Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ορέστης Αλεξάκης' | 9 Μαΐου 2014, 10:43

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΥΠΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΕΡΙ ΑΙΓΙΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΑΣ Δικαιολογημένες σε κάποιο βαθμό οι διατυπούμενες επιφυλάξεις σχετικά με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο περί Αιγιαλού και Παραλίας, λόγω των κακών εμπειριών του φαύλου παρελθόντος. Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι δεν υπερβαίνουν τα όρια της κοινής λογικής, της ψυχραιμίας και της κοσμιότητας. Δεν θα πρέπει όμως να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο τουρισμός είναι σήμερα η μοναδική αξιόλογη πηγή εσόδων της χώρας μας και θα πρέπει συνεπώς να αντιμετωπίζεται απ’ όλους μας - πόσο μάλλον από την Πολιτεία – με ιδιαίτερη προσοχή, φροντίδα και υπευθυνότητα, χωρίς να ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι ο πέριξ ανταγωνισμός καιροφυλακτεί. Τι σημαίνει «τουρισμός» όλοι γνωρίζουμε. Σημαίνει ότι εκμισθώνουμε στους ξένους, για μικρό χρονικό διάστημα τη χρήση της θάλασσάς μας, της αμμουδιάς μας, του ήλιου μας. Τους παραχωρούμε δηλαδή τη δυνατότητα να κολυμπήσουν, να λιαστούν , να περπατήσουν δίπλα στο κύμα ή να πιουν εκεί –δίπλα στο κύμα- τον καφέ ή το ούζο τους. Αυτά ζητούν, γι’ αυτά πληρώνουν, αυτά οφείλουμε να τους εξασφαλίσουμε. Και φυσικά όρους διαμονής ανάλογους με τις απαιτήσεις της εποχής μας. Ας μην παραβλέψουμε επίσης, ότι όπου συντρέχει ιδιωτικό συμφέρον η νοικοκυροσύνη, η καθαριότητα και η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, σαφώς υπερτερούν. Συνεπώς, ας μη σπεύδουμε αβασάνιστα να αφορίζουμε κάθε προσπάθεια βελτίωσης των «επιχειρηματικών» μας δεδομένων – και ο «τουρισμός», «επιχείρηση» είναι – και ας κατευθύνουμε ήρεμα την προσοχή μας στο πρόβλημα, πως θα εξασφαλίσουμε στους ξένους τις απλές αυτές χαρές που προσδοκούν, προστατεύοντας ταυτόχρονα, όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά μας. Και προς την κατεύθυνση αυτή θα είχα να παρατηρήσω τα εξής: 1) Δεδομένου ότι η χάραξη ζώνης αιγιαλού και παραλίας καλύπτει ελάχιστο τμήμα της εθνικής μας ακτογραμμής και ότι έλαβε χώρα σε εποχές που βαρύνονται με παραγοντισμό και φαυλότητα, καλό θα ήταν να γίνει απαρχής, νέα χάραξη (τώρα ή αργότερα). 2) Οι όποιες νομοθετικές ρυθμίσεις θα πρέπει να περιοριστούν μόνον στις κατοικημένες παραθαλάσσιες περιοχές, συμπεριλαμ-βανομένου των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων. Κανένας απολύτως περιορισμός δεν θα πρέπει να υπάρξει στις υπαίθριες- μη κατοικημένες- παραθαλάσσιες περιοχές. 3) Καμία ρύθμιση δεν θα πρέπει να εμποδίζει την πρόσβαση του κοινού προς τη θάλασσα, ει μη μόνον σε ειδικές και όλως εξαιρετικές περιπτώσεις (π.χ κατασκηνώσεις γυμνιστών εφ’ όσον επιτραπούν). 4) Αναγνώριση κυριότητας ιδιωτών εντός ζώνης αιγιαλού - έναντι ανταλλάγματος- θα πρέπει να περιορισθεί αυστηρά μόνον σε περιπτώσεις όπου ο ιδιώτης και οι δικαιοπάροχοί του, ασκούν αδιακόπως στον συγκεκριμένο χώρο «νομή διανοία κυρίου» επί ένα ιδιαίτερα μεγάλο χρονικό διάστημα π.χ. τριακοκονταετίας ή και περισσότερο. Στις λοιπές περιπτώσεις οι χώροι θα είναι δυνατόν να εκμισθώνονται σε ιδιώτες, προτιμωμένου του επί μακρόν κατόχου. 5) Τέλος, θα πρέπει ασφαλώς να θεσπιστεί, ότι σε περιπτώσεις εκτάκτων εθνικών αναγκών, οι ακτογραμμές περιέρχονται αυτομάτως άνευ δηλαδή διατυπώσεων, στην αποκλειστική διαχείριση της Πολιτείας. ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ