Αρχική Ενιαίος Φόρος ΑκινήτωνΆρθρο 03-Απαλλαγές από τον ΕΝΦΑΣχόλιο του χρήστη Ματίνα Ασημακοπούλου | 30 Οκτωβρίου 2013, 13:38
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Τα διατηρητέα κτίρια, αν και συνιστούν μέρος της προστατευτέας από το Σύνταγμά μας πολιτιστικής κληρονομιάς, έχουν μετατραπεί στην πραγματικότητα σε επαχθές ιδιοκτησιακό βάρος για τους ιδιοκτήτες τους. Οι τελευταίοι υποχρεώνονται να τα διατηρούν σε καλή κατάσταση και να φροντίζουν για την αποκατάστασή τους, όταν έχουν φθαρεί, με κόστος που είναι συνήθως απαγορευτικό, χωρίς καμιά συνδρομή της Πολιτείας. Η μέριμνα του συντακτικού νομοθέτη ότι με νόμο πρέπει να ορισθούν «τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας» και «ο τρόπος και το είδος αποζημίωσης των ιδιοκτητών» (άρθρο 24 παρ. 6 Συντ.) έχει μείνει κενό γράμμα. Η απόπειρα, προ ετών, της παροχής μιας έμμεσης αποζημίωσης μέσω της διαδικασίας Μεταφοράς Συντελεστή Δόμησης δεν ευοδώθηκε λόγω των περιορισμών που τέθηκαν εύλογα από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Έτσι, το ζήτημα της προστασίας των ιδιοκτητών των διατηρητέων έχει παραπεμφθεί στις καλένδες, ενώ αρκετοί, όντας σε κατάσταση ομηρίας, αναζητούν τρόπους αποχαρακτηρισμού και, όταν δεν το επιτυγχάνουν, εγκαταλείπουν τα κτίρια στην τύχη τους, προσδοκώντας ότι κάποια μέρα αυτά θα χαρακτηρισθούν επικινδύνως ετοιμόρροπα και κατεδαφιστέα. Η Πολιτεία, αν θέλει να θεωρείται ευνομούμενη, οφείλει επειγόντως να λάβει άμεσα μέτρα για την προστασία της χειμαζόμενης πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η φοροαπαλλαγή των διατηρητέων μπορεί να αποτελέσει καλή αρχή, δεδομένου ότι μια τέτοια ρύθμιση δεν συνάδει μόνο προς τη σχετική συνταγματική υποχρέωση αλλά επιβάλλεται και από τη Διεθνή Σύμβαση της Γρανάδας «για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ευρώπης» που έχει κυρωθεί από τη χώρα μας με το άρθρο πρώτο του ν. 2039/1992. Πράγματι, στο άρθρο 6 της Σύμβασης αυτής ορίζεται ειδικά και ρητά ότι «κάθε συμβαλλόμενος υποχρεώνεται: (1) ….. (2) να καταφύγει, εν ανάγκη, σε φορολογικά μέτρα ευνοϊκά για τη διατήρηση αυτής της κληρονομιάς…». Η υιοθέτηση της αιτούμενης φοροαπαλλαγής θα δώσει μια ανάσα που θα ανακουφίσει τους ιδιοκτήτες των διατηρητέων, εν μέσω οικονομικής κρίσης, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την ευαισθησία της Πολιτείας για τη διατήρηση της πολύτιμης ιστορικής και αρχιτεκτονικής μνήμης.