Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη- CISD-Μαργαρίτα Καραβασίλη-Πρόεδρος' | 2 Μαΐου 2014, 16:48

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 02 – παρ. 01 Ο αιγιαλός και η όχθη των λιμνών και ποταμών της παραγράφου 2 είναι πράγματα κοινής χρήσης και ανήκουν κατά κυριότητα και κατά νομική επιταγή στο Ελληνικό Δημόσιο (άρθρα 968 ΑΚ και 1 του α.ν. 2344/1940), τα οποία προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, η διαχείρισή τους δε αντιδιαστέλλεται από τη διαχείριση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου και αποτελεί άσκηση δημόσιας εξουσίας. Το Κράτος έχει υποχρέωση να προστατεύει και να διαχειρίζεται τα ευαίσθητα οικοσυστήματα των περιοχών αυτών, σύμφωνα με την κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία και τις αρχές της αειφορίας. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 967 του Αστικού Κώδικα [ΑΚ] και των άρθρων 1 και 5 του α.ν. 2344/1940 και 2 του ν. 2971/2001, ο αιγιαλός και η παραλία περιλαμβάνονται στα κοινόχρηστα πράγματα, τα οποία προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, η διαχείρισή τους δε αντιδιαστέλλεται από τη διαχείριση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου και αποτελεί άσκηση δημόσιας εξουσίας. Η ιδιότητα του αιγιαλού προκύπτει από φυσικά και μόνο φαινόμενα και δεν δημιουργείται με πράξη της Πολιτείας και σε κάθε τοπική περίπτωση καθορισμός της έκτασης ως αιγιαλού ανήκει στην εκτίμηση του τακτικού δικαστή και όχι της διοίκησης (βλ. και ΟλΑΠ 24/2000 Ελλ Δνη 42/62). Μόνος δε ο καθορισμός του ορίου αυτού από τη διοικητική επιτροπή, (που προβλέπεται στα άρθρα 2 και 3 του α.ν. 2344/1940, με απόφασή της, με τη σύνταξη του εκεί αναγραφόμενου τοπογραφικού και υψομετρικού διαγράμματος, που συνοδεύεται από σχετική έκθεση), δεν είναι ικανός να προσδώσει την ιδιότητα του αιγιαλού σε τμήμα γης, το οποίο στερείται τα παραπάνω χαρακτηριστικά, δηλαδή σε έδαφος μη βρεχόμενο όπως πιο πάνω από τα θαλάσσια ύδατα. Και αυτό διότι, υπό την αντίθετη εκδοχή, ο κύριος του εδάφους, που κατά πλάνη περιλήφθηκε στα όρια του αιγιαλού θα έχανε την ιδιοκτησία του με απλή πράξη της διοίκησης, κατά παράβαση των προστατευτικών αυτής συνταγματικών ορισμών. Τέλος, ο Χωροταξικός Σχεδιασμός δεν αποτελεί «αρχή» αλλά ένα πλαίσιο αναπτυξιακού σχεδιασμού, το οποίο θα πρέπει να υπόκειται στις αρχές της Αειφορίας. Συνεπώς θα πρέπει να αλλάξει η διατύπωση ως εξής: … « σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας, λαμβάνοντας υπόψη και τον Εθνικό Χωροταξικό Σχεδιασμό» Η παραλία και η παρόχθια ζώνη των λιμνών και ποταμών της παρ. 2 αποτελούν, μετά τη συντέλεση της σχετικής απαλλοτρίωσης ή την κατά οποιονδήποτε τρόπο περιέλευσή τους στην κοινή χρήση πράγματα κοινόχρηστα που ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο έχει τις υποχρεώσεις του προηγούμενου εδαφίου και τα οποία προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, η διαχείρισή τους δε αντιδιαστέλλεται από τη διαχείριση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου και αποτελεί άσκηση δημόσιας εξουσίας. Το Κράτος έχει υποχρέωση να προστατεύει και να διαχειρίζεται τα ευαίσθητα οικοσυστήματα των περιοχών αυτών, σύμφωνα με την κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία και τις αρχές της αειφορίας. Άρθρο 02 – παρ. 02 Οι έννοιες της όχθης δεν θα πρέπει να περιορίζονται μόνο στις αναφερόμενες λίμνες και ποτάμια. Θα πρέπει να γίνεται σαφής αναφορά σε όλα τα σημαντικά ποτάμια και λίμνες της χώρας, ανεξάρτητα αν αυτά βρίσκονται σε καθεστώς προστατευόμενων περιοχών, καθώς και σε φυσικούς παράκτιους υγροτόπους ή/και βαλτώδεις εκτάσεις ή/και περιοχές που πλημμυρίζουν περιοδικά Άρθρο 02 – παρ. 03 Η δυνατότητα εξαίρεσης από την κοινή χρήση τμημάτων όχθης και παρόχθιας ζώνης, οι οποίες κατά κυριότητα ανήκουν στο Δημόσιο (για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος που αφορά στην εθνική άμυνα και τη δημόσια ασφάλεια, την υγεία και την προστασία φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος), με την έκδοση κοινής απόφασης του υπουργού Οικονομικών και συναρμόδιων υπουργών, αλλά και με πράξη άλλης Αρχής, ενέχει πολλαπλούς κινδύνους. Η χρήση ΚΥΑ θα πρέπει να περιορίζεται ΜΟΝΟ σε έκτακτες περιπτώσεις ανάγκης που αφορούν αποκλειστικά σε θέματα Εθνικής Άμυνας και Δημόσιας Ασφάλειας, εφόσον τεκμηριώνονται επαρκώς και ΜΟΝΟ, με προσωρινή ισχύ μέχρι την παρέλευση της αναγκαιότητας του αιτίου. Όσον αφορά στην επιτρεπόμενη εξαίρεση για λόγους υγείας και προστασίας του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, αυτή αποτελεί εργαλείο «κερκόπορτας» σε μη σύννομες ΚΥΑ, καθώς αυτές καθ’ αυτές οι όχθες και οι αιγιαλοί αποτελούν προστατευόμενο φυσικό περιβάλλον, που διασφαλίζει την δημόσια υγεία! Μόνη εξαίρεση θα μπορούσε να νοηθεί για παράκτιες ή παρόχθιες περιοχές όπου γίνονται αρχαιολογικές έρευνες. Δεν προσδιορίζεται κατά πόσον οι αναφερόμενες Διεθνείς Συμβάσεις είναι οι αναφερόμενες στο Περιβάλλον (γενικά και ειδικά) ή περιλαμβάνονται και Οικονομικές ή Εμπορικές Συμβάσεις. Είναι ευνόητο ότι Οικονομικές και Εμπορικές Συμβάσεις που περιλαμβάνουν δεσμεύσεις της χώρας για παραχώρηση Περιβαλλοντικά σημαντικών περιοχών δεν είναι δυνατό να καλυφθούν με απλές ΚΥΑ, αλλά αντίθετα με ειδικές Μελέτες, που προσδιορίζουν τους ενδεχόμενους κινδύνους από όποια ανθρωπογενή επέμβαση, αλλά και τους όρους με τους οποίους είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί ανθρωπογενής επέμβαση στη βάση του σφαιρικού κόστους/οφέλους. Άρθρο 02 – παρ. 04 Ο όρος «ιδιωτική» είναι δυνατό να παρερμηνευθεί, παρά το ότι έχει χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν! Η διατύπωση θα πρέπει να είναι η ακόλουθη: «Ο παλαιός αιγιαλός και η παλαιά όχθη ανήκουν κατά κυριότητα και κατά νομική επιταγή στο Ελληνικό Δημόσιο και καταγράφονται ως δημόσια κτήματα».