Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Το πνεύμα και το περιεχόμενο, η αντιμετώπιση και το πλαίσιο στην απόλυτη έκφραση του παραλόγου. Κατ' αρχήν είναι γνωστό ότι ενώ υπάρχουν κτήρια του Ελληνικού Δημοσίου, δεν αξιοποιούνται και οι υπηρεσίες στεγάζονται σε μισθωμένα. Βέβαια για τη μετακίνηση -μετακόμιση χρειάζονται χρήματα -που δεν υπάρχουν- αλλά μεσομαρκοπρόθεσμα τα οφέλη σημαντικά. Κατά τη συνέχεια όμως είναι εντελώς αντιφατικό, παράξενο και δεν γνωρίζω αν είναι και ουσιαστικά νόμιμο σε μια ελεύθερη αγορά που τα μισθώματα διαμορφώνονται ελεύθερα, να υπάρχει νόμος που τα περιορίζει. Είναι εντελώς άλλο το πλαίσιο και το μοντέλο, σε μία σύμβαση μίσθωσης, να υπάρχει με κοινή συναίνεση μείωση του μισθώματος ενός ιδιοκτήτη κτηρίου και μιας Δημόσιας Υπηρεσίας ή Αρχής και άλλο να ψηφίζεται νόμος για "τσεκούρι" στα μισθώματα με το "έτσι θέλω" ή με το "έτσι πρέπει" της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι τουλάχιστο αντιδημοκρατικό και αυταρχικό. Δεν έχω ακίνητο που να το μισθώνει Δημόσια Υπηρεσία, αλλά είναι άκρως ενοχλητικός ο τρόπος. Όσο για το ισοδύναμο ή το πραγματικό όφελος, ενδιαφέρον έχει να μάθουμε πόσο είναι. Τέλος, επειδή υπάρχει οριζόντια σε όλη τη κοινωνία περιορισμός και μείωση εισοδημάτων, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει αύξηση των φόρων, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, προφανώς και θα έχει υποπτεύομαι ένδικα μέσα για να βάλει την απόφαση του νόμου.