Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣΆρθρο 01 – Δόσεις και απαλλαγές ρύθμισηςΣχόλιο του χρήστη Αλέξης Σπανός | 13 Μαρτίου 2015, 11:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλέξης Σπανός' | 13 Μαρτίου 2015, 11:41

    Διάβασα και τα 33 άρθρα του νομοσχεδίου. Είναι προφανώς μια ρεαλιστική λύση προς την κατεύθυνση τακτοποίησης του συνολικού ιδιωτικού χρέους (ιδιωτών και επιχειρήσεων προς Δημόσιο, ταμεία, τράπεζες) που πρέπει να αγγίζει τα 250-300 δις και φυσικά είναι αδύνατο να εισπραχθεί, καθώς δεν υπάρχει αυτό το χρήμα. Αρα, αναγκαστικά, θα πάρουμε ό,τι μπορούμε, και γρήγορα, γιατί δεν έχουμε. Είναι όμως ταυτόχρονα μια άδικη, ισοπεδωτική και οριζόντια (όπως και τα μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων) ρύθμιση, που διαλύει την κοινωνική φορολογική συνείδηση, καθώς ΠΟΥΘΕΝΑ δεν προβλέπεται διάκριση ούτε μεταξύ αυτών που δεν πλήρωναν επειδή δεν μπορούσαν και αυτών που μπορούσαν αλλά δεν πλήρωναν, ούτε προβλέπεται αναλογικότητα ανάμεσα στη ρύθμιση και το διαθέσιμο εισόδημα + περιουσία, δηλαδή τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός. Οταν εγώ πληρώνω το προσωπικό στην επιχείρησή μου, το ΙΚΑ τους, την Εφορία, το Ταμείο μου, τους προμηθευτές μου, δε χρωστάω πουθενά και γι' αυτό ματώνω, ζω στο νοίκι με την τετραμελή οικογένειά μου, έχω 1 αυτοκίνητο, και ξοδεύω μόνο όσο με παίρνει, και ο άλλος δίπλα (ο ανταγωνιστής μου) χρωστάει σε όλους τους παραπάνω, κάνει ζωή και κότα, και έχτισε και 2ο μαγαζί με δανεικά κι αγύριστα μεγαλώνοντας το μερίδιό του στην αγορά εις βάρος μου, δεν μπορεί να επιβραβεύεται. Ούτε πρέπει σε αυτόν που διαλέγει τις πολλές δόσεις επειδή δεν έχει το διαθέσιμο εισόδημα να ανταποκριθεί σε λιγότερες, να του γίνεται κούρεμα 30%, ενώ σε όποιον τα δώσει μια κι έξω, να του γίνεται 100%. Δεν καταλαβαίνετε ότι ο τελευταίος ΤΑ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΕΔΙΝΕ? ΑΡΑ, ΠΡΟΤΕΙΝΩ: 1. Πουθενά κούρεμα 100%. Το ανώτατο να είναι π.χ. 80%, για να καλλιεργηθεί η συνείδηση ότι η επιλογή “δεν πληρώνω τους φόρους μου” (δηλαδή τη σύνταξη και τα φάρμακα του γείτονά μου), δεν πρόκειται ποτέ να αποδειχθεί συμφερότερη ή εξίσου συμφέρουσα με την επιλογή “ματώνω, αλλά πληρώνω”. 2. Μικρότερη διαφορά ανάμεσα στο μικρότερο και το μεγαλύτερο κούρεμα (π.χ. 50% έως 80%, αντί 30% έως 100%), ώστε να υπαχθούν και όσοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στις πολλές δόσεις, χωρίς να τιμωρούνται. 3. Να συμπεριληφθεί ως κριτήριο για την υπαγωγή στη ρύθμιση η φοροδοτική ικανότητα του οφειλέτη (εισόδημα + περιουσία), οι επιτρεπόμενες για τον καθένα ρυθμίσεις να αντιστοιχούν σε ποσοστό της φοροδοτικής του ικανότητας (ακόμα κι αν χρειαστεί να γίνουν 200 ή 500 οι δόσεις), και ταυτόχρονα η ρύθμιση να είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ: “Θα σου παίρνω κάθε μήνα π.χ. το 20% της φοροδοτικής σου ικανότητας, θες-δε θες”. Ετσι αν χρωστάς 1.000.000 και το 20% της φοροδοτική σου ικανότητας επαρκεί για να το αποπληρώσεις με τη μία, σ'το παίρνω και δε σου κάνω και καμία έκπτωση. Αν χρωστάς 10.000 ευρώ και το 20 % της φοροδοτικής σου ικανότητας είναι 20 ευρώ, σου κάνω 500 δόσεις και σου κουρεύω και τις προσαυξήσεις 50%. Η κοινωνία δεν συμμετέχει κυρίως γιατί δεν εμπιστεύεται το κράτος. Αν δει ένα δίκαιο και σταθερό κράτος, θα συμμετάσχει μαζικά, και όσο μπορεί. Και τότε τα έσοδα θα είναι μεγαλύτερα, ακόμα κι αν οι αριθμητικοί συντελεστές είναι μικρότεροι. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ πρέπει να αλλάξει. Τότε θα αλλάξει η χώρα.