Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 05: Οριοθέτηση παραλίας – Συνέπειες -ΠεριορισμοίΣχόλιο του χρήστη Θ.Κιουπίδης | 1 Μαΐου 2014, 11:32
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ο ορισμός ζώνης παραλίας να είναι υποχρεωτικός, τουλάχιστον εκτός οικισμών. Η ΖΠ είναι το σημαντικότερο κομμάτι της εκμεταλλεύσιμης κοινόχρηστης παράκτιας ζώνης. Ο αιγιαλός, εξ ορισμού του, είναι "άχρηστος" αφού βρέχεται απο τη θάλασσα και δεν πρέπει/επιτρέπει την αλλοίωση του. Η ΖΠ πρέπει να αποκτήσει και ΠΡΑΚΤΙΚΑ τη ΣΗΜΑΣΙΑ που της αποδίδεται θεωρητικά και της αρμόζει. Να ορίζεται συγκεκριμένο (πχ.10μ) πλάτος ζώνης παραλίας που είναι αυτοαποζημιούμενο και να μην απαιτούνται περαιτέρω διαδικασίες για την ολοκλήρωση/συντέλεση της απαλλοτρίωσης. Η κήρυξή της δηλαδή να ισοδυναμεί και με τη συντέλεση. ΘΑ ΛΥΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Σε απότομα πρανή η αυτοαπαλλοτριούμενη παραλία να χαράσσεται με τέτοιο πλάτος ώστε να ισχωρεί τουλάχιστον 10μ ή 15μ απο το φρύδι του πρανούς και μέσα. Αν ΖΠ "πέφτει" μέσα στο απότομο πρανές το εναπομένων τμήμα του πρανούς μέχρι τη στέψη του είναι για όλους αν όχι παντελώς ανεκμετάλλευτο, τουλάχιστον πολύ δύσκολα εκμεταλλεύσιμο.