Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 15: Νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευώνΣχόλιο του χρήστη WWF | 2 Μαΐου 2014, 09:44
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF' | 2 Μαΐου 2014, 09:44

    Μέχρι σήμερα, όλοι οι νόμοι για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων είχαν μεριμνήσει για την εξαίρεση του αιγιαλού και της παραλίας [πρβλ. 2 παρ. 2 ν. 4178/2013]. Το Σύνταγμα, άλλωστε, επιβάλλει τον σχεδιασμό των έργων στον παράκτιο χώρο με ένα τρόπο που λαμβάνει υπόψη τα δεδομένα του χωροταξικού σχεδιασμού, την επίδρασή τους στο παράκτιο οικοσύστημα και στον οικείο οικισμό, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του έργου, αλλά και του οικισμού (πρβλ. ΣτΕ 978/2005, 1507/2000, 4634/1997), και ο ορθολογικός πολεοδομικός σχεδιασμός (πρβλ. ΣτΕ Ολ. 1118/2014, 3921/2010, 3500/2009). Αντιθέτως, το νομοσχέδιο καταπατεί τις αρχές αυτές με πολλούς τρόπους: (α) Περιλαμβάνει διατάξεις για την νομιμοποίηση έργων που κατασκευάστηκαν «πριν την έναρξη ισχύος» του νόμου (προς το παρόν, νομοσχεδίου) [άρθρο 15]: η διάταξη, μάλιστα, προχωράει πιο μακριά από την ισχύουσα για την νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών, η οποία τουλάχιστον προβλέπει καταληκτική ημερομηνία [πρβλ. 7 παρ. 1 ν. 4178/2013, 28.7.2011]. (β) Δεν ορίζονται οι προϋποθέσεις βάσει τον οποίων η αρμόδια αρχή μπορεί να αρνηθεί την νομιμοποίηση . Σε κάθε περίπτωση, η ρύθμιση είναι γενική και αόριστη και δεν περιέχει κανένα σαφές κριτήριο για την προστασία του περιβάλλοντος ή το είδος των οχλήσεων. (γ) Η «περιβαλλοντική έκθεση», με συνοπτική (!) γνωμοδότηση της αρμόδιας Περιφερειακής υπηρεσίας, παραβαίνει την ευρωπαϊκή νομοθεσία (οδηγίες 2011/92, 92/43), για όσα έργα υπάγονται στην τελευταία. (δ) Με τον νέο ορισμό της παραλίας και της όχθης, κατασκευές που βρίσκονταν εντός παραλίας-όχθης με βάση τον ισχύοντα ν. 2971/2001, θα βρεθούν εκτός, και θα μπορέσουν να νομιμοποιηθούν με βάση τον ν. 4178/2013. (ε) Ακόμα και όπου υπάρχει οριστικός καθορισμός αιγιαλού, προβλέπεται η διαγραφή του [πρβλ. άρθρο 3 παρ. 3 περ. αα) ], ώστε να είναι απρόσκοπτη η νομιμοποίηση αυθαιρεσιών. (στ) Οι παραπάνω ρυθμίσεις συμπληρώνονται με την δυνατότητα «ενσωμάτωσης» παράνομων κατασκευών σε «υπό εκτέλεση» έργο [άρθρο 12 παρ. 4], δυνατότητα εκτέλεσης τεχνικών εργασιών για αποτροπή κινδύνου (και καταβολή απλού προστίμου, αν αργότερα διαπιστωθεί ότι δεν υπήρχε κίνδυνος] (άρθρο 12 παρ. 8], και νομιμοποίηση «αποκλίσεων» [12 παρ. 9]. (ζ) Κριτήριο της προκαταρκτικής (αλλά στην ουσία οριστικής) οριογραμμής αιγιαλού είναι η «διαμορφωμένη κατάσταση» και η «στέψη του κρηπιδώματος» τεχνικού έργου [άρθρο 3 παρ. 2], χωρίς καμία αναφορά σε τεχνικά έργα «που νομίμως υφίστανται», όπως αυτή που περιλαμβάνει ο ισχύων νόμος (άρθρο 9 περ. στ. Ν. 2971/2001). (η) Η πενταετής προθεσμία για την έκδοση απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων για τις αυθαίρετες κατασκευές όχι μόνο είναι αντίθετη στο ευρωπαϊκό δίκαιο (για τα έργα που εντάσσονται στις οδηγίες 2011/92 ή 92/43), αλλά και καθιστά διακοσμητικές τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου για την κατεδάφιση και την επιβολή διοικητικών κυρώσεων [πρβλ. άρθρο 17]. Εκτός από τα παραπάνω, η νομιμοποίηση δεν αποκλείεται σε προστατευόμενες περιοχές (μάλιστα, σε κάθε περίπτωση, η προθεσμία υπαγωγής είναι νέα), με αποτέλεσμα οι παράκτιοι υγρότοποι, οι περιοχές Natura 2000 και άλλες προστατευόμενες περιοχές να απειλούνται από την αυθαίρετη δόμηση. Τέλος, και δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για την τεχνική επάρκεια των κατασκευών που θα νομιμοποιηθούν. Για όλους τους παραπάνω λόγους, πρόκειται για ρυθμίσεις καταστροφικές για τον παράκτιο χώρο, και κατά πάσα πιθανότητα αντισυνταγματικές.