Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 12: Παραχώρηση χρήσης για την εκτέλεση έργωνΣχόλιο του χρήστη WWF | 2 Μαΐου 2014, 09:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF' | 2 Μαΐου 2014, 09:06

    Δυστυχώς, και στην περίπτωση αυτή, το νομοσχέδιο επιδεινώνει από πολλές απόψεις τις ισχύουσες ρυθμίσεις. Πέρα από το γεγονός ότι χάνεται η ευκαιρία για τον καθορισμό ενός γενικού πλαισίου για τις παραχωρήσεις, σύμφωνου με τις σύγχρονες αντιλήψεις (π.χ., για την ολοκληρωμένη διαχείριση του παράκτιου χώρου), το οποίο θα σέβεται τον κοινόχρηστο χαρακτήρα και την οικολογική σημασία της παράκτιας (παρόχθιας) ζώνης, μπορούν ενδεικτικά να αναφερθούν τα εξής: (α) Μολονότι η κείμενη νομοθεσία ήδη προβλέπει την παραχώρηση πυθμένα, το νομοσχέδιο προβλέπει για πρώτη φορά και την παραχώρηση θαλάσσιας ζώνης και υδάτινου στοιχείου λιμνών και ποταμών [άρθρο 12 παρ. 1 – για το παλαιότερο καθεστώς, που δεν προβλέπει παρόμοια δυνατότητα, πρβλ. τις γνωμοδοτήσεις ΝΣΚ 420/2007, 315/2006, που επισημαίνουν «ουσιώδεις διαφορές» στην μορφολογία μεταξύ όχθης-λιμνών-ποταμών και παραλίας-θάλασσας] , σε ορισμένες περιπτώσεις με τεκμαιρόμενη (άρα, αναιτιολόγητη, και χωρίς ουσιαστική έρευνα) θετική γνώμη [13 παρ. 1, τελευταίο εδάφιο]. (β) Επιτρέπονται θαλάσσια και λιμναία πάρκα αναψυχής μέχρι 1500 τετραγωνικών μέτρων, χωρίς άλλα κριτήρια. (γ) Αυξάνεται το εμβαδόν των επιτρεπόμενων εξεδρών [άρθρο 13 παρ. 1] (δ) Επιτρέπεται η επιχωμάτωση (!) θαλάσσιου χώρου, για στρατηγικές επενδύσεις ή στα πλαίσια ΕΣΧΑΔΑ/ΕΣΧΑΣΕ, σε έκταση μέχρι 5 τετραγωνικά μέτρα ανά κλίνη (ε) Επιτρέπονται δραστηριότητες που προϋποθέτουν μόνιμες, πακτωμένες κατασκευές (π.χ. γήπεδα αθλοπαιδιών), οι οποίες θα παραμείνουν και μετά την εγκατάλειψη της δραστηριότητας [ πρβλ. άρθρο 17 παρ. 6, με το οποίο εισάγεται η διακριτική ευχέρεια της διοίκησης να κατεδαφίσει τα έργα αυτά «….αν δεν κρίνεται σκόπιμη η διατήρηση και χρήση τους στα πλαίσια νέας παραχώρησης»], με αποτέλεσμα την κατάληψη των παραλιών με αυθαίρετα ή και εγκαταλειμμένα κτίσματα. (στ) Δεν λαμβάνεται υπόψη το εύρος: εάν ο αιγιαλός και η παραλία έχουν μικρό εύρος και παραχωρηθούν για απλή χρήση, καταστρατηγείται έμμεσα ο δημόσιος και κοινόχρηστος χαρακτήρας τους διότι δεν απομένει ελεύθερος χώρος. (ζ) Δεν λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες των ΑΜΕΑ ως χρηστών της παραλίας. (η) Είναι χαρακτηριστικό ότι για το αντάλλαγμα χρήσης προβλέπεται μαθηματικός τύπος, με συντελεστή βαρύτητας περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που καθορίζει, βάσει απροσδιόριστων κριτηρίων και αμφίβολης τεχνογνωσίας, ο Υπουργός Οικονομικών [16 παρ. 6].