Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 07: Οριοθέτηση του παλαιού αιγιαλού -Προβολή ιδιωτικών δικαιωμάτωνΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ | 23 Απριλίου 2014, 20:54
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Μια νομοτεχνική παρατήρηση: Γιὰ τὴν ἀκρίβεια τῆς διατυπώσεως καὶ ἐπειδή ἡ γραμμή πάντα ὁριοθετεῖ καὶ οὐδέποτε ὁριοθετείται, ἀπαιτεῖται τὸ β΄εδάφιο τῆς παρ. 1 νὰ ἐπαναδιατυπωθεῖ ὡς ἐξῆς: " Τα υπόβαθρα επί των οποίων χαράσσεται από την Επιτροπή η γραμμή του παλαιού αιγιαλού, συνοδευόμενα από τη σχετική τεχνική έκθεση, δημοσιεύονται σύμφωνα με τον τρόπο που ορίζεται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του παρόντος.". Οὐσιαστικὲς παρατηρήσεις: 1) Τὸ τελευταῖο ἐδάφιο τῆς παρ. 2 περιέχει ἄστοχη πρόβλεψη καὶ διαιωνίζει ἀδικαιολόγητα περιττὲς ἐκκρεμότητες. Εἶναι ἄλλωστε ἀντιφατικό νὰ μεταγράφεται πράξη παραχώρησης σε κοινή χρήση τῆς ἐντὸς τῶν ὁρίων ἰδιωτικοῦ ἀκινήτου ζώνης παραλίας καὶ τὴν ἴδια στιγμή τὸ δημόσιο νὰ ἐπιφυλλάσσει γιὰ τὸν ἐαυτόν του τὸ δικαίωμα ν' ἀρνεῖται μὲ τὴν ἐπίκληση ὕπαρξης παλαιοῦ αἰγιαλοῦ τὴν κυριότητα ἐκείνου ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀποκτᾶ τὴν κυριότητα ἐπὶ τῆς ζὠνης τῆς παραλίας. 2) Ἐξ ἄλλου στὴν παρ. 1 τὸ τρίτο ἐδάφιο προβλέποντας ὅτι ἐπιστρέφεται μονάχα τοῦ ἤμισυ τοῦ παραβόλου ὅταν γίνει δεκτή προσφυγή στὴν Β΄βαθμια Ἐπιτροπή, οὔτε τὴν χρηστή διοίκηση προάγει οὔτε μὲ τὴν ἀνάγκη ἑνὸς σύγχρονου καὶ ἀξιόπιστου κράτους ποὺ σέβεται τὸν πολίτη καὶ τὸν νόμο συμβιβάζεται. Συνιστᾶ ἀδικαιολόγητη ποινή σἐ βάρος ἐκείνου θὰ τολμήσει νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴν ἰδιοκτησία του. 3) Τέλος, οὐδεμία μέριμνα ὑπάρχει γιὰ τὶς ἤδη κριθεῖσες περιπτώσεις. Σκόπιμο καὶ λυσιτελές προκύπτει νὰ ὁρισθεί ὅτι "Το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα έναντι των κατόχων εκτάσεων, οι οποίες εμπίπτουν εντός της ζώνης παλαιού αιγιαλού και οι κάτοχοί τους αποδεικνύουν με οποιοδήποτε νόμιμο αποδεικτικό μέσο, ότι: α) αποκτήθηκαν κατά κυριότητα νόμιμα από αυτούς ή τους δικαιοπαρόχους τους είτε με τα προσόντα της χρησικτησίας κατά το χρόνο εκείνο, κατά τον οποίο ήταν επιτρεπτή σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις χρησικτησία σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, είτε εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 4 του ν. 3127/2003 (ΦΕΚ Α΄67), β) παραχωρήθηκαν κατά κυριότητα από το Ελληνικό Δημόσιο με τίτλους, οι οποίοι δεν έχουν ανακληθεί ή τροποποιηθεί και εκδόθηκαν κατ’ εφαρμογή ειδικών διατάξεων νόμων, γ) αναγνωρίστηκαν ότι δεν ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο είτε με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες εκδόθηκαν σε δίκες, στις οποίες συμμετείχε ως διάδικος το Δημόσιο, είτε με διοικητικές πράξεις, οι οποίες εκδόθηκαν με βάση ειδικές διατάξεις, δ) περιήλθαν, μέχρι την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου: i) Σε υπερθεματιστές, με βάση κατακυρωτικές εκθέσεις δημόσιων αναγκαστικών πλειστηριασμών, συμπεριλαμβανομένων και των κατά τις διατάξεις του ν.δ. 356/1974 (ΦΕΚ Α΄90) διενεργουμένων, εφόσον δεν ασκήθηκε εμπρόθεσμα από το Ελληνικό Δημόσιο διεκδικητική αγωγή ή ανακοπή, ii) σε τρίτους, με βάση συμβιβαστικές πράξεις με το Ελληνικό Δημόσιο, κατά τη νόμιμη διαδικασία.