Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κύρδη Πόπη' | 12 Μαΐου 2014, 12:41

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Για ποιο λόγο εμπλέκεται ο Υπουργός Οικονομικών; Η εξαίρεση από την κοινή χρήση για λόγους που αφορούν "την εθνική άμυνα και δημόσια ασφάλεια, την υγεία και την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος ή όταν απορρέει σχετική υποχρέωση από διεθνείς συμβάσεις" ήδη προβλέπεται από επαρκείς διατάξεις και αφορά συγκεκριμένα ΑΛΛΑ υπουργεία,και πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις. Ο ΜΟΝΟΣ ΛΟΓΟΣ της εμπλοκής του Υπουργού Οικονομικών είναι η κακώς εννοούμενη αξιοποίηση: η παραχώρηση για τη δημιουργία μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων που θα αποκλείουν τον αιγιαλό, που θα στερούν ένα δημόσιο αγαθό (ό,τι ανήκει στο δημόσιο είναι κτήμα όλων των Ελλήνων)από εκείνους που θα πρέπει κατά τεκμήριο να είναι οι χρήστες του, ενώ θα προκαλούν οριστικά την πλήρη καταστροφή του φυσικού τοπίου, του τοπικού οικοσυστήματος και την υποβάθμιση του αιγιαλού. Οι ήδη υπάρχουσες τέτοιες ζώνες με μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες στην Ελλάδα δείχνουν το πόσο το τοπίο, το οικοσύστημα και ο αιγιαλός έχουν υποβαθμιστεί, ενώ ούτε υψηλό εισοδηματικά τουρισμό ελκύουν ούτε παρέχουν στην κοινότητα όφελος, πλην λίγων-κακοπληρωμένων- θέσεων εργασίας. Άλλωστε το μέλλον στον τουρισμό, που γίνεται επ' ωφελεία της κοινότητας και ελκύει υψηλά εισοδήματα, τουρίστες που θα επανέρχονται, που έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο, είναι οι μικρές μονάδες/ξενώνες που εντάσσονται αρχιτεκτονικά στον χώρο, οι περιηγήσεις, ο αγροτουρισμός,τα τοπικά προϊόντα... Μόνο έτσι εξασφαλίζεται εργασία για πολλούς και τα κέρδη επιστρέφουν στην κοινότητα. Μόνο έτσι θα παραμείνουν ή και θα επιστρέψουν νέοι στις τοπικές κοινωνίες. Υπάρχει το εξαίρετο παράδειγμα της Τήλου. Για ποιο λόγο εξαιρούνται προστασίας πολλές μικρότερες λίμνες, λίμνες περιστασιακές, βάλτοι που προστατεύονται από Διεθνείς συνθήκες; Ποια επιστημονική μελέτη υποδεικνύει ότι κάποιες όχθες χρήζουν προστασίας και άλλες όχι; Το Σύνταγμα επιτάσσει «οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης» (άρθρο 24 παρ. 2). Η επιστήμη θεωρεί π.χ. ότι η λίμνη Καϊάφα του Ν. Ηλείας δεν έχει όχθη; Γιατί να μην σκεφτούμε την εκ του πονηρού ρύθμιση: Το δάσος κάηκε στις σχετικά πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές, το τοπικό οικοσύστημα είναι μοναδικό και προστατεύεται, το τοπίο ιδιαίτερο, η λίμνη αρκετής έκτασης ώστε να προσφέρεται για σκι, η παρακείμενη θαλάσσια ακτή με μεγάλες αμμοθίνες και όσες κουκουναριές γλύτωσαν από την πυρκαγιά, δίπλα στη λίμνη θερμά λουτρά / ιαματικές πηγές. Τα ενταγμένα στο τοπίο ξενοδοχεία της λίμνης κλείνουν, οι τοπικές αρχές που διώκονται νομικά για ατασθαλίες και εγκαλούνται για τη διαχείριση των χρημάτων που δόθηκαν μετά τις πυρκαγιές), διατυμπανίζουν την ανάπτυξη έτοιμες να προσφέρουν κυριολεκτικά γη και ύδωρ, ένας μεγάλος δρόμος που θα περιορίζει τη λίμνη, αλλά θα οδηγεί απευθείας σε αυτή έχει προγραμματιστεί.. Κι ένας νόμος έρχεται με παράλειψη να αφήσει το πεδίο ελεύθερο στις τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες που γλυκοκοιτάζουν την περιοχή -μετά την πυρκαγιά πιο απαιτητικά- αλλά η προστασία του οικοσυστήματος τους βάζει φρένο. Μια περίπτωση, ένα μικρό παράδειγμα, κάθε τόπος το δικό του. Η πρώτη πρόταση της παραγράφου 3 αφαιρεί τη λέξη «πρόσβαση» όπως αυτή υπάρχει στον ν. 2971/2001: «Ο κύριος προορισμός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές». Η «ελεύθερη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα» αναφέρεται αποκλειστικά στα κοινόχρηστα πράγματα, και δεν περιέχει την έννοια της πρόσβασης των ανθρώπων. είναι αναγκαίο να επανέλθει η λέξη πρόσβαση.Αλλιώς το άρθρο αντιβαίνει στο Σύνταγμα.