοινωνικη διαστρωματωση. Στον μεσο πολιτη κυριαρχει ο ατομισμος, ο ωχαδελφισμος και η σε σημαντικο βαθμο αδιαφορια για το μελλον. Τα κομματα δεν καταδικαστηκαν στις εκλογες επειδη συνεπραξαν στη σπαταλη και προηγαγαν ενα μοντελο δανειζομενης ευημεριας, αλλα επειδη ακριβως διεκοψαν αυτο το μοντελο, αναγκαζομενα βεβαια απο τις περιστασεις, δηλαδη την αδυναμια συνεχισης της δανειοδοτησης. Οποτε, το πολιτικο συστημα και το προσωπικο του καλειται τωρα να αρθει πολυ πανω απο το μεσο ορο και να παιξει, αν μου επιτρεπεται, το ρολο του αυστηρου "μπαμπα" που δεν νοειται να λεει συνεχως "ναι". Το κρατος πρεπει να ειναι δικαια αυστηρο προς ολους. Διοτι οφειλει να εγγυαται το μακροπροθεσμα ορθο, οταν ο μεσος πολιτης ειναι εν γενει "κοντοφθαλμος". Ετσι θα κερδιθει η αμοιβαια εμπιστοσυνη. Η δημοσιονομικη προσαρμογη θα επρεπε να κινηθει με ενα χρυσο κανονα ωστε να μην ειναι αδικη γι' αυτους που εχουν συμβαλει περισσοτερο(πχ η ανταποδοτικοτητα στα ταμεια συνταξης), να μην ειναι εξισωτικη ωστε να καταργηθει η εννοια της ιεραρχιας (δικαστικοι, ιπταμενοι κλπ)αλλα ουτε και αναλγητη γι' αυτους που δεν μπορουν να ανταπεξελθουν στη επιβιωση τους. Ειναι μια δυσκολη εξισωση να λυθει και ο μεσος πολιτης δεν το γνωριζει αυτο. Συγκεκεριμμενες προτασεις: - Δεν εχει γινει επαρκης ενημερωση για την τακτοποιηση των αυθαιρετων. Να δοθει μεγαλη με απανωτες ενημεροτηκες εκπομπες στην τηλεοραση. Ειναι μια πηγη εσοδων για το κρατος. - Σημερα, ο καλυτερος εργοδοτης παραμενει το κρατος. Εφ' οσον εχει προσλαβει εναν υπαλληλο, τον πληρωνει ακομη και αν δεν τον χρειαζεται, ακομη και αν αυτος δεν αοδιδει. Στον ιδιωτικο τομεα αυτο δεν ισχυει. Εδω υπαρχει μια ανισορροπια και μια αδικια. Ειναι ενας δυσκολος γριφος να λυθει. Οι απολυσεις ειναι τρομακτικη λυση. Διοτι ολο και καποιον ανεργο θα υποστηριζει ο δημοσιος υπαλληλος. Οποτε μια λυση θα ηταν να προταθει στους δημοσιους υπαλληλους - και αυτοι να αποφασισουν - η ηθελημενη εξισωση των μισθων με τους εγυημενους μισθους του ιδιωτικου τομεα ή ακομη "χειροτερα" - για να ανισταθμισθει το ρισκο απολυσης στον ιδιωτικο τομεα - η μειωση στο ας πουμε 85% των μισθων του ιδιωτικου τομεα. Ας γινει ενα δημοψηφισμα μεταξυ των δημοσιων υπαλληλων με το ερωτημα¨απολυσεις ή μειωση μισθων. - Οι συνταξεις του δημοσιου τομεα ειναι υψηλες συγκρινομενες με τις εισφορες τους και συγκρινομενες με τους μισθους του Δημοσιου. Εφθασε να συμφερει κανεις να συνταξιοδοτειται αντι να εργαζεται. Κατι που ειναι λιγο παραλογο. Αντι λοιπον να γινουν οριζοντιες περικοπες σε ολες τις συνταξεις, θα ηταν πιο δικαιο να μην υπαρχει ιδια μεταχειριση σε σχεση με κλαδους οπως το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ, οπου οι εισφορες ηταν υψηλες.