Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 05: Οριοθέτηση παραλίας – Συνέπειες -ΠεριορισμοίΣχόλιο του χρήστη Κώστας Πεχλιβάνογλου | 29 Απριλίου 2014, 08:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Πεχλιβάνογλου' | 29 Απριλίου 2014, 08:29

    Ο αποχωρισμός των διαδικασιών χαρακτηρισμού του αιγιαλού από τις αντίστοιχες διαδικασίες για τον καθορισμό της ζώνης παραλίας αντιβαίνει στη θεώρηση του παράκτιου χώρου και των οικοσυστημάτων του ως μιας ενιαίας γεωγραφικής ενότητας και στη σχετική σύσταση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (2002/341), Chapter II-Principles της 30-5-2002. Η ζώνη παραλίας συμβάλει στην ισορροπία του παράκτιου οικοσυστήματος και εξυπηρετεί όχι μόνο την επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, αλλά λειτουργεί κυρίως ως τροφοδότης χερσογενούς υλικού (buffer zone), διατηρώντας το ισοζύγιο της παράκτιας ζώνης. Η επιλογή του διαχωρισμού των δύο διαδικασιών σε συνδυασμό με την ανυπαρξία σχετικής χρονικής πρόβλεψης για τον καθορισμό ζώνης παραλίας θα οδηγήσει στη δημιουργία καταστάσεων, οι οποίες θα έρχονται σε αντίθεση με το χαρακτήρα της παραλίας ως κοινόχρηστου αγαθού αλλά και ως τμήματος της παράκτιας ζώνης, που χρήζει αυξημένης προστασίας. Ο διαχωρισμός του καθορισμού της ζώνης παραλίας από τον καθορισμό της ζώνης του αιγιαλού, δίνει την «ευκαιρία» στους ιδιοκτήτες ακινήτων στην πέραν του αιγιαλού ζώνη να προχωρήσουν σε κατασκευές οι οποίες θα καταστίσουν πρακτικά αδύνατο το μεταγενέστερο καθορισμό της ζώνης παραλίας εξαιτίας του τεράστιου οικονομικού βάρους, που θα συνεπάγονται οι αναγκαίες απαλλοτριώσεις