Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 11: Παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίαςΣχόλιο του χρήστη ΠΑΡΙΣ ΤΣΑΡΤΑΣ | 13 Μαΐου 2014, 10:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΡΙΣ ΤΣΑΡΤΑΣ' | 13 Μαΐου 2014, 10:05

    Οι προβληματισμοί μου σχετικά με το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», επικεντρώνονται στα εξής κατά κύριο λόγο ζητήματα: 1. Αφαιρούνται όλοι οι περιορισμοί στην έκταση που μπορεί να παραχωρηθεί σε απλή χρήση (λ.χ. αναψυκτήρια) χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το μέγεθος της παραλίας. Στην ισχύουσα νομοθεσία απαγορεύεται η παραχώρηση έκτασης μεγαλύτερης των 500 τ.μ., ενώ υπάρχει υποχρέωση δημιουργίας ελεύθερων «ζωνών» 100 μέτρων. 2. Δεν γίνεται αναφορά στην υποχρέωση απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό. Η μόνη αναφορά είναι ότι στις παραχωρήσεις πρέπει «να περιλαμβάνονται όροι χρήσης που να διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται». 3. Προωθείται ως «οριζόντιο» μέτρο η δημιουργία μόνιμων κατασκευών από ιδιώτες για επιχειρηματικό σκοπό. 4. Καταργείται η υποχρέωση οριοθέτησης της παράκτιας ζώνης ως προϋπόθεση για την έγκριση ιδιωτικών ή δημόσιων αναπτυξιακών έργων. 5. Προβλέπεται η δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαίρετων κατασκευών που βρίσκονται στον αιγιαλό και την παραλία και οι οποίες χρησιμοποιούνται για επιχειρηματικούς σκοπούς, ενώ βρίσκεται σε διαδικασία η εκστρατεία του υπουργείου Περιβάλλοντος για κατεδάφιση αυθαιρέτων (έχουν ήδη εκδοθεί 3.000 πρωτόκολλα κατεδάφισης αυθαιρέτων). Να επισημάνουμε ότι η δυνατότητα αυτή δεν είχε δοθεί έως σήμερα από τη νομοθεσία για τη νομιμοποίηση της αυθαίρετης δόμησης (ν. 4014/11, ν. 4178/13) για τον αιγιαλό, ως αντισυνταγματική. Οι παραπάνω προβληματισμοί, δεν αναιρούν τη θέση, ότι πρέπει να δοθούν χωροταξικές προνομίες στην τουριστική δραστηριότητα ώστε να γίνει ανταγωνιστική. Το μεγάλο μήκος ακτογραμμής στην Ελλάδα επιτρέπει να συζητήσουμε με ρεαλισμό θέματα που αφορούν ειδικές χρήσεις στον αιγιαλό, αλλά όλα αυτά δεν μπορεί να αποτελούν ένα οριζόντιο μέτρο, κάτι που θα ισχύει παντού και σε όλες τις περιπτωσεις. Δεν είναι μόνο θέμα προστασίας του περιβάλλοντος το οποίο αποτελεί βασικό τουριστικό πόρο αλλά και ζήτημα διασφάλισης των αναγκαίων και υγειών επενδύσεων. Με την ίδια λογική δεν μπορούμε να δεχτούμε τη νομιμοποίηση όλων των αυθαίρετων κατασκευών που βρίσκονται στον αιγιαλό και την παραλία και οι οποίες χρησιμοποιούνται για επιχειρηματικούς σκοπούς, γιατί ενισχύουμε για μια ακόμη φορά τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ του επιχειρηματία που παρανομεί και του νόμιμου επιχειρηματία Είναι γεγονός ότι η έλλειψη συνολικής οριοθέτησης του αιγιαλού και παραλίας είναι ένας παράγοντας καθυστέρησης μιας επένδυσης, όμως δεν λύνεται το ζήτημα βάζοντας την ασφυκτική -σε μια υποστελεχωμένη υπηρεσία- προθεσμία των δύο μηνών για την οριοθέτηση (μια διαδικασία που απαιτεί μετρήσεις ή άλλες ενέργειες). Επιπλέον το ότι μετά την παρέλευση των 2 μηνών και την αδυναμία της υπηρεσίας να απαντήσει, τεκμαίρεται ότι η παραλία έχει ελάχιστη ζώνη 10 μέτρων, αντίκειται σε περιβαλλοντικά κριτήρια. Τέλος, κάθε προσπάθεια αξιοποίησης θα πρέπει να σεβαστεί το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παρακτίων ζωνών της Μεσογείου, όπως έχει επικυρωθεί και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις οδηγίες για τους Οικοτόπους και την Στρατηγική Περιβαλλοντική Εκτίμηση. Καθηγητής Πάρις Α. Τσάρτας Πρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου Υποψήφιος Ευρωβουλευτής ΔΗΜΑΡ-Προοδευτική Αριστερά