Αρχική ΚΩΔΙΚΑΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣΆρθρο 12: Εισόδημα από μισθωτή εργασία και συντάξειςΣχόλιο του χρήστη ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ | 5 Ιουλίου 2013, 11:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ' | 5 Ιουλίου 2013, 11:08

    Με αφορμή την διάταξη αυτή θέτω ένα γενικότερο θέμα. Δεκάδες χιλιάδες ατόμων (μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι κλπ) που τυπικά ανήκουν ή μπορεί να ανήκουν στους ελεύθερους επαγγελματίες απασχολούνται ως μισθωτοί. Παρόλα αυτά ο χαρακτηρισμός του ελεύθερου επαγγελματία τους συνοδεύει με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πολλοί από αυτούς έχουν διακόψει την δραστηριότητα του ελεύθερου επαγγέλματος, άλλοι την διατηρούν μόνο τυπικά. Για παράδειγμα διάβαζα προχθες στατιστικά στοιχεία που δείχνουν πως 8500 δικηγόροι του ΔΣΑ δεν έχουν κάνει ούτε μια παράσταση στο δικαστήριο το 2012. Αρκετοί δικηγόροι κρατούν βιβλία μόνο και μόνο για να γράφουν τα μερίσματα που υποχρεωτικά λαμβάνουν από τον Σύλλογο τους και τα οποία υποχρεωτικά θεωρούνται ελεύθερα επαγγέλματα και πρέπει να γράφονται στα βιβλία. Άλλοι τα κρατούν μόνο και μόνο για να καταγράφουν ως έξοδα την καταβολή των εισφορών τους, που από φέτος εκπίπτει ολόκληρη. Εξάλλου μηχανικοί κρατούν βιβλία μήπως και μπας τους τύχει κάτι έκτακτο μια μικρομελέτη ή μια επιθεώρηση ή έλεγχος σε κάποιο κτίριο. Άλλοι φοβούνται να διακόψουν γιατί δεν ξέρουν τι θα αντιμετωπίσουν ή τι θα προκύψει σε σχέση με την μισθωτή απασχόληση τους. Άλλοι εμποδίζονται να διακόψουν λόγω διάφορων αποφάσεων ή και νομοθετικών ρυθμίσεων π.χ. Κωδίκων των επαγγελματικών συλλόγων τους ή και λόγω αποφάσεων του ΣτΕ, που έρχονται σε αντίθεση με την κοινοτική νομοθεσία. Στην ουσία και στην πράξη οι άνθρωποι αυτοί δεν ασκούν ελεύθερο επάγγελμα ούτε βέβαια ζουν από αυτό. Ζουν από την μισθωτή απασχόληση τους, η οποία άλλες φορές μπορεί να έχει απόλυτη και άλλες φορές καμία σχέση με αυτό που σπούδασαν ή έμαθαν. Από το "μικτό" αυτό καθεστώς δημιουργούνται ένα σωρό άδικες νόμιμες συνέπειες σε βάρος τους. Από πού να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς. Από την αντιμετώπιση τους από φορολογικές αρχές που δεν μπορούν να καταλάβουν το αυτονόητο δηλαδή πως αντικειμενικά κάποιος που απασχολείται καθημερινά επί τόσες ώρες σε ένα γραφείο ως μισθωτός δεν μπορεί αντικειμενικά να ασκήσει ελεύθερο επάγγελμα παρά μόνο ένδεχομένως εντελώς περιστασιακά και εξαιρετικά. Οι άνθρωποι αυτοί ούτε χρόνο έχουν, ούτε πελατεία, ούτε οργανωμένα γραφεία με έξοδα κλπ. Φοροδιαφυγή (πραγματική) μπορεί να γίνει μόνο από όσους ασκούν συστηματικά ελεύθερο επάγγελμα και όχι από τους έμμισθους ελεύθερους επαγγελματίες. Πάμε τώρα στο περίφημο τέλος επιτηδεύματος (650 ευρώ). Αυτό βαρύνει εξίσου ένα εκατομμυριούχο ελεύθερο επαγγελματία τύπου δικηγόρου Κούγια ή αρχιτέκτονα Αγιοστρατίτη και ένα μισθωτό "ελεύθερο επαγγελματία", σαν από αυτούς που προανέφερα. Και τούτο μόνο και μόνο επειδή ο τελευταίος εξακολουθεί να κρατά βιβλία, στα οποία δεν καταχωρεί ουσιαστικά τίποτε. Η μόνη κατηγορία μισθωτών που πληρώνει τέλος επιτηδεύματος είναι αυτή που προανέφερα. Και όλα αυτά γίνονται γιατί δεν αναγνωρίζεται από την πολιτεία κατ' ουσία η έμμισθη απασχόληση που είναι η κύρια (αν όχι η αποκλειστική) πηγή εσόδων και για τους ίδιους και για την πολιτεία. Θα μπορούσε εύκολα η πολιτεία να απαλλάξει από το τέλος επιτηδεύματος όσους τέτοιους ελεύθερους επαγγελματίες απασχολούνται ως μισθωτοί. Αλλά ακόμη και αν υποστηριχτεί πως δεν μπορεί να το κάνει εάν δεν υπάρχει προηγούμενη πλήρης διακοπή δραστηριότητας (που δεν είναι πάντα εύσκολη για τους προαναφερθέντες λόγους) θα μπορούσε τουλάχιστον να θεσπίσει καταβολή μειωμένου (π.χ. στο ήμισυ) τέλους σε κάθε τέτοιο επαγγελματία, του οποίου τα εισοδήματα από μισθωτές υπερβαίνουν (ή είναι διπλάσια ή και τριπλάσια κοκ) τα εισοδήματα από ελεύθερο επάγγελμα. Είναι εντελώς άδικο να βαρύνονται με το ίδιο τέλος επιτηδεύματος οι πατρίκιοι των ελεύθερων επαγγελμάτων με τους μισθωτούς ελεύθερους επαγγελματίες, που μόνο κατ΄όνομα είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και ουσιαστικά αποτελούν τους μόνους που ενώ είναι μισθωτοί παρόλα αυτά πληρώνουν αυτό το τέλος (δηλαδή τα μόνα κορόιδα στην Ελλάδα).