Αρχική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνηςάρθρο 1 / παράγραφος 2Σχόλιο του χρήστη Ιωακείμ Βράβας | 4 Νοεμβρίου 2009, 14:26
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Αν και στις σημερινές συνθήκες η λογική επιδοματικής πολιτικής αποτελεί μια κάποια λύση, θα έπρεπε να περιλαμβάνει α μη τι άλλο περισσότερες και ευρύτερες κοινωνικές ομάδες. Η φτώχεια και η οικονομική στενότητα δεν είναι θέμα παιδιού. Ούτε μπορεί να συνδέεται με τη σύναψη γάμου, πολιτικού ή θρησκευτικού. Το ότι αποκλείονται από το συγκεκριμένο επίδομα νέα ζευγάρια που είτε δεν επιθυμούν, είτε δε μπορούν λόγω οικονομικής κατάστασης να συνάψουν γάμο, είναι ένα καθαρά συντηρητικό κριτήριο. Επίσης, πόσο συνάδει με τη λογική της αρχής της μη διάκρισης η επιδότηση μόνο των έγγαμων και ο πλήρης αποκλεισμός των άγαμων; Διότι είναι άλλο η επιπλέον επιδότηση των οικογενειών με παιδιά και άλλο η αποκλειστική τους επιδότηση. Με το μέτρο αυτό ενισχύετε τον κοινωνικό ρατσισμό εναντίον των λόγω αρχής ανύπαντρων, των όσων δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν ή και λόγω των μηχανισμών της διοίκησης δε μπορούν να υιοθετήσουν, καθώς και των ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Εκτός αυτού,αφήνετε έκθετους τους νέους, που δε μπορούν να τύχουν όχι μόνο αξιοπρεπούς εργασίας, αλλά και ούτε της έκτακτης κοινωνικής ευαισθησίας σας. Το μέτρο είναι διάτρητο από πλευράς Κράτους Δικαίου και απαιτείται αναπροσαρμογή του και συμπερίληψη σε αυτό των άγαμων Ελλήνων πολιτών.