Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'LEYTHERHS' | 22 Απριλίου 2014, 23:31

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με βάση επίσης την ιστορική εξέλιξη της ιδιοκτησίας του Δημοσίου στην Ελλάδα, που είναι ειδική σε σχέση με άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε, το Κράτος διαχειρίζεται με βάση τις επί μέρους συνθήκες σταδιακής απελευθέρωσης διαμερισμάτων της Χώρας, εκτάσεις που ανήκουν στον λαό, τις οποίες και οφείλει να προστατεύει δια των τριών εξουσιών(νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική).Επίσης διαχειρίζεται και άλλες κατηγορίες γαιών, που αποκτήθηκαν με διάφορους τρόπους από το Ελληνικό Δημόσιο σταδιακά και και σε διάφορους χρόνους μετά την απελευθέρωση. Η πρώτη κατηγορία γαιών από τις ανωτέρω, μπορούν να ρυθμίζονται μόνο στο μέτρο που εξυπηρετείται δημόσιο συμφέρον και δεν κερδοσκοπούν τρίτοι, σε τυχόν δε κερδοσκοπική εκμετάλλευσή τους θα πρέπει να επωφελείται και το ίδιο το Δημόσιο. Σε αυτή την κατηγορία γαιών, εκτιμώ ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισής τους , είναι μέσω εξωδικαστικών συμβιβασμών. Δηλαδή, το Δημόσιο οφείλει να καλέσει τους καταπατητές εγγράφως (και όχι να περιμένει αίτησή τους η οποία και δεν αποτελεί και ομολογία παραδοχής ιδιοκτησίας του Δημοσίου), να προσκομίσουν στοιχεία από τα οποία να μπορέσει να τους αντιμετωπίσει με κοινωνικά κριτήρια, μαζί με συμβολαιογραφική πράξη αναγνώρισης του Δημοσίου, ως ιδιοκτήτου της αυθαιρέτως χρησιμοποιούμενης έκτασης. Π.χ, εάν στην έκταση έχουν ανεγείρει κτίσμα , ότι το χρησιμοποιούν μη κερδοσκοπικά και ως πρώτη κατοικία, χωρίς να έχουν οικονομική βάση απόκτησης άλλης πρώτης κατοικίας, οπότε και να τους ρυθμίσει στην έκταση του κτίσματος και στον περιβάλλοντα χώρο της, με δωρεάν χρήση της δια βίου, με επαναδιαπραγμάτευση της χρήσης της μετά τον θάνατο του χρήστη. Επίσης π.χ εάν ο χρήστης καλλιεργεί δημόσιο κτήμα, ότι είναι κατά κύριο επάγγελμα γεωργός, οπότε και να μπαίνει και το Δημόσιο δια βίου στην συνεκμετάλλευση της με δωρεάν παραχώρηση, με οικονομική ετήσια αποζημίωσή του. Σε κάθε περίπτωση , εάν οι αυθαίρετοι χρήστες, δεν αποδέχονται τις ρυθμίσεις και προτάσεις του Δημοσίου, απορρίπτοντας και τα κοινωνικά κριτήρια, η διαφορά πρέπει να οδηγείται εντός τακτής προθεσμίας υποχρεωτικά σε δικαστική επίλυσή της, η οποία αν είναι δυσμενής για τον χρήστη, ΝΑ ΧΑΝΕΙ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ, ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΕΡΟΣ ΣΕ ΠΛΕΙΟΔΟΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ. Αυτή και μόνο η διαδικασία δεν ζημιώνει το Δημόσιο και είναι εναρμονισμένη με το Σύνταγμα και την ιστορική βάση ιδιοκτησίας του Δημοσίου. Στην άλλη κατηγορία εκτάσεων, ήτοι αυτών που απέκτησε σταδιακά το Δημόσιο μετά την απελευθέρωση, μπορούν να τύχουν εφαρμογής οι προτεινόμενες ρυθμίσεις με κάποιες βελτιώσεις τους, ώστε να μην ζημιώνεται το δημόσιο συμφέρον, ανάλογα και με την διαπραγματευτική θέση του Δημοσίου. Π.χ εκτάσεις που περιήλθαν στο Δημόσιο με απαλλοτριωτική διαδικασία, είναι προφανώς αδιαπραγμάτευτες στην ρύθμισή τους.(συνεχίζεται)