Αρχική Ενιαίος Φόρος ΑκινήτωνΆρθρο 10-Μεταβατικές και καταργούμενες διατάξειςΣχόλιο του χρήστη Κώστας Μαυροειδής | 30 Οκτωβρίου 2013, 11:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Μαυροειδής' | 30 Οκτωβρίου 2013, 11:43

    30-10-2013 Ο φόρος αυτός είναι ακόμη ένα επιπρόσθετο καρφί στο φέρετρο της Ελληνικής οικονομίας. «Οι πλούσιοι» πρέπει να πληρώσουν για τους απασχολούμενους στο δημόσιο που ελάχιστοι από αυτούς κάτι παράγουν, κάποιοι άλλοι ελάχιστα παράγουν και πάρα πολλοί απολύτως τίποτα εκτός από αέρα κοπανιστό. Συμπληρώνω, ότι εδώ «πλούσιος» δεν είναι αυτός που παράγει νόμιμα εισόδημα, αλλά αυτός που του έτυχε (π.χ. κληρονόμησε) να κατέχει νόμιμα πλούτο, είτε παράγει, είτε δεν παράγει εισόδημα. Έτσι εάν έχεις κληρονομήσει ένα οικόπεδο ενός στρέμματος π.χ. στην Εκάλη, που εννοείται δεν παράγει εισόδημα, πρέπει να πληρώσεις ετήσιο φόρο €30000.-!!! Το από που θα τα βρεις δεν ερωτάται. Αλλά ακόμη και εάν τα έχεις να τα πληρώσεις, δεν ερωτάται ποιό είναι το κόστος ευκαιρίας των πόρων αυτών. Απλά απόλυτα βλακωδώς οι ηλίθιοι γραφειοκράτες που εμπνεύστηκαν αυτό το τερατούργημα, υποθέτουν ότι οι πόροι αυτοί, στα χέρια τους θα αποδώσουν περισσότερα για όλους μας απ΄ότι εάν παρέμειναν στα χέρια των νομίμων ιδιοκτητών του, οι οποίοι με τον αντισυνταγματικό αυτό νόμο εξαναγκάζονται να τα παραδώσουν. Επιβεβαιώνεται λοιπόν η ρήση του παραλόγου, ότι τα λεφτά των άλλων στα χέρια των γραφειοκρατών αποδίδουν περισσότερα απ’ ότι όταν βρίσκονται στα χέρια των νομίμων ιδιοκτητών τους. Δυστυχώς αυτό είναι το απαύγασμα της οικονομικής σκέψης του πολιτικού κατεστημένου, που έχει επί κεφαλής ένα καθηγητή πανεπιστημίου των οικονομικών, και των παρατρεχάμενων συνοδοιπορούντων γραφειοκρατών. Πέραν των οικονομικών όμως, εάν και αυτό δεν είναι δήμευση και δεν μεταβάλλει το δικαίωμα ιδιοκτησίας, που κάποιοι αφελείς ακόμη πιστεύουν ότι προστατεύεται από το Σύνταγμα, σε υποχρέωση, τότε όποιος το ισχυρίζεται αυτό πρέπει να πάει να κοιταχθεί εάν λειτουργεί εκείνο το μέρος του εγκεφάλου του που εκτελεί την λειτουργία της λογικής σκέψης. Είναι καραμπινάτα αντισυνταγματικός ο νόμος αυτός και δεν χρειάζεται κανείς να είναι συνταγματολόγος για να το καταλάβει αυτό. Με δεδομένη την κατάσταση απόλυτης αβεβαιότητας στον φορολογικό τομέα και την επερχόμενη πλήρη κατάργηση της ατομικής ελευθερίας με το περίφημο περιουσιολόγιο, η ολοκληρωτική μεταβολή της Ελληνικής οικονομίας σε κολεκτιβιστική έχει συντελεσθεί. Δυστυχώς στην μεταβολή αυτή βοήθησε τα μάλα και η περίφημη Τρόϊκα, στην θετική παρέμβαση της οποίας μερικοί αφελείς από εμάς ελπίζαμε. Τα δικαιώματα ιδιοκτησίας έχουν ήδη ουσία καταργηθεί και σύντομα είναι σχεδόν βέβαιο, ότι οι δημοκρατικιά εκλεγμένοι δυνάστες μας, θα πλιατσικολογήσουν και το 10% των τραπεζικών καταθέσεων απ’ όλους μας, για την ‘σωτηρία της πατρίδος’ βέβαια, γράφε την δική τους βραχύβια πολιτική επιβίωση μέσω παραπλάνησης του εκλογικού σώματος, έτσι ώστε το τελευταίο να μην αντιληφθεί, ότι ο κύριος, εάν όχι ο μόνος υπόλογος για την σημερινή κατάντια μας, είναι αυτοί οι ίδιοι. Το πολιτικό σύστημα και ο εσμός κομμάτων που συνεχίζει και σήμερα να κατέχει την Βουλή. Όλα αυτά οδηγούν αφεύκτως τον λογικά σκεπτόμενο πολίτη στο συμπέρασμα, ότι η δημοκρατία έχει και τυπικά καταργηθεί, η ανάπτυξη είναι αδύνατη με καταργημένα τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και συνεπώς η σταδιακή αποπληρωμή του χρέους αδύνατη. Άλλωστε μέχρι στιγμής, εκτός του haircut που έγινε, δεν έχουμε πληρώσει ούτε ένα ευρώ από όσα οφείλουμε. Συνεπώς αργά ή (το πιθανότερο σχετικά) γρήγορα θα εμφανισθούν ακραίες λύσεις, μάλλον κολεκτιβιστικής απολυταρχικής μορφής είτε αριστερής, είτε δεξιάς έκφανσης. Τέλος επειδή το χρέος θα μείνει απλήρωτο, θα μας επιβληθούν έξωθεν και εξευτελιστικές για όλους μας και για το έθνος μας υποχρεώσεις μέσω δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων και άλλων πόρων της χώρας, που θα εκτείνονται και στο απώτερο μέλλον (δυστυχώς έχει γίνει το ίδιο και στο παρελθόν). Έτσι μόνο θα καταλάβουμε τι σημαίνει βερίκοκο το να υποθηκεύεις το μέλλον των παιδιών σου δια του δανεισμού. Θα γίνουμε για κάποιες γενιές ένα είδος σκλάβων ξένων συμφερόντων, σε σημαντικά μεγαλύτερη έκταση από ότι σήμερα. Αυτή είναι πάντοτε η κατάληξη της ηλίθιας και λογικά λανθασμένης σκέψης, ότι μπορεί να λύσει κανείς το οικονομικό πρόβλημα με την παραγωγική δραστηριότητα και τα λεφτά των άλλων, ή με αυτά που δημιουργήθηκαν εκ του μηδενός (αύξηση της προσφοράς χρήματος) και δεν είναι αποτέλεσμα αμοιβής για παραγωγική δραστηριότητα. Καλό μας ταξίδι και όποιος είναι νέος και δεν φεύγει τάχιστα απ’ αυτήν την, από πολιτικής και οικονομικής άποψης απαράδεκτη χώρα του εξαναγκασμού και της ασυδοσίας των επαγγελματιών πολιτικών της, στο μέλλον θα πρέπει να κατηγορεί μόνο τον εαυτό του που δεν τόκανε εγκαίρως.