Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 24: Μεταβατικές και τελικές διατάξειςΣχόλιο του χρήστη OIKONOMOY | 1 Μαΐου 2014, 14:51
  • Σχόλιο του χρήστη 'OIKONOMOY' | 1 Μαΐου 2014, 14:51

    Προτείνεται όπως στο τέλος της ΤΗΣ ΠΑΡ. 1 ΑΡΘΟΥ24 προστεθεί το εδάφιο: «Όπου ,στις περιοχές εκτός των ρυμοτομικών σχεδίων των πόλεων, κωμών και οικισμών ή εκτός των ορίων των νομίμως υφισταμένων προ του έτους1923 οικισμών των στερουμένων ρυμοτομικού σχεδίου του Νομού Δωδεκανήσου δεν ορίζεται παραλία , κατ ‘εφαρμογή του άρθρου 3 παρ.α του Κ.Δ.132 /1929,η ζώνη πλάτους 12μ του αιγιαλού , η οριζόμενη μεταξύ της οριογραμμής του μεγίστου συνήθους χειμερίου κύματος και της οριογραμμής του αιγιαλού ,λειτουργεί ως προς τις χρήσεις της ,όπως και η παραλία » Α) ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ Στα άρθρα 2και 3 του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου (Κ.Δ.132/1929) ,που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 8 παρ.2 του Ν 510/1947 (Φ.Ε.Κ. 298Α ),ορίζεται ότι : «Τα δημόσια κτήματα ανήκουσι εις την Κυβέρνησιν της Κτήσεως και υποδιαιρούνται εις κτήματα κοινής χρήσεως και εις κτήματα περιουσιακά (ιδιόκτητα του Δημοσίου)»(αρθρ.2) και «Αποτελούσι μέρος των κτημάτων κοινής χρήσεως :α) Ο αιγιαλός μέχρι του μεγίστου συνήθους χειμερίου κύματος επί πλέον δε ,έξω των αστικών κέντρων ,μια ζώνη εκ 12 μέτρων από του τoιούτου ορίου ,και αι θαλάσσιαι παραλiαι μέχρι των ορίων πάσης άλλης ιδιοκτησίας δημοσίας ή ιδιωτικής » (αρθρ3 περ α). 1)ΣΤΕ 3333/2004 «………..Κατά την έννοια αυτών των διατάξεων ,όσον αφορά στο Νομό Δωδεκανήσου ,αιγιαλός είναι η χερσαία ζώνη που από τη μια πλευρά βρίσκεται σε επαφή με τη θάλασσα και φθάνει μέχρι του ορίου του μεγίστου πλην συνήθους χειμερίου κύματος ,με την προσθήκη ότι έξω από τα αστικά κέντρα ,περιλαμβάνει και μια ζώνη πλάτους 12 μέτρων . Μετά την παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα με την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (10.2.1947 ),που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 423/22.10.1947 ,στα Δωδεκάνησα ισχύουν τόσο οι διατάξεις του Α.Ν. 2344/1940 ,όσο και οι διατάξεις του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου, ήτοι η διάταξη του άρθρου 3 του Κτηματολογικού Πίνακα ως τοπικό δίκαιο και η διάταξη του Α.Ν. 2344/1940 ως γενικό δίκαιο ,κατισχύει δε η πρώτη από αυτές . Σύμφωνα με αυτήν ο αιγιαλός αποτελεί και στη Δωδεκάνησο πράγμα κοινής χρήσεως και εκτείνεται έξω από τα αστικά κέντρα και επί ζώνης 12 μέτρων ,πέραν της οριογραμμής του μεγίστου συνήθους χειμερίου κύματος (βλέπε Α.Π.24/2000).Η δε παραλία εκτείνεται μέχρι τα όρια κάθε άλλης δημόσιας ή ιδιωτικής ιδιοκτησίας ,όπως αυτή εμφανίζεται στους εκάστοτε κτηματολογικούς πινάκες » 2)ΓΝΩΜ.ΝΣΚ 302/2006 «…………Σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις του αρθρ.3 περ α του Κ.Δ.132/1929 ,αιγιαλός κατά την έννοια του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου, είναι η χερσαία ζώνη που περιβάλει τη θάλασσα με όριο προς την ξηρά το μέγιστο πλην σύνηθες χειμέριο κύμα ,επεκτείνεται δε στις περιοχές εκτός των αστικών κέντρων και επί ζώνης 12 μέτρων πέραν της οριογραμμής του μεγίστου συνήθους χειμέριου κύματος ,ενώ κατά τις ίδιες διατάξεις ,οι θαλάσσιες παράλιες εκτείνονται πέραν του κατά τα ως άνω ορισθέντος αιγιαλού και μέχρι του ορίου κάθε άλλης δημοσίας ή ιδιωτικής ιδιοκτησίας .Με τις διατάξεις αυτές προσδιορίζεται νομικά η έννοια της παραλίας ,ως η συνεχόμενη μετά την οριογραμμή του αιγιαλού εδαφική έκταση ,τα όρια της οποίας καθορίζονται εκάστοτε σε σχέση με τα όρια των κείμενων στην περιοχή ιδιοκτησιών ,δημοσίων ή ιδιωτικών . Επομένως στις κτηματολογικές περιφέρειες των νήσων Ρόδου ,Κω κ.λ.π., όπου κατισχύουν ως τοπικό δίκαιο οι διατάξεις του Κτηματολογικού Κανονισμού ,η έννοια της παραλίας προκύπτει ευθέως από τον νόμο ,δηλ τον Κτηματολογικό Κανονισμό ,η δε έκταση την οποία καταλαμβάνει προσδιορίζεται επίσης από τις διατάξεις του εν λόγω Κανονισμού σε συνάρτηση με τα όρια των κείμενων στην περιοχή δημοσίων ή ιδιωτικών ιδιοκτησιών ,όπως αυτέ οι (ιδιοκτησίες )εμφανίζονται στις οικείες κτηματολογικές εγγραφές του κατά τόπον αρμοδίου Κτηματολογίου. Συνεπώς ,ο διοικητικός καθορισμός της οριογραμμής της παραλίας έχει εν προκειμένω διαπιστωτικό και όχι δημιουργικό-συστατικό χαρακτήρα, σε αντίθεση με τα ισχύοντα στην υπόλοιπη Ελλάδα, όπου για την δημιουργία παραλίας απαιτείται πράξη της Διοικήσεως ,εκδιδομένη σύμφωνα με τη διαγραφόμενη στα άρθα 5 και 6 του Α.Ν.2344/1940 διοικητική διαδικασία και αφού προηγουμένως διατυπωθεί η αναγκαιότητα εκπλήρωσης των εκεί αναφερομένων (βλεπ.σχ. και άρθρο 7 του Ν2971/2001). Β)ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ Παραλία (δυνάμει και του αρθρ1 παρ2 του παρόντος σχεδίου νόμου) είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό προκειμένου να εξασφαλίσει την επικοινωνία μεταξύ ξηράς και θάλασσας και αντίστροφα , όταν αυτή δεν επιτυγχάνεται δια του καθορισμού απλώς του αιγιαλού . Επιπροσθέτως από τις διατάξεις και του παρόντος σχεδίου νόμου προβλέπονται κάποιες επιτρεπόμενες χρήσεις και παραχωρήσεις του αιγιαλού και της παραλίας . Απ’αυτές τις χρήσεις , με δεδομένο ότι εξ’ ορισμού ο αιγιαλός κατά τα στην υπόλοιπη Ελλάδα πλην Δωδεκανήσου ισχύοντα , καταλαμβάνεται περιοδικώς από τα κύματα ,προφανώς κάποιες από χρήσεις και τις σχετικές εγκαταστάσεις δεν μπορούν να τοποθετηθούν στον αιγιαλό αλλά μόνο σε τυχόν ορισθείσα παρακείμενη ζώνη παραλίας . Στο Νομό Δωδεκανήσου ,δυνάμει του αρθ 3 παρ.α του ΚΔ 132/1929 , παρατηρείται στις εκτός σχεδίου περιοχές η ιδιαιτερότητα : αφ’ ενός να ορίζεται μια ιδιαίτερα διευρυμένη ζώνη αιγιαλού ( καθώς η οριογραμμή του αιγιαλού χαράσσεται 12μ πέραν της οριογραμμής του μεγίστου πλην συνήθους χειμερίου κύματος .Επομένως στις εκτός σχεδίου περιοχές του Νομού Δωδεκανήσου ,ο αιγιαλός εμπεριέχει και μια ζώνη πλάτους 12 μέτρων ,η οποία δεν καταλαμβάνεται από κύματα ) και αφ΄ ετέρου ταυτοχρόνως να μην είναι νομικά δυνατό να ορισθεί παραλία στο μεγαλύτερο τμήμα των παραθαλάσσιων εκτός σχεδίου περιοχών ( καθώς δεν ορίζεται παραλία ,όπου η οριογραμμή του αιγιαλού εκτείνεται πέραν του ,προς την θάλασσα ,ορίου των ιδιοκτησιών (δημόσιων ή ιδιωτικών) ) . Η ως άνω ιδιαιτερότητα ,προϊόν του ισχύοντος ειδικού νομικού καθεστώτος της Δωδεκανήσου , θα έχει σαν αποτέλεσμα στις περισσότερες εκτός σχεδίου παραθαλάσσιες περιοχές του Νομού ,οι ποικίλες και σημαντικές χρήσεις και εγκαταστάσεις που δυνάμει της κείμενης νομοθεσίας ( αλλά και των Υπουργικών Αποφάσεων του άρθρου 24 του παρόντος νομοσχεδίου ) χωροθετούνται στην παραλία ,αλλά όχι για τον αιγιαλό ,να μην μπορούν να υλοποιηθούν. Προτείνεται λοιπόν η ως άνω ρύθμιση προκειμένου ,παρά την από το ΚΔ 132/1929 επαγομένη μη οριοθέτηση παραλίας σε πολλές εκτός σχεδίου περιοχές του Νομού Δωδεκανήσου, να εξασφαλιστεί σε μια ζώνη , του διευρυμένου επιτόπιου αιγιαλού, η υλοποίηση των χρήσεων και εγκαταστάσεων παραλίας και ούτω να καταστεί εφικτή η πλήρης , ουσιαστική και άνετη χρήση του αιγιαλού και της θάλασσας από τους κατοίκους του Νόμου, αλλά και από τους πολυάριθμους επισκέπτες ,συμβάλλοντας στην σημαντική βελτίωση του τουριστικού προϊόντος και άρα στην οικονομική ανάπτυξη της Δωδεκανήσου .