Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 15: Νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευώνΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ | 7 Μαΐου 2014, 22:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ' | 7 Μαΐου 2014, 22:43

    Τὸ ζήτημα τῆς νομιμοποιήσεως τῶν ὑφισταμένων ἔργων εἶναι τὸ πλέον άκανθῶδες και δὲν προσφέρεται οὔτε γιὰ κραυγές οὔτε γιὰ ἐπίδειξη εὐαισθησίας. Τοῦτο διότι: 1ον Καίτοι εἶναι ἀλήθεια ὅτι, δὲν μπορεῖ τὸ Κράτος νὰ σύρετε μονίμως σὲ νομιμοποιήσεις καταστάσεων ποὺ ἔχουν δημιουργηθεῖ παράνομα, εἶναι ἐπίσης ἀλήθεια ὅτι ἡ δημιουργία τῶν καταστάσεων αὐτῶν ὀφείλεται στὴν μακρόχρονη ἀδράνεια τοῦ Κράτους. 2ον Μολονότι εἶναι ἐπίσης ἀλήθεια ὅτι οἱ ρυθμίσεις γιὰ νομιμοποίηση αὐθαιρέτων διαχρονικώς ἐξαιροῦσαν ρητῶς τὰ αὐθαίρετα στὸν αἰγιαλό, πρέπει νὰ ἔχουμε πάντα κατὰ νοῦ ὅτι γιὰ πρώτη φορά παρέχεται ἡ δυνατότητα μὲ τὴν ἄμεση ὁριοθέτηση τοῦ αἰγιαλοῦ κατὰ τὰ ἀναφερόμενα στὰ ἄρθρα 3 καὶ ἑπὀμενα τοῦ σ/ν νὰ ἀποκτήσουμε ἀκριβή εἰκόνα γιὰ τὶς πραγματικές διατάσεις τοῦ προβλήματος. 3ον Ἄλλωστε τὰ ἔργα αὐτά ἀφοροῦν κυρίως προβλῆτες, λιμενοβραχίονες, νεὠσοικους καὶ λοιπές ἐγκαταστάσεις ἢ κατασκευὲς ποὺ λειτουργοῦν καὶ ἐξυπηρετοῦν ἀνάγκες ὑποδομῶν (δημόσιων καὶ ἰδιωτικῶν). Κατασκευάστηκαν δὲ αὐθαίρετα διότι, εἴτε μὲ τὸ μέχρι σήμερα ἰσχύον καθεστώς δὲν ἐπιτρεπόταν ἡ ἔκδοση ἀδείας (πράξης παραχώρησης) γιὰ αὐτά ἢ ἡ ἔκδοσή της ἀπαιτοῦσε μιά ἀτέρμονη γραφειοκρατεία (ὑπάρχουν ἄπειρα δημόσια λιμενικά ἔργα που στεροῦνται ἀδείας) εἴτε ἐπειδή, δὲν λειτούργησαν ἀποτελεσματικά ὅσοι ὄφειλαν νὰ ἐλέγξουν καὶ νὰ ἀποτρέψουν τὴν κατασκευή τους. Ἄν ὅμως τὰ ἔργα αὐτά δὲν βλάπτουν τὸ περιβάλλον καὶ ἐκδοθεῖ γι'αὐτά ΑΕΠΟ τότε δὲν ὑπάρχει λόγος ν'ἀξιώνεται ἡ κατεδάφιση ἢ ἡ ἀπομάκρυνσή τους. Ἄν ἀντιθέτως τὸ βλάπτουν τότε δὲν θ'ἐκδοθεῖ ΑΕΠΟ καὶ θὰ κατεδαφισθοῦν. Ἑπομένως ἡ ἀρνητικὴ κριτική ἐπὶ τῶν προβλέψεων τοῦ ἄρθρου εἶναι ἀδικαιολόγητη, ἀφοῦ ἀκόμη καὶ ἄν πρόκειται γιὰ περιοχή NATURA 2000 θὰ προηγηθεῖ τῆς νομιμοποιήσεως ἡ δέουσα ἐκτίμηση τῶν ἐπιπτώσεων στὸ περιβάλλον. Ἡ μοναδική ἐπιφύλαξη ποὺ μπορεῖ νὰ διατυπωθεῖ εἶναι ἡ περίπτωση αὐθαιρέτων οἰκισμῶν ἐπὶ αἰγιαλοῦ (κατὰ μῆκος τῶν ἀκτῶν τοῦ Ν. Ἡλείας εἶναι τὸ πλἐον ἀλλὰ ὄχι μοναδικό παράδειγμα) ὅπου ἡ ἐκτίμηση ἀπὸ τὴν διατήρηση τῶν ἐπιπτώσεων στὸ περιβάλλον ἐνδεχομένως νἀ ἦτο σκόπιμο νὰ εἶναι συνολική (ΜΠΕ ἐκπονούμενη ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Δῆμο γιὰ ὁλόκληρο τὸν οἰκισμό) καὶ ὄχι ἀποσπασματική (ἄνὰ κτίσμα).