Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δούρος Τζαμπάζης' | 12 Μαΐου 2014, 17:44

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κύριε Υπουργέ, η ανάγκη να υπάρξει ένας ακόμη νόμος που να αφορά και τα ανταλλάξιμα θεωρώ ότι προκύπτει όχι από την πραγματική ανάγκη να αντιμετωπιστεί ένα κοινωνικό και οικονομικό φαινόμενο, αλλά δυστυχώς από την αδυναμία εφαρμογής από την διοίκηση υφιστάμενων νόμων και την ταυτόχρονη προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών όλων όσων εμπλέκονται σε αυτή την πρακτική. Συγκεκριμένα θέλω να αναφερθώ στα συμπεράσματα που μπορεί κανείς να εξάγει, από το γεγονός ότι το ίδιο το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους έφτασε στο σημείο να απαντήσει σε σχετικό ερώτημα διευθύντριας Κτηματικής Υπηρεσίας το 2012, σχετικά με το ποιο είναι το νομοθετικό πλαίσιο αντιμετώπισης των ζητημάτων που αφορούν την ανταλλάξιμη περιουσία. Όταν ο ν. 357/1976 έλεγε ξεκάθαρα ότι αυτός ήταν η συνέχεια προηγούμενων νομοθετημάτων, που ρύθμιζε τα θέματα των ανταλλαξίμων ήδη από τον Ιούνιο του 1976, η παραπάνω διευθύντρια ρωτούσε το 2012 το ΝΣΚ ποιο είναι το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τα ανταλλάξιμα!... Το αποτέλεσμα αυτού του τραγέλαφου είναι ότι η ίδια η διοίκηση δεν ανέλαβε ποτέ ευθύνες εφαρμογής ενός απλού και ξεκάθαρου στη διατύπωση νόμου, όπως ήταν υποχρεωμένη βάσει του Συντάγματος, ενώ από την άλλη εφάρμοζε μια παραφθορά του ίδιου νόμου, με ερμηνείες εντελώς υποκειμενικές και εκτός του γράμματος και του πνεύματος του ίδιου του νόμου. Όταν λοιπόν ο 357/76 (άρθρο 13) προέβλεπε ότι εντός πέντε ετών από την ψήφισή του, έπρεπε να ολοκληρωνόταν η διαδικασία εκποίησης των ανταλλαξίμων στους δικαιούχους τους και στη συνέχεια ότι θα έπρεπε μετά την πάροδο της πενταετίας η διοίκηση και διαχείριση των ανταλλαξίμων να γίνεται σύμφωνα με τους όρους που ισχύουν γενικώς για τα δημόσια κτήματα και το ΝΣΚ γνωμοδοτεί ότι αυτή διάταξη έχει σιωπηρά καταργηθεί ενόψει νέων νομοθετημάτων, τότε κάτι δεν πάει καθόλου καλά. 1ον) Από τον Ιούνιο του 1981 (πέντε χρόνια δηλαδή μετά την ψήφιση του ν. 357/1976), θα έπρεπε να απολέσουν οι κτηματικές υπηρεσίες το δικαίωμα να διαχειρίζονται τα ανταλλάξιμα ως ανταλλάξιμα, με όλες τις δυσμενείς για τους κατόχους τους επιπτώσεις. Όμως οι κτηματικές υπηρεσίες τι έκαναν; Επέβαλαν στους κατόχους των ανταλλαξίμων αποζημιώσεις αυθαίρετης χρήσης έκτοτε, μη εκτελώντας πρωτοκόλλα διοικητικής αποβολής, ή μη προωθώντας διαδικασίες εκποίησης. Αυτό προκάλεσε πλείστα όσα προβλήματα στους κατόχους των ανταλλάξιμων, οι οποίοι σε κάθε επαφή τους με τις κτηματικές υπηρεσίες, αφήνονταν έρμαια στους νομομαθείς των υπηρεσιών, οι οποίοι αφού τους ενημέρωναν ότι είχαν χάσει την εξάμηνη προθεσμία που δήθεν προέβλεπε ο 357 για υποβολή προς την υπηρεσία σχετικής αίτησης για εκποίηση, θα έπρεπε να υποβάλουν οι ίδιοι αιτήσεις για εκποίηση, οι οποίες όμως ήταν δήθεν εκπρόθεσμες. Αυτή η τακτική εγκλώβισε χιλιάδες κατόχους σε μια διαδικασία ατέρμονων δικαστικών εμπλοκών σε σχέση με το ύψος των επιβαλλόμενων αποζημιώσεων αυθαίρετης χρήσης, χωρίς όμως και λόγω σχετικού νομοθετήματος, να μπαίνουν τα δικαστήρια στο ζήτημα ουσίας, το οποίο ήταν αν και κατά πόσο αυτές οι πράξεις επιβολής αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης ήταν νόμιμες. Και φυσικά δεν ήταν νόμιμες, γιατί οι προθέσεις του νομοθέτη, έτσι όπως εκφράστηκαν και με τον 357/76, ήταν σαφείς και ξεκάθαρες : ταχεία εκκαθάριση-ρευστοποίηση της ανταλλάξιμης περιουσίας. Αντί γι’ αυτό όμως οι κτηματικές υπηρεσίες συνέχιζαν να επιβάλουν απτόητες αποζημιώσεις αυθαίρετης χρήσης, όπως το πράττουν μέχρι και σήμερα, στο όνομα της δήθεν διασφάλισης του δημόσιου συμφέροντος. 2ον) Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής ήταν, εδώ και 38 τουλάχιστον χρόνια από την ψήφιση δηλαδή του ν. 357 και εντεύθεν, αφενός το δημόσιο να έχει υποστεί τεράστια οικονομική βλάβη από το γεγονός ότι χιλιάδες ανταλλάξιμα δεν έχουν εκποιηθεί μέχρι και σήμερα στους νόμιμους κατόχους τους, αφετέρου οι κάτοχοί τους δεν μπόρεσαν να ξεκαθαρίσουν ένα μείζον θέμα εμπιστοσύνης και εξασφάλισης του μέλλοντος των ιδίων και των παιδιών τους, όπως είναι αυτό της επαγγελματικής και οικογενειακής στέγης. 3) Δεν φτάνει όμως αυτό, έρχεστε σήμερα κύριε Υπουργέ με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο και προτείνετε με τη λογική της βάπτισης του κρέατος σε ψάρι, να καταφέρετε ακόμη ένα πλήγμα στους κατόχους των ανταλλαξίμων, αντικαθιστώντας μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου την ονομασία των ΑΚ (ανταλλαξίμων Κτημάτων) σε ΒΚ. Δηλαδή εξομοιώνεται όλα τα ακίνητα του δημοσίου με μία λέξη, διαγράφοντας όλη την απίστευτη ταλαιπωρία όλων ημών των κατόχων που υπεστήκαμε του λιναριού τα πάθη από τις υπηρεσίες σας. Όπως προανέφερα τουλάχιστον έως τον Ιούνιο του 1981 θα έπρεπε οι υπηρεσίες εφαρμόζοντας τον 357/76, να είχαν αποστείλει προσκλήσεις στους κατόχους προκειμένου να προχωρήσουν στις διαδικασίες εκποίησης. Ενώ αυτή ήταν η επιταγή του νόμου οι εν λόγω υπηρεσίες ξεκίνησαν την επιβολή πράξεων αποζημίωσης εις βάρος μας μέχρι και σήμερα και έρχεστε και εσείς σήμερα να τους δώσετε άφεση αμαρτιών μετατρέποντας τα ανταλλάξιμα ακίνητα που κατέχουμε και εξομοιώνοντάς τα σε δημόσια. Προσέξτε κ. Υπουργέ επαναλαμβάνω, δεν φτάνει που οι κτηματικές υπηρεσίες των οποίων προϊστάμενος είσαστε εσείς και ο κάθε προκάτοχός σας, δεν εφάρμοσαν τον νόμο, δεν φτάνει που το ΝΣΚ γνωμοδοτεί ότι για τα ανταλλάξιμα ισχύει το ειδικό καθεστώς του ν. 357 και των προϊσχυόντων νόμων, δεν φτάνει που επειδή οι υπηρεσίες εφάρμοσαν εις βάρος μας πρακτικές που μας έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα, έρχεστε και εσείς σήμερα με το νομοσχέδιο να μας αποτελειώσετε. Τα ΑΚ είναι ένα σύγχρονο όνειδος για τη χώρα μας και η λύση στα προβλήματα που προκάλεσε η διοίκηση κύριε Υπουργέ δεν είναι να σπρώξουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί της λήθης. Και είναι πράγματι όνειδος για όλους εμάς που συμμορφωνόμασταν επί δεκαετίες με τις πράξεις επιβολής αποζημιώσεων αυθαίρετης χρήσης, σε σύγκριση με συμπολίτες μας οι οποίοι επικαλούμενοι το άρθρο 4 του ν. 3157/2004 το οποίο αφορούσε τη δυνατότητα απόκτησης κυριότητας σε ακίνητα του δημοσίου μέσω χρησικτησίας, πλην των ανταλλαξίμων, να έχουμε υποστεί όλα αυτά τα χρόνια την αναλγησία του ελληνικού κράτους, το οποίο έρχεται στο τέλος να μας αποτελειώσει, αφαιρώντας μας κάθε δικαίωμα από αυτά που προβλέπει ο ν. 357. Τουλάχιστον αναγνωρίστε στους κατόχους ανταλλαξίμων τα εξής : με την προσκόμιση πρωτοκόλλων κατάληψης του ΑΚ που κατέχουν, αποφάσεων επιβολής αποζημιώσεων αυθαίρετης χρήσης εις βάρος μας, που να εκτείνονται σε βάθος 30ετίας, να γίνεται απευθείας εκποίηση άνευ τιμήματος στους κατόχους. Σ’ αυτούς που δεν συμπληρώνουν 30ετία στη χρήση, να τους πιστώνεται από το τίμημα το ποσό των αποζημιώσεων που έχουν καταβάλει, και να καταβάλουν το υπόλοιπο μέχρι να συμπληρωθεί αξία που υπολείπεται για την εξαγορά, στην τιμή την οποία είχε το ανταλλάξιμο τον Ιούνιο του 1981, χρόνο κατά τον οποίο βάσει του άρθρου 4 του 357/76 έπρεπε να είχε ειδοποιήσει κάθε ένας από εμάς η κατά τόπο αρμόδια κτηματική υπηρεσία. Διαφορετικά έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις κτηματικές οι οποίες θέλουν σήμερα το 2014 να μας εκποιήσουν ακίνητα για τα οποία συντρέχουν οι προϋποθέσεις εξαγοράς του ν. 357 σε τιμές του 2014, λες και ευθυνόμαστε εμείς που από τον Ιούνιο του 1981 οι συγκεκριμένες υπηρεσίες δεν εφάρμοζαν τον νόμο. Αυτό κι αν δεν είναι άδικο και παράνομο. Να συμπληρώσω δε και ότι οι αποφάσεις για την επιβολή αποζημιώσεων αυθαίρετης χρήσης είχαν θεσμοθετηθεί, αφενός για να μην εγείρουν οι κάτοχοι των ανταλλαξίμων ίδια δικαιώματα κυριότητας λόγω χρησικτησίας, καθώς δεν υπήρχε νόμιμη σχέση που να τους συνδέει με τα συγκεκριμένα ακίνητα, αφετέρου για να εισπράττει και το δημόσιο για όσο χρόνο δεν είχε αντιληφθεί τον αυθαίρετο κάτοχο να χρησιμοποιεί το ανταλλάξιμο. Από τη στιγμή όμως που τον εντόπιζε, υποχρέωση της κτηματικής ήταν να του κοινοποιήσει πρόσκληση εντός έξι μηνών από τον Ιούνιο του 1976 για να το εξαγοράσει και αν δεν το ήθελε να τον αποβάλει με πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής. Όχι να τον «αρμέγει» γι απροσδιόριστο χρόνο στο διηνεκές μέχρι είτε να πεθάνει, είτε να παραιτηθεί από το δικαίωμά του! Επίσης αιτήσεις εξαγοράς για 10 – 20 χρόνια λιμνάζουν κάπου σε κάποια υπηρεσία, επιτροπή η ακόμη και σε επιτροπές του υπουργείο σας για διάφορους λόγους γιατί εφόσον δεν υπάρχει νόμος για τα δικαιολογητικά της εκποίησης ότι θέλει κάνει (ζητάει) το σύστημα. Τι έχει χάσει το κράτος. Αν είχε ξεκαθαρίσει η ανταλλάξιμη – δημόσια περιουσία με τον νόμο 357 μετά το 1981 την 20ετία 1990 – 2010 οι εκατοντάδες χιλιάδες αγοραστές διαμερισμάτων θα αγόραζαν οικόπεδο της δημόσιας πλέον περιουσίας με τα μισά λεφτά από αυτά που αγόρασαν διαμέρισμα θα το έδιναν αντιπαροχή και θα είχαν άλλη ποιότητα ζωής. Έτσι έγινε η Ελλάδα αυτή που είναι κύριε υπουργέ σήμερα όταν την 10ετία 1955 – 1965 οι κτηματικές υπηρεσίες δούλεψαν σχεδόν για τον πολίτη Αν παρ’ όλα αυτά προωθήσετε το νομοσχέδιο, μη λαμβάνοντας υπόψη τη δίκαιη αγανάκτησή μας, τότε θα είμαστε αναγκασμένοι να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι κινείστε στη λογική που λέει ότι κόρακας κορακιού μάτι δεν βγάζει και ότι δεν θέλετε στην πραγματικότητα να λύσετε προβλήματα, αλλά να δημιουργήσετε και άλλα, σε μια στιγμή μάλιστα που το κράτος πρέπει να αποδεικνύει ότι διαπνέεται από διάθεση ισονομίας και δικαιοσύνης απέναντι σε όλους τους πολίτες..