Αρχική Ενιαίος Φόρος ΑκινήτωνΆρθρο 01- Αντικείμενο του φόρουΣχόλιο του χρήστη Μ.Κ. | 28 Οκτωβρίου 2013, 22:06
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Κ. Υπουργέ, Στην εισήγηση σας αναφέρετε ότι «Γνώμονας στο σχεδιασμό του νέου φόρου είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης και η δίκαιη κατανομή του φορολογικού βάρους σε όσο το δυνατόν περισσότερους φορολογούμενους». Αλλά ούτε το ένα ούτε το άλλο δύναται να επιτευχθεί με τον παρόν σχέδιο νόμου. Οι λόγοι είναι πολλοί: 1. Γράφετε ότι ο ΕΝΦΑ εισάγεται σε αντικατάσταση των ΕΕΤΑ και ΦΑΠ. Εντούτοις αυτό που δε γράφετε είναι ότι τα προσδοκώμενα έσοδα του πρώτου είναι πολλαπλάσια των άνω δύο, σύμφωνα με τον τύπο σε ποσοστό άνω του 200%. 2. Θεωρείτε ότι το γεγονός ότι ο φόρος κατανέμεται επί του ακινήτου και όχι επί της περιουσίας συνιστά δικαιότερη κατανομή φορολογικού βάρους. Τίποτα δεν είναι πιο λανθασμένο για τους εξής λόγους: a. Είναι προφανές ότι η μη φορολόγηση της περιούσιας ευνοεί κατάφωρα τους κατόχους μεγάλης περιουσίας. Η αναλογικότητα του ΦΑΠ που στηριζόταν στο σύνολο των αντικειμενικών αξιών, αντικαθίσταται με φόρο κατ΄αποκοπή. b. Η θεωρία πάλι ότι η αναλογικότητα του φόρου στηρίζεται στις φορολογικές ζώνες, πάλι δεν έχει βάση. Το ύψος της φορολογίας που επιβάλλεται καθιστά τις αντικειμενικές τιμές που έχουν οριστεί τελευταία φορά αρκετά χρόνια πριν, απλό αντικατοπτρισμό. Εφόσον εφαρμοστεί ο νόμος ως έχει, ουσιαστικά ο φόρος κατοχής πρέπει να αφαιρεθεί από την αγοραία τιμή του ακινήτου. Όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια ζωής αυτού (π.χ. οικόπεδο θεωρητικά απεριόριστη) και όσο υψηλότερη η αντικειμενική τιμή, τόσο μικρότερο το τελικό αποτέλεσμα αυτής της πράξης. Ουσιαστικά και με βάση τη ρευστότητα της αγοράς, πριμοδοτούνται τα παράνομα κτίσματα σε περιοχές εκτός σχεδίου αντί των άκτιστων οικοπέδων εντός σχεδίου. 3. Το σχέδιο αυτό αγνοεί το γεγονός κυρίως ότι το οικόπεδο, εντός σχεδίου ειδικά, αποτελούσε για δεκαετίες τη συντηρητικότερη και σωφρονέστερη επένδυση των μέσων Ελλήνων σε ένα περιβάλλον νομισματικής και πολιτικής αστάθειας και υπερπληθωρισμού. Είναι το μόνο είδος ακινήτου που δε στόχευε σε πρόσοδο είτε από μίσθωμα όπως η κατοικία είτε από καλλιέργεια όπως το αγροτεμάχιο, ούτε και στη σπέκουλα ένταξης στο σχέδιο, αλλά η αξία του στηριζόταν στη χαμηλή του φορολόγηση και της διαχρονική αξία. Αποτελούσε δε εργαλείο μεταβίβασης πλούτου μεταξύ των γενεών πολλών Ελλήνων που γι’αυτό είχαν συντάξει πράξεις γονικής παροχής. Με το τιμωρητικό σχέδιο αυτού του είδους περιουσίας, ουσιαστικά πριμοδοτείτε τους κατασκευαστές έναντι των οικοπεδούχων. Διαλύετε τη μικρή περιουσία προς όφελος της συγκέντρωσης και άμεσης χρήσης της γης. Πρόκειται πραγματικά για ιστορικού μεγέθους μεταβολή ισορροπιών της οποίας τις συνέπειες μάλλον κι ο ίδιος αγνοείτε. Με τα παραπάνω ελπίζω να απέδειξα ότι μόνο δίκαιη δεν προβλέπεται η κατανομή των βαρών και η υποτιθέμενη διεύρυνση της φορολογικής βάσης είναι βασικά διαπλάτυνση. Ελπίζω η εκλεγμένη Βουλή των Ελλήνων να πράξει το χρέος της και να στείλει στις Ελληνικές καλένδες το ανιστόρητο αυτό σχέδιο νόμου. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Μ.Κ.