Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σπύρος Λιανός' | 4 Οκτωβρίου 2014, 12:51

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στην αιτιολογική έκθεση του παρόντος προσχεδίου νόμου αναφέρεται ότι δεν θίγεται το φορολογικό καθεστώς των αμίσθων υποθηκοφυλάκων "ως ελεύθερων επαγγελματιών". Μα είναι προφανές σε όποιον γνωρίζει έστω και ελάχιστα τον κλάδο και το πώς λειτουργεί, ότι οι άμισθοι υποθηκοφύλακες ΔΕΝ είναι ελεύθεροι επαγγελματίες με την ευρέως αποδεκτή έννοια του όρου, αλλά απολαμβάνουν ενός επαγγελματικού καθεστώτος ίσως πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά! Ο άμισθος υποθηκοφύλακας προίσταται ενός γραφείου το οποίο παρέχει Δημόσια υπηρεσία, διαχειρίζεται αμιγώς Δημόσιο χρήμα και έχει ΠΑΝΤΟΤΕ απόλυτα μονοπωλιακό καθεστώς. Δεν υπάρχει δυνατότητα για τον πολίτη να επιλέξει διαφορετικό υποθηκοφύλακα από αυτόν που προίσταται της περιοχής στην οποία βρίσκεται το ακίνητο (του πολίτη), αφού ο εκάστοτε υποθηκοφύλακας έχει αποκλειστική αρμοδιότητα επί της περιοχής του. Ο άμισθος υποθηκοφύλακας δεν προβαίνει σε καμία επένδυση για να ξεκινήσει την "επιχείρησή" του, και τα οποιαδήποτε έξοδα του γραφείου του δεν καλύπτονται από το προσωπικό του εισόδημα, αλλά παρακρατούνται από τα χρήματα που ο ίδιος (στο τέλος κάθε ημερολογιακού τριμήνου) οφείλει να αποδώσει στο Δημόσιο. Πώς μπορεί αυτό το καθεστώς να θεωρηθεί ότι προσομοιάζει σε οτιδήποτε έχει σχέση με ελεύθερο επαγγελματία; Είναι προφανές ότι το παρόν σχέδιο νόμου επιχειρεί να βάλει μια τάξη στην οικονομική διαχείριση των αμίσθων υποθηκοφυλακείων, η οποία, όπως ορθά αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση (σελ. 1), "βρίσκεται στον αντίποδα σύγχρονου, σαφούς και διαφανούς θεσμικού πλαισίου, η εφαρμογή του οποίου θα ήταν ευχερής, ελέγξιμη και διασφαλιστική του δημοσίου χρήματος. Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο λόγω της πολυπλοκότητας και της αμφισημίας του, δεν εφαρμόζεται ομοιόμορφα από τα άμισθα υποθηκοφυλακεία, ενώ είναι σχεδόν αδύνατος ο έλεγχος εφαρμογής του". Επισημαίνεται επιπλέον στην αιτιολογική έκθεση (σελ. 3) ότι η διαδικασία που ακολουθείται σήμερα στα άμισθα υποθηκοφυλακεία "δεν επιτρέπει τον ευχερή έλεγχο υποβληθεισών αιτήσεων και την αντιστοιχία τους με τα καταβληθέντα τέλη, δεν επιτρέπει την ενιαία εφαρμογή των διατάξεων, ως προς τον προσδιορισμό των τελών και δεν επιτρέπει τον έλεγχο της ορθότητας της εκκαθαρίσεως» των εισπραττομένων τελών από τα όργανα ελέγχου". Κατά το παρελθόν πολλάκις ετέθη ζήτημα με τα ποσά που χρεώνονταν στα άμισθα υποθηκοφυλακεία για την παροχή υπηρεσιών (διαφορετικά από γραφείο σε γραφείο για την ίδια υπηρεσία!), και το αποκορύφωμα ήλθε τον Μάιο του 2012, όταν μετά από έλεγχο του ΣΔΟΕ στα άμισθα υποθηκοφυλακεία Σπάτων, Νίκαιας και Κορωπίου, απεδείχθη ότι οι εκεί άμισθοι υποθηκοφύλακες είχαν παρακρατήσει ως προσωπικό τους εισόδημα, παράνομα ΚΑΙ αφορολόγητα, ποσό 4,12 εκατομμυρίων ευρώ (χρήματα τα οποία θα έπρεπε να έχουν αποδοθεί στο Δημόσιο)! Με βάση τα προεκτεθέντα, και με δεδομένο κατά την άποψή μου ότι το επαγγελματικό καθεστώς των αμίσθων υποθηκοφυλάκων ΔΕΝ προσομοιάζει σε τίποτα αυτό του ελεύθερου επαγγελματία, παρά μόνο αφορά στη διαχείριση Δημοσίου χρήματος από μεμονωμένα άτομα σε μονοπωλιακό περιβάλλον, θεωρώ πως μοναδική λύση για την εξυγίανση του κλάδου είναι η εμμισθοποίηση των αμίσθων υποθηκοφυλακείων. Θα πρέπει δηλαδή όλα τα χρήματα που εισπράττονται από τα άμισθα υποθηκοφυλακεία να περιέρχονται στο Δημόσιο και ο υποθηκοφύλακας να αμείβεται με σταθερό μηνιαίο μισθό, όπως ακριβώς συμβαίνει στα έμμισθα υποθηκοφυλακεία. Το κράτος δεν έχει σήμερα καμία ανάγκη τους άμισθους υποθηκοφύλακες, οι οποίοι δεν παρέχουν καμία ουσιαστική υπηρεσία που σχετίζεται με το άμισθο καθεστώς εργασίας τους, και την οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να παρέχουν όντας έμμισθοι (όπως άλλωστε συμβαίνει ήδη στα έμμισθα υποθηκοφυλακεία). Η ύπαρξη των αμίσθων υποθηκοφυλάκων αποτελεί κατάλοιπο του αρνητικού παρελθόντος της χώρας, που έβριθε συνδιαλλαγών. Οποιαδήποτε άλλη "λύση", προσπαθεί να θεραπεύσει το υπαρκτό πρόβλημα με ημίμετρα - εάν όμως επιθυμία του Δημοσίου είναι να εξυγιάνει πράγματι τον κλάδο, θα πρέπει να τονισθεί ότι αυτό δεν γίνεται έχοντας "και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα γεμάτη". Θεωρώ πως το Δημόσιο συμφέρον που έγκειται στη διαφανή διαχείριση των ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ποσών που αφορούν στις συναλλαγές επί ακινήτων πανελλαδικά, υπερτερεί της πιθανής βούλησης "να μη θιγούν οι άμισθοι υποθηκοφύλακες". Η εμμισθοποίηση κάθε άμισθου υποθηκοφυλακείου θεωρώ πως είναι η μόνη βιώσιμη λύση, που δε θα δημιουργεί προβλήματα ούτε στον συναλλασσόμενο πολίτη, ούτε στο Δημόσιο.