Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα11) Προτείνεται η διαφοροποίηση των συντελεστών φορολόγησης των διανεμόμενων και των αδιανέμητων κερδών.Σχόλιο του χρήστη ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΟΥΚΑΣ | 24 Δεκεμβρίου 2009, 00:34
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Το προτεινόμενο μέτρο θα οδηγήσει την φορολόγηση των επιχειρηματικών κερδών πρακτικά στο 40%, δηλαδή υψηλότερα και από αυτή που ήταν 10 χρόνια πρίν. Σε ένα περιβάλλον όπου όλες οι βαλκανικές χώρες και η Κύπρος έχουν συντελεστές 10-15%, το πρώτο πράγμα που θα δεί κανείς θα είναι επιχειρήσεις να μεταφέρουν τις έδρες τους εκτός Ελλάδας, και να ιδρύουν εδώ υποκαταστήματα που θα παρουσιάζουν μηδενικά κέρδη. Ειλικρινά αδυνατεί να καταλάβει κανείς πως το μέτρο αυτό θα ευνοήσει τις ξένες και εγχώριες επενδύσεις, όταν ο χρόνος απόσβεσης μιάς αρχικής επένδυσης μπορεί να αυξηθεί σπό 30%-50%. Το μέτρο αυτό δεν θα είχε καμμία έννοια εαν εφαρμοζόταν το σύστημα που προτείναμε στην προηγούμενη ενότητα, δηλαδή του ενιαίου flat tax rate. Στην περίπτωση αυτή θα εφαρμοζόταν ένα tax rate στην πηγή, στην προκειμένη περίπτωση στο νομικό πρόσωπο. Είναι επίσης σημαντικό να διευκρινισθεί αν θα υπάρχει επιστροφή φόρου σε περιπτώσεις που ο φόρος της κλίμακας είναι μικρότερος από τον προπληρωμένο φόρο της εταιρείας. Π.χ. μέρισμα 30.000 Ευρώ, χωρίς άλλο εισόδημα, έχει φορολογηθεί στην πηγή με 25% ήτοι του αναλογεί φόρος 7.500 Ευρώ. Βάσει κλίμακας (ελευθέρων επαγγελματιών) θα του αναλογεί φόρος 4.725 και θα προκύωει μία διαφορά προς επιστροφή της τάξης των: 2.275 Ευρώ. Επίσης τι θα γίνει όταν θα υπάρχουν ζημιές? Θα υπάρχει συμφηφισμός με κέρδη επομένων χρήσεων (όπως π.χ. συζητιέται για τις χρηματιστηριακές συναλλαγές)? Θα πρέπει να γίνει επίησης κατανοητό, ό,τι ο μέτοχος μιάς εταιρείας, ως επι το πλείστον, δεν είναι ένας εισοδηματίας που κάθεται και εισπράττει ενοίκια ή ένας μισθωτός που κάθε μήνα βρέξει-χιονίσει έχει το μηνιάτικο στην τράπεζα (βλ. π.χ. Δημοσίους Υπαλλήλους). Αντίθετα είναι ο κύριος μοχλός ανάπτυξης και δημιουργίας πλούτου της εταιρείας, αλλά ταυτόχρονα και ο κύριος υπεύθυνος που θα υποστεί τις συνέπειες των όποιων αστοχιών. Το λεγόμενο επιχειρηματικό ρίσκο, και η αρχική επένδυση λοιπόν δεν πρέπει να υπερφορολογούνται. Με εκτίμηση, --Δημήτρης Δούκας