• Σχόλιο του χρήστη 'Επίτροπος' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 00:51

    "Πως το Κράτος κλέβει το Κράτος" (Παράδειγμα αποτυχίας του συστήματος εξωλογιστικού προσδιορισμού εισοδήματος) ___________ ΝΠΙΔ, 100% κρατικό, συνάπτει ετήσια σύμβαση έργου με σύμβουλο - τοπογράφο μηχανικό η οποία ανανεώνεται ετησίως τα τελευταία 5 χρόνια. Η επιλογή του συμβούλου δεν γίνεται με διαδικασία διαγωνισμού αλλά με μεσολάβηση κυβερνητικού βουλευτή σε Υπουργό και σε υψηλόβαθμο στέλεχος του ΝΠΙΔ. Ο Σύμβουλος ουσιαστικά παρέχει μισθωτή υπηρεσία, αφού το αντικείμενο εργασίας του καλύπτει πάγιες ανάγκες του ΝΠΙΔ, και εργάζεται με καθημερινό ωράριο στις οργανωμένες εγκαταστάσεις του ΝΠΙΔ. Η ετήσια αποζημίωση του συμβούλου τοπογράφου μηχανικού, βάσει της σύμβασης, είναι 45.000 Ευρώ πλέον ΦΠΑ. Κατά την μηνιαία καταβολή της αποζημίωσης γίνεται παρακράτηση φόρου 20% , δηλαδή ετησίως λαμβάνει 36.000 Ευρώ (πλέον ΦΠΑ) και στην εφορία προκαταβάλλονται 9.000 Ευρώ. Όταν φτάνει η στιγμή της υποβολής της φορολογικής δήλωσης ο εν λόγω Τοπογράφος Μηχανικός εφαρμόζει τον εξωλογιστικό προσδιορισμό του εισοδήματος, σύμφωνα με το άρθρο 49 του Κ.Φ.Ε., και δηλώνει το 17% των 45.000, δηλαδή δηλώνει φορολογητέο εισόδημα 7.650 Ευρώ! Το ποσό αυτό είναι κάτω από το αφορολόγητο όριο των 10.500 Ευρώ και άρα δεν φορολογείται!! Ο εν λόγω Τοπογράφος Μηχανικός, μετά την εκκαθάριση της δήλωσής του, λαμβάνει επιστροφή φόρου 9.000 Ευρώ!!! Δηλαδή, κατά την 5ετία που απασχολείται ο εν λόγω Μηχανικός σαν σύμβουλος, το Ελληνικό Δημόσιο έχει χάσει 45.000 Ευρώ φορολογικά έσοδα από φορολογούμενο που αντικειμενικά λαμβάνει υψηλά εισοδήματα. Αν υπολογιστεί ότι το συγκεκριμένο ΝΠΙΔ συνάπτει ετησίως περί τις 500 αντίστοιχες συμβάσεις έργου με μηχανικούς προκύπτει ότι στην 5ετία οι απώλειες του Δημοσίου υπερβαίνουν τα 20 Εκατομμύρια Ευρώ!!! Οι απώλειες του Δημοσίου είναι ακόμα μεγαλύτερες αν συνυπολογιστεί και η επιστροφή ΦΠΑ από αποδείξεις των συμβούλων για δαπάνες διατήρησης ανύπαρκτων ατομικών γραφείων (λογαριασμοί ΟΚΩ, ηλ. υπολογιστές κλπ). __________ Το παράδειγμα δεν είναι καθόλου φανταστικό αφού αντικατοπτρίζει τις πολλές δεκάδες χιλιάδες συμβάσεις έργου που έγιναν τα τελευταία 5 χρόνια σε διάφορους φορείς του Δημοσίου, ΟΤΑ και κρατικά ΝΠΙΔ. Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό τόσο της αναξιοπιστίας του κράτους όσο και της αναξιοκρατίας που επικρατούσε. Με το παραπάνω παράδειγμα δεν θέλω να προτείνω την κατάργηση των συντελεστών για τον εξωλογιστικό προσδιορισμό των εισοδημάτων των μηχανικών. Προτείνω όμως την αναθεώρηση του ΚΦΕ ώστε να μην είναι δυνατόν να συμβαίνουν φαινόμενα σαν τα παραπάνω και, ενδεχομένως, τον εξορθολογισμό των συντελεστών των μηχανικών (πχ το 17% είναι τραγικά χαμηλό).