Αρχική ΚΩΔΙΚΑΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣΆρθρο 17: Μειώσεις φόρου για εξαρτώμενα μέληΣχόλιο του χρήστη ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΡΟΥΣΗΣ | 8 Ιουλίου 2013, 00:51
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Με τον ισχύοντα φορολογικό συντελεστή μισθωτών συνταξιούχων ή έκπτωση φόρου 2.100€ για εισοδήματα κάτω των 21.000€ οδηγεί σε αφορολόγητο εισόδημα 9.545€ και δικαίως βεβαία να υπάρχει αυτό το αφορολόγητο, αφού ισούται πράγματι με το ελάχιστο κατά κεφαλήν όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης, που άλλωστε είναι φορολογημένο (σχεδόν με 23%) αφού αντιστοιχεί στις δαπάνες διαβιώσεως, που όλες τους εμπεριέχουν ΦΠΑ εισπραχθέντα ήδη από το κράτος. Ομοίως όταν και η σύζυγος είναι μισθωτή, έχει και αυτή το δικό της αφορολόγητο για την επιβίωσή της. Και οι δύο αυτές προβλέψεις είναι δίκαιες και επικροτούνται. Όμως δεν είναι καθόλου ΔΙΚΑΙΟ αλλά ούτε και ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ το υπόψιν Σ/Ν όταν θεσπίζει ότι το τμήμα εκείνο του εισοδήματος που αναλογεί στα παιδιά (και την μη εργαζόμενη σύζυγο) και δαπανάται γι' αυτούς, να μην έχει καθόλου αφορολόγητο αλλά αντιθέτως να φορολογείται με τον ανώτατο συντελεστή 42% πέραν του ΦΠΑ που έχει καταβληθεί κατά την ανάλωσή του, αφού η επιμέλεια των παιδιών είναι όχι απλώς καθήκον αλλά και νομοθετημένη υποχρέωση των γονέων. Το οικογενειακό εισόδημα στην πράξη μοιράζεται εξίσου σε όλα τα μέλη της οικογενείας (φαγητό, σπίτι, φως, νερό, τηλέφωνο, αυτοκίνητο...όλα κοινόχρηστα). Επομένως και από πλευράς φορολογίας πρέπει το οικογενειακό εισόδημα να μοιράζεται σε τόσα μόρια όσα και τα μέλη και κάθε ένα μόριο να φορολογείται με τον ισχύοντα εκάστοτε τρόπο, τελικώς δε να αθροίζονται οι προκύπτοντες φόροι για τον προσδιορισμό του τελικού φόρου εισοδήματος της οικογένειας. Το ίδιο βέβαια πρέπει να ισχύσει και για τους μη μισθωτούς. Κάθε άλλος τρόπος φορολόγησης της οικογένειας είναι αντισυνταγματικός (ίση μεταχείριση, αναλογικότητα, αυτοτέλεια του ατόμου κλπ.) και οπωσδήποτε ΑΔΙΚΟΣ.