Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κατσίκη Τζελα' | 7 Μαΐου 2014, 11:45

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Νομοσχέδιο αντισυνταγματικό, αντι-οικολογικό, με τη λογική του ότι όλα εχουν μία οικονομική τιμή γιαυτό και πρέπει να ξεπουληθούν..... (Εμπρός λοιπόν πουλήστε τα πάντα, πουλήστε το Κράτος, πουλήστε και εμάς τους πολίτες για σκλάβους !!!!)..... Κι όμως ο αιγιαλός, οι παραλίες, οι όχθες λιμνών και ποταμών και οι παρόχθιες ζώνες αποτελούν ουσιώδη στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος και ως τέτοια προστατεύονται συνταγματικά (άρθρο 24 του Ελληνικού Συντάγματος). Δεν πρέπει λοιπόν να καταργηθούν οι παράγραφοι 1-3 του άρθρου 2 του υφιστάμενου νόμου 2971/2001 που θεωρούν ότι : 1. Ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη είναι κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο ∆ηµόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται 2. Η προστασία του οικοσυστήµατος των ζωνών αυτών είναι ευθύνη του Κράτους. 3. Ο κύριος προορισµός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές. Κατ’ εξαίρεση ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη µπορούν να χρησιµεύσουν για κοινωφελείς περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς σκοπούς και για απλή χρήση της παραγράφου 1 του άρθρου 13, καθώς επίσης και για την εξυπηρέτηση υπέρτερου δηµοσίου συµφέροντος. Ειδικώτερα σχόλια: Αρθρο 3: εγκληματικά μικρός χρόνος για τον έλεγχο της ορθότητας των προσωρινών οριογραμμών Αρθρο 8 Απαράδεκτη η επιχειριση η ενοποιησης του αιγιαλού με ήδη υπάρχον Τουριστικό Δημόσιο Κτήμα. Κατ΄ αυτό τον τρόπο περιοχές που έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως Τουριστικά Δημόσια Κτήματα ενοποιούνται κατά παρέκκλιση του άρθρου 24 του Συντάγματος με τον αιγιαλό και την προστιθέμενη σε αυτόν παραλία και μπορούν έτσι να παραχωρηθούν ως ενιαίοι προς εκμετάλλευση χώροι ή να πωληθούν για ιδιωτικές επενδύσεις. Αρθρο 10, Απαράδεκτη η δυνατότητα εκχώρισης της χρήσης αιγιαλού, κοινόχρηστης παραλίας, όχθης, κοινόχρηστης παρόχθιας ζώνης κλπ αν στην παραχωρούμενη έκταση περιλαμβάνονται κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα. Μόνη προϋπόθεση η σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου κατά περίπτωση Υπουργείου! Να σημειώσουμε επίσης ότι τόσο η Τοπική Αυτοδιοίκηση όσο και η Περιφέρεια δεν υπεισέρχονται πουθενά στην όλη διαδικασία παραχώρησης! Αρθρο 11 στο άρθρο δεν γίνεται καμία αναφορά στην υποχρέωση εξασφάλισης ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό. Τέλος μέσω της πρόβλεψης για παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις (παρ. 2) επιχειρείται να ιδιωτικοποιηθεί και δια νόμου το κομμάτι της παραλίας μπροστά από τα κάθε λογής ξενοδοχεία χωρίς μάλιστα να μπαίνει το οποιοδήποτε προαπαιτούμενο (πχ διασφάλιση όρων προστασίας του θαλάσσιου και παράκτιου περιβάλλοντος) πλην φυσικά του χρηματικού ανταλλάγματος. Αρθρο 13 εξόχως προβληματικό και αντισυνταγματικό Αρθρο όπου δίνει τη δυνατότητα παραχώρισης θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου χωρίς να τηρούνται στοιχειώδεις περιβαλλοντικοί όροι. Επιτρέπει την επιχωμάτωση (μπάζωμα) του θαλάσσιου χώρου και τον χωρίς τήρηση καμίας προδιαγραφής καθαρισμό με μηχανικά μέσα των παραλιών από άχρηστα υλικά. Ο νομοθέτης δεν έχει ΙΧΝΟΣ περιβαλλοντικής ευαισθησίας. ΟΛΑ στο βωμό του χρήματος λοιπόν! Αρθρο 15 εισάγεται η εκ των υστέρων νομιμοποίηση αυθαίρετων κτισμάτων στον αιγιαλό, την παραλία ή την θάλασσα και μάλιστα αδιακρίτως χωρίς καν να λαμβάνεται υπ’ όψη (ή να λαμβάνεται πολύ χαλαρά) η προστασία του θαλάσσιου ή του παράκτιου οικοσυστήματος και εν γένει του φυσικού περιβάλλοντος όπως το Σύνταγμα επιτάσσει. Σειρά αυθαίρετων κατασκευών από ξενοδοχειακές μονάδες για τις οποίες οι τοπικές κοινωνίες έχουν δικαίως και επανειλημμένα αντιδράσει δίνεται δια μέσω αυτού του άρθρου η ευκαιρία να νομιμοποιηθούν. Το άρθρο 16 δείχνει ότι το αντάλλαγμα χρήσης ταυτίζεται με το πρόστιμο αυθαίρετης χρήσης και φυσικά στο ότι ο νομοθέτης αντιλαμβάνεται την οποιαδήποτε αυθαίρετη χρήση ως ζήτημα απόλυτα τακτοποιήσιμο. Πουθενά επίσης δεν προβλέπεται περιβαλλοντική επίπτωση απαγορευτική για την χρήση (όλα τακτοποιούνται με το κατάλληλο χρηματικό αντάλλαγμα) ενώ για τον συντελεστή βαρύτητας των περιβαλλοντικών επιπτώσεων αποφασίζει ο Υπουργός Οικονομικών (επιστημονικοί φορείς, ΥΠΕΚΑ, ανεξάρτητες αρχές κλπ δεν φαίνεται να λαμβάνουν μέρος). Τελικά το σ/ν επιχειρεί να αλλάξει πλήρως και επί τα χείρω τον δημόσιο και κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού, της παραλίας, της όχθης και της παρόχθιας ζώνης και ταυτόχρονα έννοιες όπως προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αειφορία και χωροταξικός σχεδιασμός βγαίνουν στο περιθώριο προς χάρη της άτακτης επίτευξης επιχειρηματικού κέρδους χωρίς όρους και κανόνες. ΚΑΤΣΙΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ-ΑΓΓΕΛΙΚΗ. ΩΚΕΑΝΟΓΡΑΦΟΣ-ΟΙΚΟΤΟΞΙΚΟΛΟΓΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΕΡΕΥΝΩΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ